เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 612

ตอนที่ 612 ควบคุมสมอง!

เย่เฉินหัวเสีย “ยายแก่ใจร้าย! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าแช่งปู่ผม! ถ้าหากว่าไม่เห็นแก่ตระกูลสมิตซ์และอายุของคุณ ผมคงตบสั่งสอนคุณไปแล้ว!”

เย่เฉินมีวันนี้ได้เพราะได้การบ่มเพาะดูแลจากคุณปู่ เขารักคุณปู่ของเขามากกว่าพ่อแม่ของเขาเสียอีก!

ดังนั้นเขาไม่มีทางยอมให้คนอื่นล่วงเกินคุณปู่ของเขา

หญิงชรากลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แช่งเหรอ? เหอะๆ ฉันไม่ได้แช่งปู่ของเธอหรอกนะ แต่คนของทั้งแปดตระกูลน่ะ ไม่มีใครอายุยืนเกิน 80 ปีหรอกนะ กระทั่งเทพธอดาเองก็เหมือนกัน คุณปู่ของเธออายุ 79 แล้วใช่ไหมล่ะ? หึหึ นี่เป็นชะตาที่สมาชิกทั้งแปดตระกูลไม่ว่าใครก็หนีไม่รอด เด็กน้อย เธอต้องดีใจนะจึงจะถูกเพราะถ้าปู่เธออายุร้อยสองร้อยขึ้นมา แถมยังหนุ่มแน่นล่ะก็เธอจะเสียใจ ชีวิตนี้ทั้งชีวิตก็อย่าได้ฝันจะเป็นผู้ยำตระกูลเย่เลย เหอะๆ”

เย่เฉินตกใจไปเล็กน้อย หญิงชราคนนี้รู้เรื่องของทั้งแปดตระกูลดีเหลือเกิน

กระทั่งเรื่องที่เขาไม่รู้ อย่างเรื่องที่ว่าคนในแปดตระกูลจะอายุไม่เกิน 80 ปี

สมัยนี้ที่เริ่มมีคนแก่มากขึ้น คนแก่อายุเกิน 80 ปีมีมากมายเต็มไปหมด

ส่วนคนทั้งแปดตระกูลที่มีเทคโนโลยีในการรักษาและชะลอวัยที่ดีที่สุด ตามหลักแล้วควรจะต้องอายุมากกว่า 80 ปีถึงจะถูก

หรือว่าคุณปู่ของเขาเองก็จะไม่รอดพ้นชะตานี้เหรอ?

หญิงชรามองเย่เฉินแล้วกล่าวพลางหัวเราะคิกคัก “ในเมื่อเธอเป็นคนตระกูลเย่ จะให้ฆ่าเธอเลย ก็ออกจะน่าเสียดายเกินไป”

เย่เฉินเห็นหญิงชรายื่นมือเหี่ยวๆ สองข้างออกมาเหมือนจะลงมือทำร้ายเขาเลยถาม “คุณคิดจะทำอะไร?”

หญิงชรากล่าวอย่างไม่หวั่นเกรงอะไร “ฉันจะควบคุมเธอให้กลายเป็นคนตระกูลหานของเรา”

“ตระกูลหานเหรอ? คุณแซ่หานเหรอ? เมื่อครู่คนที่นั่งบนรถเก๋งไปก็แซ่หานเหมือนกันหรอ? แล้วตระกูลลหานของคุณเป็นอะไรกับตระกูลสมิตซ์เหรอ?”

เย่เฉินรีบร้อนซักไซร้

เขาคิดไม่ค่อยออกว่าในประเทศเขามีตระกูลแนวเกาหลีด้วย

คนแซ่หานมีไม่น้อย แต่ว่าคนที่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลทั้งแปดน่าจะมีไม่มาก

หญิงชรากล่าว “อีกเดี๋ยวเธอก็จะโดนฉันควบคุมแล้ว บอกเธอก็คงไม่เป็นไร! ใช่แล้วล่ะ ฉันมาจากที่เดียวกับเธอ ตระกูลหานของเราไม่ใช่ตระกูลใหญ่อะไร เป็นแค่ตระกูลเล็กๆ ที่ต้องซ่อนตัวเอาไว้เท่านั้น แต่ว่าหนึ่งในตระกูลลึกลับที่ยิ่งใหญ่อย่างตระกูลสมิตซ์กลับโดนพวกเราควบคุมเอาไว้ ฮ่าๆ…”

เสียงหัวเราะของหยิงชราดังบาดหู ทำให้คนได้ยินขนลุกซู่

เย่เฉินกลับสนใจในความหมายที่หญิงชรากล่าว “คุณบอกว่าคุณควบคุมตระกูลสมิตซ์อยู่เหรอ? หรือว่าพ่อแม่ของเกอร์ธาก็โดนคุณควบคุมอยู่เหรอ?”

หญิงชราไม่ตอบคำถามอะไรเขาอีก แต่ชี้เขาแทน “ก็รวมเธอด้วย!”

ทันใดนั้นเองก็มีแมวดำตัวหนึ่งวิ่งมาเกาะบนตัวเย่เฉิน เขารู้ว่าแมวพวกนี้น่าจะไม่เป็นผลดีกับตัวเอง

ดังนั้นหลังจากที่เขาได้ยินเสียแมวร้อง ก็หยิบระเบิดควันจิ๋วออกมา แล้วโยนใส่แมวอย่างแรง!

แล้วก็เกิดเสียงแสบจมูกลอยคละคลุ้ง

แล้วแมวพวกนี้ก็หมดสติไปเมื่อได้กลิ่นเหม็นคละคลุ้งพวกนี้

“แค่กๆ… ไอ้เด็กบ้า ลูกไม้เยอะจริงๆ”

หญิงชราไอค่อกแค่ก แล้วพยายามใช้มือสะบัดควันที่ลอยอ้อยอ่งบนร่างกายตนเอง

เย่เฉินประหลาดใจเล็กน้อยที่ระเบิดควันลูกนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้สัตว์ตัวเล็กๆ เป็นลมไป ต่อให้เป็นคนก็เถอะ หลังจากที่สูดกลิ่นควันพวกนี้ไปแล้วก็จะเสียสติไปอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าทำไมถึงไม่มีผลอะไรกับหญิงชราล่ะ?

ในมือของหญิงชรามีประคำอยู่ หลังจากที่พึมพำเล็กน้อยแล้วก็ดีดประคำลูกหนึ่งใส่ขาเย่เฉิน

“เจ็บจังเลย!”