เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 72

คุณชายจินโบกพัดงูดำของใช้ประจำตัวที่ซ่อนมีเข็มพิษซ่อนอยู่ภายในด้วยความรื่นเริงใจ พัดงูดำอาวุธที่ถูกประดิษฐ์ด้วยฝีมือของจอมยุทธ์ลู่ผู้ลือลั่นยุทธภพนับตั้งแต่จวิ้นอ๋องญาติผู้น้องที่อภิเษกสมรสไปอยู่แคว้นจินส่งข่าวกลับมาเล่าให้ฟังว่าพระชายาเอกของท่านอ๋องใหญ่แห่งแคว้นจินเป็นเจ้าของสำนักนักสืบและสำนักข่าวเปี่ยนฝู ทำให้จินวั่งซู่เกิดแรงบันดาลใจอยากจะทำสำนักข่าวในแคว้นจินบ้าง แม้เขาจะไม่มีวิชาแมวเก้าชีวิตเหมือนพระชายาเหลียงเจินซินผู้นั้น แต่เขาก็มีความสามารถในการซอกแซกหาข่าวได้ละเอียดถี่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องซุบซิบนินทาน้อยใหญ่หรือเรื่องในม่านมุ้งของชาวบ้าน จินวั่งซู่ล้วนตามหาความจริงได้ทั้งนั้น

แต่...การทำสำนักข่าวไม่ควรจะทำคนเดียว คุณชายจินจึงได้ชักชวนพระชายาฟ่านซิ่วอิงของชินอ๋องมาร่วมมือด้วย หากพูดเรื่องอุตริผิดธรรมเนียมแล้วพระชายาของชินอ๋องไม่เคยทำให้ผิดหวัง ทั้งๆ ที่เขาเป็นสหายสนิทของพี่ชายนางแท้ๆ แต่สุดท้ายกลับเหมือนเป็นเพื่อนสนิทของนางมากกว่า อาจเป็นเพราะเขาและนางมักจะรวมหัวกันทำเรื่องโฉดๆ อยู่บ่อยๆ....จะว่าไปเรื่องเช่นนั้นมักจะเริ่มจากความคิดของนางโดยลากเขาเข้าในร่างแหด้วยเสียมากกว่า

“สำนักข่าวเจียชี่ของเราพร้อมจะให้บริการองค์ชายเสมอพะยะค่ะ”

หมิงเฉิงอวี่ทรงยิ้มน้อยๆ “เกือบแล้ว! หากข้าไม่มาหาท่านเสียก่อน เห็นทีคงจะพลาดท่าเสียทีให้กับฮ่องเต้ไปแล้ว”

จินวั่งซู่รับงานสืบเรื่องราวภายในสกุลชิงจากองค์ชายสิบห้าตั้งแต่หลายวันก่อน ไม่นานนักก็ได้ข้อมูลเบื้องต้นออกมารายงานให้กับนายจ้าง คดีที่ว่าที่เจ้าสาวขององค์ชายหมิงเฉิงอวี่สิ้นชีพพร้อมกับรถม้าถูกวิพากษ์วิจารณ์ไปทั่วเมืองหลวง ความเห็นของคนทั้งหลายหากไม่สงสัยว่าองค์ชายคิดฆ่าเจ้าสาวเพราะรังเกียจบิดาของนางก็เป็นว่าชะตาขององค์ชายพิฆาตพระชายา จินวั่งซู่ได้ข่าวว่ามีการเสนอชื่อว่าที่พระชายาองค์ใหม่ให้กับองค์ชายสิบห้าหลายคนด้วยกัน...เรื่องสนุกเช่นนี้เขาจะไม่เข้าร่วมได้อย่างไร? เรื่องของชาวบ้านเป็นงานโปรดของคุณชายจิน...คนรอบข้างล้วนรู้ดี!

“สรุปว่าองค์ชายได้ว่าที่พระชายากี่คนล่ะพะยะค่ะ?”

“รอบนี้น่ะหรือ? ตัวเต็งมีมาสองคน นั่นคือคุณหนูรองเผยกับคุณหนูใหญ่จื้อ” จินวั่งซู่ค่อนข้างคุ้นเคยกับท่านอ๋องเก้าและองค์ชายสิบห้า ด้วยความที่เข้านอกออกในวังหลวงตั้งแต่ยังเล็ก ด้วยฐานะที่เป็นญาติฝ่ายมารดากับองค์ชายสิบสองหรือจวิ้นอ๋องทำให้เห็นหน้าค่าตาในราชวงศ์แทบจะถ้วนทั่ว

“ที่ข้าปวดหัวก็คือ ตระกูลจื้อไปขุดหาจดหมายลายมือท่านยายของข้ามาจากที่ใดกัน? จึงได้กล้าเอามาถวายฮ่องเต้เพื่อหวังให้ข้ารับคุณหนูใหญ่เป็นพระชายา”

“พวกเขาไม่กลัวชะตาพิฆาตภรรยาของท่านหรอกหรือ?”

หมิงเฉิงอวี่ได้ยินถ้อยคำนินทาเกี่ยวกับตนเองแล้วถึงกับส่ายศีรษะ “พวกเขาไม่เอาเรื่องเหลวไหลมาจากที่ใดกัน? ข้ากับเผยมู่ซีแม้แต่จะพบหน้ากันก็ยังไม่เคย การแต่งงานล้วนเป็นการยัดเยียดใส่มือโดยผู้อื่นทั้งนั้น พอนางตายกลับกลายเป็นความผิดข้าได้อย่างไร?”

“ท่านก็รู้ว่าชาวเมืองหลวงล้วนชมชอบการซุบซิบนินทา แล้วเรื่องของท่านก็เอิกเกริกนัก ในฐานะหนึ่งในยี่สิบหนุ่มรูปงามจะมิให้คุณหนูในห้องหอทั้งหลายเสียดายท่านได้อย่างไรล่ะองค์ชาย?”

“หึ! สตรีพวกนี้วุ่นวายนัก ข้าหวังว่าจะได้พระชายาที่ไม่น่ารำคาญแต่ดูไปแล้วก็ยังไม่มีผู้ใดถูกใจสักคน”

“องค์ชาย การจะได้พบคนถูกใจล้วนขึ้นกับวาสนา หากท่านไม่ยอมพบปะสตรีให้มากๆ เข้าไว้แล้วจะได้พบสตรีถูกใจได้อย่างไร?”

หมิงเฉิงอวี่ยิ้มน้อยๆ “ท่านเล่าคุณชายจิน? ข้าเห็นท่านพบปะสตรีมากมาย เมื่อใดจะได้เห็นสตรีในดวงใจท่านเสียที?”

จินวั่งซู่เลิกคิ้วสองข้างขึ้นในทันที “หม่อมฉันน่ะหรือ? ก็เฉียดๆ ก็เกือบๆ มาหลายหน แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดที่ทำให้รู้สึกอยากแต่งงานด้วยเลย”

“ท่านมิได้แอบตบแต่งอนุภรรยาบ้างเลยหรือ?”

“ไม่มี!”

“นับว่าแปลกนัก! บุรุษเจ้าสำราญอย่างท่านต่อให้ไม่ตบแต่งฮูหยินเอกก็น่าจะมีอนุอย่างน้อยสักสองสามคน”