ผู้หญิงคนนั้นสลัดหลุดออกมาจากเงื้อมมือของชายฉกรรจ์เหล่านั้น และรีบวิ่งเข้าไปหาชายชราทันที “คุณปู่ ไม่เป็นอะไรนะคะ คุณปู่......”
ชายชราจับมือของหลานสาวเอาไว้ด้วยความดีใจ และบอกว่าไม่เป็นไรติดต่อกัน แล้วดึงหลานสาวให้ไปหลบที่ด้านหลัง
“ไสหัวไป!”
สำหรับมดตัวเล็ก ๆ อย่างคนพวกนี้ หวางเย๋คร้านที่จะสนใจ หลังจากที่ทำเสียงหึออกมาหนึ่งครั้ง เจ้าอ้วนก็พาพรรคพวกของเขา วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เมื่อวิ่งออกมาได้หลายร้อยเมตร พวกเขาถึงได้ผ่อนคลายลง มีความรู้สึกเหมือนกับพึ่งเอาชีวิตรอดมาจากความตาย
“เฮียอ้วน จับคนมาไม่ได้ พวกเราจะอธิบายยังไง?” หนึ่งในนั้นพูดกับเจ้าอ้วน
เจ้าอ้วนตบเข้าที่ใบหน้าของคนคนนั้น “แม่ง ผู้ชายคนเมื่อกี้แกกล้ามีเรื่องด้วยไหม?”
“แต่ทางด้านคุณชายหลิว?”
“แกนี่แม่งโง่จริง ๆ เลย พวกเราไม่กล้ามีเรื่องด้วย ไม่ได้หมายความว่าคุณชายหลิวจะไม่กล้า ที่เมืองจินห่าย กล้าแย่งผู้หญิงกับคุณชายหลิว ช่างกล้ามากจริง ๆ” เจ้าอ้วนกล่าวไป พลางโบกมือขึ้นรถ และขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ภายในบ้านเก่า ๆ หลังเล็ก ชายชราพาหลานสาว จะคุกเข่าโขกศีรษะให้กับหวางเย๋ให้ได้ หวางเย๋รีบดึงพวกเขาเอาไว้
“ผู้เฒ่า ท่านชื่อหวางเจี๋ยฟ่างใช่ไหม?” หวางเย๋มองชายชรา และถามด้วยความตื่นเต้น
ชายชรามองหวางเย๋ด้วยความสงสัย “ผู้มีพระคุณ นี่คุณ......”
ไม่ผิดแน่ เขาก็คือผู้มีพระคุณของอาจารย์
ไฝดำตรงหางตาเม็ดนั้น มีรอยแผลเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวที่คอ
“ผมคือหลานชายของสหายเก่าคนหนึ่งของท่าน มาหาท่านโดยเฉพาะ ท่านไม่ค่อยสบาย นั่งก่อน” หวางเย๋กล่าวไป พลางพยุงชายชราเข้าไปในห้อง
สำหรับเรื่องของอาจารย์ หวางเย๋ไม่กล้าเอ่ยถึง กลัวว่าจะนำปัญหามาให้ชายชรา
ในตอนที่ชายชราถามอย่างละเอียดอีกครั้ง หวางเย๋ก็ได้เปลี่ยนเรื่อง ถามชายชราว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคนพวกนั้นต้องมาจับคนด้วย
ชายชราบอกกับหวางเย๋ว่า หลานสาวของเขาชื่อหวางเยียนหราน สองตาหลานพึ่งพาอาศัยกัน หวางเยียนหรานเพื่อรักษาอาการป่วยให้กับคุณปู่ อยู่ที่มหาลัยเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย และไปเป็นพนักงานบริการที่บาร์แห่งหนึ่ง
แต่คิดไม่ถึงว่า เธอได้เข้าตาหลิวตงคุณชายรองแห่งตระกูลหลิวเข้า บังคับให้เยียนหรานหลับนอนกับเขา และรับปากว่า ขอแค่เยียนหรานยอมตามใจเขา ก็จะให้เงินเยียนหรานก้อนหนึ่ง ช่วยรักษาอาการป่วยให้คุณปู่ของเธอ
เพื่อรักษาอาการป่วยให้กับคุณปู่ เยียนหรานไม่มีทางเลือก จึงได้แต่กัดฟันรับปาก หลังจากเสร็จเรื่อง หลิวตงไม่เพียงไม่ให้เงิน ยังเห็นเยียนหรานเป็นของเล่น สุดท้ายเยียนหรานทนต่อไปไม่ไหว จึงใช้ขวดเหล้าฟาดเข้าที่หัวของหลิวตง จนเขาสลบไป และหนีออกมาจากบาร์
จากนั้นคนของหลิวตงก็ตามมาจนถึงที่นี่ จึงได้เกิดเหตุการณ์เมื่อสักครู่ขึ้น
“ฉันเป็นคนทำร้ายหลานสาวของฉันเอง ล้วนเป็นความผิดของฉัน ถ้าหากไม่ใช่เพื่อฉัน เยียนหรานคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้ หลิวตงนั่น เป็นสัตว์เดรัจฉานชัด ๆ” หวางเจี๋ยฟ่างทุบหน้าอก น้ำตาไหลอาบแก้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยหมอสุดเทพ