เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 610
ตอนที่ 610 ช่วยเหลือชิงหลง!
พวกเขาเห็นผู้หญิงกระโปรงแดงไม่ได้โจมตีฮยุนจังๆ แต่ดวงตาเคียดแค้น มือทั้งสองข้างกำลังบีบคอแมวขนสีขาวอย่างรุนแรง!
ถึงแม้ว่าหล่อนกำลังบีบคอแมว แต่กลับเหมือนว่ากำลังบีบคอฮยุนอยู่อย่างไรอย่างนั้นฮยุนเองไม่มีใครกำลังบีบคอเขา แต่หน้าเปลี่ยนสียอย่างมาก หายใจไม่ออก
เย่เฉินสังเกตเห็นความผิดปกติในทันที!
“ฮยุนโดนหญิงสาวชุดแดงโจมตีแน่ๆ! คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะทำให้แมวกลายเป็นร่างทรงของฮยุนได้! นี่ทำได้ยังไง!”
หรือว่าเป็นไสยศาสตร์?
ส่วนพัคซุงวูเองก็ตะลึงจนตัวแข็งค้าง
“บัดซบ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ทำไมฮยุนถึงไม่ขยับตัวเลย แถมสีหน้ายังดูทรมานมากด้วย! ท่าทางเหมือนเป็นแมวตัวที่โดนผู้หญิงกระโปรงแดงบีบคอเลย!”
หญิงสาวในชุดแดงบีลคอแมวตัวนั้นจนตายอย่างรวดเร็ว
ในวลาเดียวกันนั้นเองฮยุนก็ล้มลงพับบนพื้น อาเจียน น้ำลายฟูมปาก แล้วแน่นิ่งไป
ทุกคนตกใจเพราะภาพที่เห็นตรงหน้า!
คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงชุดแดงจะสามารถฆ่าฮยุนได้โดยไม่ต้องแตะต้องเขา!
“ฮยุน!!”
พัคซุงวูเห็นฮยุนล้มลงไปกองบนพื้น เป็นไปได้อย่างมากว่าน่าจะตายไปแล้ว ก็เสียใจ!
“พี่ฮยุน! เราจะไปช่วย!”
ลูกน้องคนอื่นๆ ของพัคซุงวู เห็นเหตุการณ์เข้าก็โกรธจัด พวกเขาต้องการจะบุกเข้าไปด้วยความเสียใจ อยากจะสับเนื้อหล่อนเอาไปเลี้ยงหมาจนแทบรอไม่ไหว
แต่ว่าพัคซุงวูกลับตวาด “ห้ามไปทั้งนั้น! ฮยุนตายแล้ว! นั่นมันลูกน้องที่เก่งที่สุดของฉันเลยนะ! ทุกคนห้ามเข้าไปรนหาที่ตาย! สถานที่แห่งนี้มันแปลกประหลาด ตระกูลสมิตซ์เก่งมากจริงๆ ด้วย คิดไม่ถึงว่าจะยังสนใจเรื่องไสยศาสตร์ด้วย จะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ทุกคนกลับ!”
“ครับ!”
คราวนี้พัคซุงวูเริ่มหวาดกลัวขึ้มาจับใจ ไม่สนใจคำสัญญาที่ให้ไว้กับเกอร์ธา เขาจะพาตัวเองไปตายเพียงเพื่อผู้หญิงคนเดียวได้อย่างไร
พัคซุงวูสาวเท้าเดินไปด้านหน้า แล้วหันมองเย่เฉินพลางกล่าว “เย่เฉิน ฉันขอแนะนำนแกหน่อยนะว่ารีบไปจากที่นี่เถอะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่ได้เป็นหัวงแก แต่แค่กลัวว่าแกจะมาตายที่นี่เฉยๆ แกเคยยิงฉันสองทีแถมยังจะแย่งสาวกับฉันอีก ถ้าปล่อยให้แกตายโดยเงื้อมมือของตระกูลสมิตซ์ล่ะก็แกจะสบายไปหน่อย ฉันรอให้แกโดนเตะออกจากแปดตระกูลลึกลับก่อนเถอะ แล้วค่อยทรมานแก!”
เย่เฉินหัวเสียจัดในทันที เขากำมือแน่นแล้วอยากจะตะบันหน้าพัคซุงวู
แต่ในเวลานี้ หวังเอ้อร์เชอก็โพล่งออกมา “ซวยแล้ว! พี่หลงเจอผู้หญิงชุดแดงแล้ว!”
เย่เฉินหันมองจอภาพนั้นอย่างรวดเร็ว คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงชุดแดงคนนั้นเพิ่งจะฆ่าฮยุนเสร็จแล้ว ก็รีบวิ่งไปอีกทางจนไปเจอชิงหลง!
“ฮึ หวังว่าอนาคตจะได้เจอกันอีกนะ ฉันไปก่อนล่ะ!”
พัคซุงวูกล่าวพลางเดินเข้าไปในเครื่องบินของเขา แล้วออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
ส่วนเย่เฉินกลับไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย ในตอนนี้ลูกน้องของเขาอย่างชิงหลงถึงจะสำคัญที่สุด!
ชิงหลงได้คนตระกูลเย่เลี้ยงดูมาเกือบ 30 ปี ไม่มีทางตายง่ายๆ แน่!
เย่เฉินเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้าก็พบว่าข้างกายหญิงสาวชุดแดง ก็มีแมวตัวน้อยกระโดดอกมา คราวนี้เป็นแมวบริติช ชอร์ตแฮร์
เย่เฉินรีบเตือนชิงหลงผ่านทางวิทยุสื่อสารขนาดเล็ก “ชิงหลงอย่าไปสบตาแมวนะ!”
แต่ว่าตอนนี้ดึกแล้ว ชิงหลงสบตาสีฟ้าๆ ของแมวตัวนั้นไปแล้ว หลัจงจากที่สบตากัน ดวงตาของแมวก็เหมือนเรืองแสงได้ ขนาดชิงหลงที่แข็งแกร่งยังอดปิดตาไม่ได้ น้ำตาก็ไหลออกมา
และในเวลาเดียวกันหญิงสาวชุดแดงก็ระบายยิ้มบางๆ มือสองข้างบีบคอแมวเอาไว้
“โอ้ย!”
ผู้หญิงชุดแดงบีบคอแมว แต่คนที่ร้องโหยหวนกลับเป็นชิงหลง!
“บัดซบ! มาไม้เดิมเลย!”
ฮยุนเมื่อครู่ก็ตายเพราะหญิงสาวเรือนร่างบอบบางคนนี้ ตอนนี้ชิงหลงก็อาจจะตายด้วยเงื้อมมือของหญิงสาวชุดแดง!
“รีบส่งเก้าอี้ดีดตัวออกมา!”
เย่เฉินเองก็เริ่มลนลาน แล้วสั่งทันที
“ครับ!”
หวังเอ้อร์เชอรีบวิ่งโร่ไปที่เหอเฟิงหมายเลข 3 แล้วส่งสิ่งของที่คิดค้นโดยตระกูลเย่ออกมา
เก้าอี้ดีดตัวอันนี้ปกติใช้เป็นเก้าอี้ธรรมดาๆ เท่านั้นแต่สรรพคุณของมันจริงๆ ก็คือดีดตัวคนออกไปได้ไกลๆ
อีกทั้งก่อนที่จะดีดตัวคนออกไป ยังสามารถกำหนดความสูงและองศาด้วยตัวเอง
เย่เฉินกำหนดองศาเรียบร้อย ซึ่งเป็นตำแหน่งของชิงหลงพอดี แล้วเขาก็กดปุ่มดีดตัวอย่างไม่ลังเล!
“คุณชายเย่!”
“คุณชายเย่ระวังหน่อย!”
ซีกวาและพวกเสี่ยวหวังเองก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
ดชิงหลงกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าลูกน้องของเย่เฉินจะมีมาก แต่คนไม่เชื่อฝีมือคนอื่น จึงคิดว่าตนเองทำเองน่าจะดีกว่า
และในตอนนี้เอง ณ บริเวณลานสนามหญ้าที่หน้าปราสาทของตระกูลสมิตซ์
หญิงสาวชุดแดงคนนั้นบีบคอแมวไปพร้อมๆ กับหัวเราะเจ้าเล่ห์ใส่ชิงหลงที่หน้าตาหล่อเหลา “เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเหลือเกิน! คุณไม่ควรจะบุกเข้ามาที่นี่เลย รอคุณตายแล้วฉันจะเสวยสุขกับศพของคุณนะ เหอะๆ”
ส่วนชิงหลงที่รวบรวมแรงตั้งใจฟังคำพูดเหยียดหยามตนเองของหญิงสาว แต่กลับทำอะไรไม่ได้!
“บ้าชิบ! หรือว่าฉันจะต้อง…ตายแล้วเหรอ?”
และในเวลานี้เอง ในท้องฟ้าที่มืดมิดจู่ๆ ก็มีแสงสว่างวาบลงมาเหมือนดาวตกดวงหนึ่ง!
“นั่นคืออะไร!”
ผู้หญิงชุดแดงแหงนหน้ามองท้องฟ้า แล้วพบว่ามีของบางอย่างลอยลงมายังทิศทางที่ตัวเองอยู่ แต่ที่นี่มืดมิด ด้านนอกไม่มีแสงสว่าง หล่อนมองไม่เห็นอะไรเลย
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงดังโครมคราม!
เย่เฉินเล็งไปที่ตำแหน่งของผู้หญิงชุดแดง แล้วใช้ร่างกายกระแทกใส่หล่อน!
โครม!
ในเวลาเดียวกันกับที่เย่เฉินกระแทกใส่ผู้หญิงชุดแดง แล้วใช้หมัดสองข้างกดลงบนคอของหล่อน ผู้หญิงชุดแดงล้มลงบนพื้นแล้วโดนเย่เฉินฆ่าทันที!
“เมี้ยว!”
และในเวลาเดียวกันนั้นเจ้าแมวก็หนีไปอย่างรวดเร็ว
ส่วนชิงหลงเองก็ไอแค่กๆ ไม่เหมือนเมื่อครู่ที่หายใจไม่ออกด้วยซ้ำไป
เย่เฉินรีบร้อนเดินไปแล้วถาม “ชิงหลงนายเป็นยังไงบ้าง?”
ชิงหลงพักฟื้นครู่หนึ่ง เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นแล้วกล่าว “ขอบคุณคุณชายที่ข่วยชีวิตผม คนที่นี่น่ากลัวจริงๆ เหมือนว่าพวกเขารู้ไสยศาสตร์เลย เราออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ”
เย่เฉินแค่นเสียง “ไสยศาสตร์อะไร ทั้งหมดนี้มันใช้วิทยาศาสตร์มาอธิบายได้น่า พวกหล่อนก็แค่ใช้เทคโนโลยีที่เราไม่รู้เท่านั้นเอง”
เหมือนที่เย่เฉินรู้จักวิชาจู้โหยว ที่พอสัมผัสร่างกายคนอื่นก็เกิดควันลอยขึ้นมา สามารถทำให้คนสับสน ดูเหมือนมีเวทย์มนตร์
แต่เย่เฉินรู้ว่านั่นเป็นแค่วิชาลวงตาเท่านั้น ที่เกิดผลแบบนี้ก็เพราะใช้เทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามาหลอกตาเอาไว้
เหมือนคนในปัจจุบัน ถ้ากลับไปที่อดีต หยิบเอามือถือออกมาเล็งถ่ายภาพคนๆ หนึ่งแล้วล้างให้เขาดู
งั้นคนๆ นั้นก็ต้องคิดว่าคุณใช้เวทย์มนตร์แน่นอน เป็นเทวดา
ความเป็นจริงมันก็แค่เทคโนโลยีที่ล้ำหน้า ไม่ได้มีอะไรประหลาด
ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินว่าวิธีการประหลาดพวกนี้ของตระกูลสมิตซ์เป็นเพียงเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าของพวกเขาเท่านั้น
“ฮึ คนของสมิตซ์ชอบเล่นลูกไม้นัก วันนี้เกือบทำเอายอดขุนพลของเราตาย! วันนี้จะต้องพาตัวเกอร์ธาไปด้วยให้ได้! ฉันเองก็อยากจะเห็นว่าจะขวางฉันได้ไหม จะกล้าขวางฉันไหม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)