เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 611

ตอนที่ 611 คุณนายชราของตระกูลลึกลับ!

เย่เฉินสนใจในตัวตระกูลสมิตซ์อย่างมาก!

เขาฉวยโอกาสในการช่วยเกอร์ธา ไปพร้อมๆ กับสืบหาความลับของพวกเขา!

แปดตระกูลลึกลับนี้ ในทุกตระกูลล้วนแต่มีความลับที่ให้ตระกูลอื่นๆ รู้ไม่ได้ เหมือนอย่างทักษะทางการแพทย์ของตระกูลเย่ ตระกูลพัคก็สามารถทำให้คนอายุน้อย 10 ปี

ถ้าหากวันนี้ได้รู้ไม้เด็ดของตระกูลสมิตซ์เพื่อที่ต่อไปจะเจอกัน หรือว่าทำธุรกิจด้วยกัน ก็จะมีปากมีเสียงอะไรได้

เย่เฉินกล่าวกับชิงหลง “ชิงหลง นายไปก่อน เสี่ยวหวังเองกำลังรอนายอยู่ที่ประตู”

ชิงหลงไม่อยากจะปล่อยให้เย่เฉินไปเสี่ยงอันตรายคนเดียว จึงรีบร้อนกล่าว “คุณชาย ผม แค่ก…ผมไม่เป็นไร ผมไหวครับ!”

เย่เฉินกล่าว “เรื่องการต่อยตีกป็นอาชีพนาย แต่ไสยาสตร์พวกนี้นายไม่เก่ง ยกให้ฉันจัดการเถอะนะ นายกับเสี่ยวหวัง ซีกวาอยู่ด้านนอกคอยเฝ้าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ตลอด ถ้าหากฉันมีเรื่องก็รีบมาช่วยก็พอ”

ไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็มีเครื่องบิน โดรน หรือว่าพวกของไฮเทคมากๆ จะช่วยเย่เฉินก็ง่ายนิดเดียว

ถึงขนาดที่ว่าเย่เฉินสามารถข่มขู่พัคซุงวูได้แบบก่อนนี้ ทันทีที่โดนพ่อแม่ของหญิงสาวด่า แล้วเย่เฉินก็ยังสามารถสั่งให้ชิงหลงถล่มปราสาททิ้งได้ด้วย

ยากมากทุกคนก็แค่ตายไปด้วยกัน

เย่เฉินแน่ใจว่าในบรรดาทั้งแปดตระกูลนี้ไม่มีใครอยากจะตายไปพร้อมๆ กับตนเองแน่

เย่เฉินไม่พูดพร่ำทำเพลง ดูตำแหน่งที่เกอร์ธาส่งมาแล้วก็วิ่งตรงไปยังตำแหน่งนั้นทันที

เมื่อไปถึงด้านหน้าของตัวหอคอย เย่เฉินก็กระโดขดขึ้นไปปีนขึ้นไปด้านบน

ใช้มือเปล่าปีนหอคอยเป็นเรื่องที่สามพี่น้องตระกูลเย่ชอบทำ สำหรับคนที่มีงานอดิเรในการออกกำลังกายนอกบ้านแล้ว ไม่ใช่เรื่องยากอะไร สำหรับเย่เฉินแล้วง่ายนิดเดียว

เย่เฉินปีนขึ้นไปด้านบนสุดอย่างรวดเร็ว

ส่วนเกอร์ธาอยู่บนชั้นที่สูงที่สุดของหอคอย

ในตอนนี้เองเย่เฉินเองแค่ต้องทำลายหน้าต่าง แล้วพุ่งเข้าไปด้านใน ไม่ถึง 100 เมตร เย่เฉินก็จะเจอตัวเกอร์ธา

แต่ว่าในเวลานี้เองจู่ๆ ลมก็พัดกรรโชกแรง!

เป็นเหมือนพายุสลาตันอย่างไรอย่างนั้น ลมม้วนตัวแรงพุ่งไปหาเย่เฉิน เหมือนว่ามันต้องการจะทำร้ายเขา อยากจะพัดให้เขาร่วงลงมาจากยอดหอคอย!

เย่เฉินใช้มือสองข้างปีนกำแพง หันลงมองข้างล่าง ความสูงในตอนนี้ถ้าร่วงลงไป ถึงไม่ตายแต่ก็อาจจะขาหักสองข้าง!

พู่ว… พู่ว…

ลมพัดกรรโชกแรงไม่หยุด!

ทว่าเย่เฉินกลับไม่มีท่าทีลนลานแม้แต่น้อย!

“ชิ เมื่อกี้ตอนเราปีนไปถึงชั้นหนึ่ง ชั้นสิง ยังไม่เห็นมีลมแรงเลย จนฉันปีนถึงยอดลมก็พัดแรงมาเชียว เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือคน จงใจทำร้ายกัน!”

ในที่สุดเย่เฉินก็เข้าใจว่าทำไมอากาศแถวนี้ถึงได้แปลกประหลาดแบบนี้ ทั้งๆ ที่พยากรณ์อากาศบอกว่าไม่มีลม แต่ที่นี่กลับมีลงพัดกรรโชกแรงไม่หยุด

แต่ว่านี่เป็นฝีมือมนุษย์ ไม่อยากให้คนนอกเข้ามาที่นี่ก็เท่านั้น

“ยังจะกล้าเล่นปาหี่แบบนี้ต่อหน้าฉัน! ลมเพียงนิดเดียวก็สามารถพัดเราลงไปได้ อยากจะให้ฉันตกลงตายงั้นเหรอ? เกรงว่าชัดจะดูถูดคนตระกูลเย่มากเกินไปแล้ว!”

แล้วทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ตบหลังตนเอง

เคร้ง!

จู่ๆ แผ่นหลังของเย่เฉินก็มีปีกคู่หนึ่งงงอกออกมา หลังจากนั้นมือสองข้างก็เย่เฉินก็ไม่ต้องจับกำแพงอีกต่อไป เขาลอยอยู่กลางอากาศไม่ร่วงลงไป!