เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 610
สรุปบท ตอนที่ 610 ช่วยเหลือชิงหลง!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
อ่านสรุป ตอนที่ 610 ช่วยเหลือชิงหลง! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 610 ช่วยเหลือชิงหลง! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 610 ช่วยเหลือชิงหลง!
พวกเขาเห็นผู้หญิงกระโปรงแดงไม่ได้โจมตีฮยุนจังๆ แต่ดวงตาเคียดแค้น มือทั้งสองข้างกำลังบีบคอแมวขนสีขาวอย่างรุนแรง!
ถึงแม้ว่าหล่อนกำลังบีบคอแมว แต่กลับเหมือนว่ากำลังบีบคอฮยุนอยู่อย่างไรอย่างนั้นฮยุนเองไม่มีใครกำลังบีบคอเขา แต่หน้าเปลี่ยนสียอย่างมาก หายใจไม่ออก
เย่เฉินสังเกตเห็นความผิดปกติในทันที!
“ฮยุนโดนหญิงสาวชุดแดงโจมตีแน่ๆ! คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะทำให้แมวกลายเป็นร่างทรงของฮยุนได้! นี่ทำได้ยังไง!”
หรือว่าเป็นไสยศาสตร์?
ส่วนพัคซุงวูเองก็ตะลึงจนตัวแข็งค้าง
“บัดซบ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ทำไมฮยุนถึงไม่ขยับตัวเลย แถมสีหน้ายังดูทรมานมากด้วย! ท่าทางเหมือนเป็นแมวตัวที่โดนผู้หญิงกระโปรงแดงบีบคอเลย!”
หญิงสาวในชุดแดงบีลคอแมวตัวนั้นจนตายอย่างรวดเร็ว
ในวลาเดียวกันนั้นเองฮยุนก็ล้มลงพับบนพื้น อาเจียน น้ำลายฟูมปาก แล้วแน่นิ่งไป
ทุกคนตกใจเพราะภาพที่เห็นตรงหน้า!
คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงชุดแดงจะสามารถฆ่าฮยุนได้โดยไม่ต้องแตะต้องเขา!
“ฮยุน!!”
พัคซุงวูเห็นฮยุนล้มลงไปกองบนพื้น เป็นไปได้อย่างมากว่าน่าจะตายไปแล้ว ก็เสียใจ!
“พี่ฮยุน! เราจะไปช่วย!”
ลูกน้องคนอื่นๆ ของพัคซุงวู เห็นเหตุการณ์เข้าก็โกรธจัด พวกเขาต้องการจะบุกเข้าไปด้วยความเสียใจ อยากจะสับเนื้อหล่อนเอาไปเลี้ยงหมาจนแทบรอไม่ไหว
แต่ว่าพัคซุงวูกลับตวาด “ห้ามไปทั้งนั้น! ฮยุนตายแล้ว! นั่นมันลูกน้องที่เก่งที่สุดของฉันเลยนะ! ทุกคนห้ามเข้าไปรนหาที่ตาย! สถานที่แห่งนี้มันแปลกประหลาด ตระกูลสมิตซ์เก่งมากจริงๆ ด้วย คิดไม่ถึงว่าจะยังสนใจเรื่องไสยศาสตร์ด้วย จะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ทุกคนกลับ!”
“ครับ!”
คราวนี้พัคซุงวูเริ่มหวาดกลัวขึ้มาจับใจ ไม่สนใจคำสัญญาที่ให้ไว้กับเกอร์ธา เขาจะพาตัวเองไปตายเพียงเพื่อผู้หญิงคนเดียวได้อย่างไร
พัคซุงวูสาวเท้าเดินไปด้านหน้า แล้วหันมองเย่เฉินพลางกล่าว “เย่เฉิน ฉันขอแนะนำนแกหน่อยนะว่ารีบไปจากที่นี่เถอะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่ได้เป็นหัวงแก แต่แค่กลัวว่าแกจะมาตายที่นี่เฉยๆ แกเคยยิงฉันสองทีแถมยังจะแย่งสาวกับฉันอีก ถ้าปล่อยให้แกตายโดยเงื้อมมือของตระกูลสมิตซ์ล่ะก็แกจะสบายไปหน่อย ฉันรอให้แกโดนเตะออกจากแปดตระกูลลึกลับก่อนเถอะ แล้วค่อยทรมานแก!”
เย่เฉินหัวเสียจัดในทันที เขากำมือแน่นแล้วอยากจะตะบันหน้าพัคซุงวู
แต่ในเวลานี้ หวังเอ้อร์เชอก็โพล่งออกมา “ซวยแล้ว! พี่หลงเจอผู้หญิงชุดแดงแล้ว!”
เย่เฉินหันมองจอภาพนั้นอย่างรวดเร็ว คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงชุดแดงคนนั้นเพิ่งจะฆ่าฮยุนเสร็จแล้ว ก็รีบวิ่งไปอีกทางจนไปเจอชิงหลง!
“ฮึ หวังว่าอนาคตจะได้เจอกันอีกนะ ฉันไปก่อนล่ะ!”
พัคซุงวูกล่าวพลางเดินเข้าไปในเครื่องบินของเขา แล้วออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
ส่วนเย่เฉินกลับไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย ในตอนนี้ลูกน้องของเขาอย่างชิงหลงถึงจะสำคัญที่สุด!
ชิงหลงได้คนตระกูลเย่เลี้ยงดูมาเกือบ 30 ปี ไม่มีทางตายง่ายๆ แน่!
เย่เฉินเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้าก็พบว่าข้างกายหญิงสาวชุดแดง ก็มีแมวตัวน้อยกระโดดอกมา คราวนี้เป็นแมวบริติช ชอร์ตแฮร์
เย่เฉินรีบเตือนชิงหลงผ่านทางวิทยุสื่อสารขนาดเล็ก “ชิงหลงอย่าไปสบตาแมวนะ!”
แต่ว่าตอนนี้ดึกแล้ว ชิงหลงสบตาสีฟ้าๆ ของแมวตัวนั้นไปแล้ว หลัจงจากที่สบตากัน ดวงตาของแมวก็เหมือนเรืองแสงได้ ขนาดชิงหลงที่แข็งแกร่งยังอดปิดตาไม่ได้ น้ำตาก็ไหลออกมา
และในเวลาเดียวกันหญิงสาวชุดแดงก็ระบายยิ้มบางๆ มือสองข้างบีบคอแมวเอาไว้
“โอ้ย!”
ผู้หญิงชุดแดงบีบคอแมว แต่คนที่ร้องโหยหวนกลับเป็นชิงหลง!
“บัดซบ! มาไม้เดิมเลย!”
ฮยุนเมื่อครู่ก็ตายเพราะหญิงสาวเรือนร่างบอบบางคนนี้ ตอนนี้ชิงหลงก็อาจจะตายด้วยเงื้อมมือของหญิงสาวชุดแดง!
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงดังโครมคราม!
เย่เฉินเล็งไปที่ตำแหน่งของผู้หญิงชุดแดง แล้วใช้ร่างกายกระแทกใส่หล่อน!
โครม!
ในเวลาเดียวกันกับที่เย่เฉินกระแทกใส่ผู้หญิงชุดแดง แล้วใช้หมัดสองข้างกดลงบนคอของหล่อน ผู้หญิงชุดแดงล้มลงบนพื้นแล้วโดนเย่เฉินฆ่าทันที!
“เมี้ยว!”
และในเวลาเดียวกันนั้นเจ้าแมวก็หนีไปอย่างรวดเร็ว
ส่วนชิงหลงเองก็ไอแค่กๆ ไม่เหมือนเมื่อครู่ที่หายใจไม่ออกด้วยซ้ำไป
เย่เฉินรีบร้อนเดินไปแล้วถาม “ชิงหลงนายเป็นยังไงบ้าง?”
ชิงหลงพักฟื้นครู่หนึ่ง เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นแล้วกล่าว “ขอบคุณคุณชายที่ข่วยชีวิตผม คนที่นี่น่ากลัวจริงๆ เหมือนว่าพวกเขารู้ไสยศาสตร์เลย เราออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ”
เย่เฉินแค่นเสียง “ไสยศาสตร์อะไร ทั้งหมดนี้มันใช้วิทยาศาสตร์มาอธิบายได้น่า พวกหล่อนก็แค่ใช้เทคโนโลยีที่เราไม่รู้เท่านั้นเอง”
เหมือนที่เย่เฉินรู้จักวิชาจู้โหยว ที่พอสัมผัสร่างกายคนอื่นก็เกิดควันลอยขึ้นมา สามารถทำให้คนสับสน ดูเหมือนมีเวทย์มนตร์
แต่เย่เฉินรู้ว่านั่นเป็นแค่วิชาลวงตาเท่านั้น ที่เกิดผลแบบนี้ก็เพราะใช้เทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามาหลอกตาเอาไว้
เหมือนคนในปัจจุบัน ถ้ากลับไปที่อดีต หยิบเอามือถือออกมาเล็งถ่ายภาพคนๆ หนึ่งแล้วล้างให้เขาดู
งั้นคนๆ นั้นก็ต้องคิดว่าคุณใช้เวทย์มนตร์แน่นอน เป็นเทวดา
ความเป็นจริงมันก็แค่เทคโนโลยีที่ล้ำหน้า ไม่ได้มีอะไรประหลาด
ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินว่าวิธีการประหลาดพวกนี้ของตระกูลสมิตซ์เป็นเพียงเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าของพวกเขาเท่านั้น
“ฮึ คนของสมิตซ์ชอบเล่นลูกไม้นัก วันนี้เกือบทำเอายอดขุนพลของเราตาย! วันนี้จะต้องพาตัวเกอร์ธาไปด้วยให้ได้! ฉันเองก็อยากจะเห็นว่าจะขวางฉันได้ไหม จะกล้าขวางฉันไหม!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)