เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 613

ตอนที่ 613 ภาพการแต่งงานปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!

ในวินาทที้ในที่สุดเย่เฉินก็รู้ว่าทำไมแม่เทพธิดาสาวศักดิ์สิทธิ์คนนี้ถึงต้องดิ้นรนอยากจะหนีออกจากบ้านก่อนวันเกิดครบรอบ 18 ปี

ที่แท้ตลอด 18 ปีที่ผ่านมาของหล่อนโดนขังตลอดเวลา ผู้ชายตระกูลหานน่าจะเป็นคนชอบเลี้ยงสาวงาม กะจะเลี้ยงเกอร์ธาเป็นเด็กสาวธรรมดาๆ จนอายุครบ 18 ปี

จนวันที่หล่อนบรรลุนิติภาวะ ก็จะรับหล่อนเข้าฮาเรม

บางทีอาจจะไม่ใช่ฮาเรมแต่เป็นแค่ของเล่น

ทันที่ที่คิดว่าเด็กสาวใสซื่อหน้าตาสะสวยอย่างเกอร์ธา จะโดนคนต่ำช้าน่ากลัวแบบนี้เหยียบย่ำ เย่เฉินก็เสียใจ!

ในวัยที่กำลังบานสะพรั่ง ควรจะได้มีความรักกับคนในวัยเดียวกัน เพื่อได้สร้างความทรงจำที่สวยงามกับคนรัก

ไม่ใช่การโดนรังแกจากพวกผู้ใหญ่ที่หน้าตาเหมือนคนในมาร์เวล ช่วงชิงเอาวัยสาวของหล่อนไป

น่าเสียดายที่เย่เฉินในตอนนี้ไม่มีแรงจะขัดขวางทั้งหมดนี้…

เขาในตอนนี้กระทั่งตนเองยังเอาไม่รอดเลยด้วยซ้ำ…

และในเวลาเดียวกันชิงหลง ซีกวาและเสี่ยวหวังที่รออยู่นอกปราสาท ก็ค้นพบว่าเย่เฉินน่าจะตกที่นั่งลำบาก

“บัดซบ คุณชายเย่น่าจะเกิดเรื่อง!”

ซีกวาเห็นว่าเย่เฉินเพิ่งจะเข้าไปในชั้นบนของหอคอยโดยมองผ่านกล้องอินฟาเรด ว่าในตอนนี้เย่เฉินคุกเข่าอยู่บนพื้น แล้วมีใครคนหนึ่งกดหัวเขาอยู่

เทคโนโลยีของกล้องอินฟาเรด ไม่ได้ถือว่าเป็นสิ่งของที่ล้ำหน้าอะไร เพียงแต่ว่ามีบางด้านที่ล้ำหน้ามากขึ้น

อย่างเช่นภาพเหตุการณ์นี้ที่ไม่ได้เป็นแค่ภาพขมุกขมัว แต่เป็นรูปร่างของคนแถมยังเห็นท่าทางอย่างชัดเจนอีกด้วย

เทคโนโลยีอินฟาเรดในตอนนี้ที่จริงก็ล้ำหน้ามากแล้ว

จำได้ว่าเมื่อปีสองปีก่อน ตอนที่เย่เฉินยังไม่หย่ากับหวังเจียเหยา มีครั้งหนึ่งที่หญิงสาวไปช็อปปิ้ง สวมกระโปรงสั้นเซ็กซี่ แล้วกระโปรงสั้นมากๆ สะพายกระเป๋าชาแนล

บวกกับที่ตัวหล่อนเองก็หน้าตาสะสวยเป็นเป้าสายตาของคนอย่างมาก

ตอนที่เพิ่งเข้าไปในห้างสรรพสินค้า ก็มีผู้ชายหน้าตาน่ากลัวคนหนึ่งจู่ๆ ก็พุ่งพรวดเข้ามาแล้วกระชากกระเป๋าชาแนลที่มูลค่าสูงเหลือเกินของหวังเจียเหยาไป

ไม่เพียงเท่านั้นตอนที่แย่งกระเป๋าหล่อนไปยังออกแรงตบก้นหล่อนด้วย

ไอ้คนใจกล้าคนนี้แย่งกระเป๋า แต๊ะอั๋งแล้วก็ตั้งท่าจะวิ่งหนีไป

หวังเจียเหยาสวมรองเท้าส้นสูงจึงไม่สามารถตามไปได้ ต่อให้สวมรองเท้ากีฬาก็เถอะ แต่สาวสวยขาวรวยอย่างหล่อนก็ไม่มีทางจะไปไล่ตามไปเอาคืน

เสียดายที่ตอนนั้นเย่เฉินไม่อยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นเขาคงจัดการหมอนั่นไปแล้ว

ดังนั้นหวังเจียเหยาก็แจ้งความ ฝ่ายตำรวจก็ไล่ตามจับ หลังจากที่ไล่ตามจับหมอนั่นไปซ่อนตัวอยู่ในดงข้าวโพด

เขาซ่อนตัวอยู่ดงข้าวโพดที่สูงสองเมตรกว่าขึ้นมาแน่นขนัด ทำให้หาตัวคนได้ยาก หัวขโมยยังคิดว่าตนเองจะต้องหลบพ้นการตามจับของตำรวจได้แน่

ใครจะรู้ว่าตำรวจของอวิ๋นโจวจะก้าวหน้า จึงใช้เทคโนโลยีอินฟาเรดทำให้สามารถเจอตำแหน่งของโจรได้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ทำการล้อมจับเขา

หลังจากตำรวจจับได้แล้ว โจรบอกกว่าไม่ได้อยากจะขโมยกระเป๋า แต่เพราะแค่เห็นหวังเจียเหยาสวยเกินไป เซ็กซี่เกินไปเท่านั้น ดังนั้นถึงได้เกิดเลอะเลือนทำผิดพลาดไป

เมื่อเจอหน้าหวังเจียเหยา เขาคุกเข่าลงบนพื้นแล้วเอื้อมมือมาแตะรองเท้าส้นสูงของหวังเจียเหยาแล้วโขกหัวขอโทษหล่อน แล้วขอโทษหล่อนพลางชมเชยว่าหล่อนหุ่นดี

หวังเจียเหยาโดนชมว่าสวยมาสิบกว่าปีแล้ว ฟังจนเบื่อมานานแล้ว แต่โดนชมหุ่นดีไม่มาก บวกกับที่ว่าที่บ้านก็มีหวังหยวนหยวนที่หุ่นดีกว่าใครๆ หล่อนจึงมีปมด้อยเรื่องนี้มาตลอด

ดังนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโจรที่ยอมรับผิดและเยินยอหล่อน คิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาจะเลือกที่จะให้อภัยเขา ไม่เอาเรื่องที่เขาปล้นและแต๊ะอั๋งหล่อน!

นี่ก็ว่าช่างแล้ว หลังจากที่เย่เฉินรู้เรื่องแล้วก็บอกกับหวังเจียเหยาว่าคราวหน้าไม่ต้องสวมกระโปรงสั้นๆ ขนาดนี้ออกบ้าน ไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดเรื่องแบบวันนี้อีก

แต่หวังเจียเหยาไม่ฟังเขาเลย หลายวันต่อมาก็ยังสวมกระโปรงสั้นๆ ตัวนั้นออกบ้านอีก

เหมือนไม่กลัวจะเจอคนแต๊ะอั๋ง

……

และในตอนนี้เองซีกวาก็เห็นภาพผ่านทางกล้องอินฟาเรดก็พบว่าเย่เฉินเกิดเรื่อง ก็รีบกล่าวว่า “พี่หลง รีบลงมือเถอะ!”

ชิงหลงในตอนนี้ใบหน้าซีดขาวแล้วส่ายหน้า “ไม่ได้ ตอนนี้เรายังไม่รู้สถานการณ์ของคุณชายว่าคุณชายมีสติหรือว่าโดนจับ ถ้าปราสาทถล่มคุณชายออกมาไม่ทัน ก็จะเท่ากับว่าเราฆ่าคุณชายน่ะสิ เอาปืนมา!”

ชิงหลงสั่งแล้วหยิบมือไปเอาปืนมาอย่างรวดเร็ว

หนึ่งคือลูกกระสุนสามารถทะลุกำแพงได้ สองคือปืนนี้สามารถมองทะลุกำแพงได้ ทำให้เห็นภาพของทั้งสองคน

ปัง!

ชิงหลงเล็งไปที่ส่วนศีรษะของหญิงชราคนนั้น แล้วยิงออกไป!

ทว่าภาพเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้น เมื่อลูกกระสุนพุ่งตรงไปที่กำแพงของปราสาทแล้วกลับหยุดชะงักกลางอากาศ หลังจากนั้นก็ร่วงลงพื้นเหมือนนอกที่โดนยิง

“อะไรเนี่ย?”

ชิงหลงตกใจ ตระกูลลึกลับเก่งมากจริงๆ ด้วย อาวุธที่ล้ำหน้าของตระกูลเย่กลับไร้ประโยชน์เหลือเกินเมื่ออยู่ต่อหน้าคนในตระกูลลึกลับ!

“บ้าแล้ว!”

ชิงหลงสังเกตเห็นว่าเย่เฉินกำลังอยู่ในอันตราย!

และในปราสาทในเวลาเดียวกัน

หญิงชราหันมองนอกหน้าต่าง เหมือนกับว่ากำลังสู้กับลูกกระสุนที่ยิงเข้ามา ใบหน้าแก่ชราของหล่อนก็ฉาบด้วยรอยยิ้มบางๆ

“หึ แค่ลูกไม้ตื้นๆ เกราะกำลังด้านนอกทำไว้เมื่อ 20 ปีก่อน 20 มานี้ตระกูลเย่ไม่พัฒนาเลย! เป็นตระกูลขยะ!”

เมื่อเยาะเย้ยตระกูลเย่แล้ว หญิงชราเสสายตามองเย่เฉิน แล้วจดจ่อสมาธิเพื่อควบคุมสมองเขาให้ได้

ในสมองทั้งสองคนก็ปรากฏภาพเหตุการณ์หนึ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว…

ชายทะเล หาดทราย ชุดแต่งงาน ดอกไม้ แชมเปญ…

เย่เฉินและหวังเจียเหยาจับมือกันที่ชายหาด ชายหนุ่มสวมสูทสีขาว หญิงสาวสวมชุดแต่งงานฟูฟ่องสีขาว

นอกเหนือจากนี้ยังมีหวังหยวนหยวนที่ศัลยกรรมแล้ว และก็ยังมีซ่งหงเย่และสามีของหล่อนที่คืนดีกันแล้ว

หญิงชราเห็นภาพเหตุการณ์นี้แล้วระบายยิ้ม “เด็กน้อย ภรรยาของเธอนี่สวยจริงๆ นะ คิกคิก ลูกชายฉันจะต้องชอบหล่อนแน่ ฉันอายุ 90 แล้วเจอคนสวยมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่หล่อนเป็นสามอันดับต้นๆ! เธอนี่ชคดีจริงๆ ที่ได้แต่งงานกับคนสวยล่มเมืองแบบนี้ แต่ว่านะหลังจากที่เธอกลายเป็นหุ่นเชิดของตระกูลหานเรา เธอก็จะต้องยกภรรยาคนสวยให้ลูกชายฉัน ฮ่าๆ”

ตอนนี้เย่เฉินไม่มีแรงจะโกรธแล้ว เขากล่าว “เอ่อ… ไม่ใช่ภรรยาผม…”

หญิงชราหัวเราะเสียงเย็น “ตลกจริงๆ เธอแต่งงานกับเธอแล้ว ถ้าไม่ใช่ภรรยาของเธอจะเป็นใครไปได้?”

เย่เฉินกล่าวเนิบๆ “หวังเจียเหยา… เป็นภรรยาเก่าของผม ผมยังไม่เคยจัดงาน…งานแต่งงานกับหล่อน ผมแต่งเข้าตระกูลหวัง ภาพเหตุการณ์ที่เห็นเมื่อครู่เนี่ยเป็นความฝันของผม ไม่ใช่เรื่องจริง…”

หญิงชราโวยวาย “เป็นไปไม่ได้! เทพธิดาเคยพูดว่าในตอนที่ควบคุมสมองแล้วแบ่งกัน ทั้งหมดจะต้องเกิดขึ้นจริง ไม่ใช่เรื่องในความฝัน!”

และในเวลานี้เองภาพที่ทั้งสองคนเห็นก็เกิดภาพเหตุการณ์ประหลาดขึ้น

เห็นภาพเหตุการณ์นี้แล้ว หญิงชราก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)