เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 140

“ถวายบังคมเพคะองค์ชาย”

“ข้าแวะมาบอกให้เจ้ารู้ว่าค่ำนี้ข้าต้องการคุยกับเจ้า ยามเลิกงานจะแวะมารับอย่าเพิ่งออกไปที่อื่นหรือกลับจวน” องค์ชายทำหน้าขึงขังจนชิงหลานต้องก้มหน้ารับคำ “เจ้าจำได้หรือไม่ว่าติดค้างอันใดข้าอยู่?”

“อ๊ะ!” ชิงหลานเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ ทั้งสองประสานสายตา องค์ชายสิบห้าก้มหน้าเล็กน้อยจ้องนางเขม็ง สายตาเชื่อมวาวที่สื่อความในใจปนมาด้วยนั้นทำเอานางหน้าร้อนผ่าวจนต้องรีบก้มหน้างุด

“เรายังมีเรื่องต้องคุยกัน แต่ตอนนี้ข้ารีบไปธุระ เอาไว้เจอกันตอนเจ้าเลิกงานนะถือว่าข้าได้นัดหมายเจ้าแล้ว ห้ามบิดพลิ้วเด็ดขาด” หมิงเฉิงอวี่ทรงรีบร้อนที่จะออกไปตามสืบเรื่องของเฉาอวิ๋นจือกับอู่ฉางชิง ยิ่งรู้แน่ว่าถังฮูหยินกับไคฉีเกี่ยวข้องกับอดีตมือปราบโฉดผู้นั้น ยิ่งต้องเร่งตามจับให้ได้

เสี่ยวลิ่งที่ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักย่อมได้ยินบทสนทนาและเห็นอากัปกิริยาของคนทั้งคู่ นางแน่ใจว่าคุณหนูของตนมีใจให้กับองค์ชายแล้ว เพียงแต่ยังไม่ยอมรับเท่านั้น! ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด? คุณหนูของนางจึงเอาแต่ปฏิเสธและมองว่าการคบหากับองค์ชายสิบห้าเป็นเรื่องอันตราย

“องค์ชายดูเป็นห่วงคุณหนูมากเลยนะเจ้าคะ”

“เขาน่ะหรือเป็นห่วงข้า? คงแค่อยากจะมาซักไซ้เรื่องที่ข้าหลอกเขาไว้ต่างหาก” ชิงหลานเพิ่งนึกออกถึงสิ่งที่ตนติดค้างหมิงเฉิงอวี่

“คุณหนูไปหลอกองค์ชายสิบห้าตอนไหนหรือเจ้าคะ?”

“เอาน่า! เจ้าอย่ารู้เลย รอลุ้นเรื่องของเจ้าจะดีกว่า ข้าตื่นเต้นจะแย่แล้ว เมื่อไหร่คุณชายจินจะกลับมาเสียที”

“คุณหนูการเดินทางไปเมืองพยัคฆ์เหินใช้เวลาตั้งหลายวันนะเจ้าคะ แค่ไปแล้วกลับก็แปดเก้าวันเข้าไปแล้ว”

“แต่รัชสมัยนี้ หมิงฮ่องเต้ทรงนำเงินที่ได้จากการค้นพบขุมทรัพย์อดีตฮ่องเต้ไปปรับปรุงถนนสายหลักให้สะดวกมากขึ้นแล้วนี่นา”

“ก็เดินทางได้เร็วขึ้นแล้วนะเจ้าคะ? ยามนี้หากใช้รถม้าดีๆ ก็แค่เจ็ดวัน หากว่าคุณชายจินใช้ม้าเร็วก็น่าจะเดินทางไปกลับแค่หกวันเท่านั้น”

“ขอให้สืบพบความจริงเร็วเข้าเถอะ ข้าร้อนใจจะแย่แล้ว!”

จังเสี่ยวลิ่งทำหน้าฉงน คุณหนูชิงพูดจาแปลกๆ ขึ้นทุกวัน เหตุใดคุณหนูจึงลุ้นให้ตนกลายเป็นบุตรีที่แท้จริงของรองแม่ทัพมู่ถึงเพียงนั้น?

ชิงหลานสืบเสาะสอบถามสายข่าวในโรงน้ำชาถึงสายสัมพันธ์ระหว่างสกุลมู่และสกุลเผย นางจึงได้รู้ว่าคนในตระกูลมู่มีบางส่วนที่เป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นและมีสายสัมพันธ์กับใต้เท้าเผยอยู่พอสมควร ยามนี้นางยังเป็นห่วงเผยสือถง แม้ว่าท่านย่าจะหายป่วยและกลับมาดูแลจวนสกุลเผยเช่นเดิม แต่ใต้เท้าเผยเป็นคนลู่ไปตามลม มิได้ชาญฉลาดอย่างมารดา อาจจะจัดการเรื่องภายในได้ไม่ดีนัก ชิงหลานคิดจะอาศัย คนนอกสร้างกระแสให้ภายในเกิดความเปลี่ยนแปลง...นั่นต้องอาศัยคนที่มีอิทธิพลต่อใต้เท้าเผยนั่นคือคนตระกูลมู่

ชิงหลานก้มหน้าก้มตาตรวจสอบข่าวอย่างเร่งรีบจนเสี่ยวลิ่งอดจะทักมิได้

“คุณหนูข้าเร่งมือเขียนจนปวดนิ้วแล้วเจ้าค่ะ ขอพักสักครู่ได้หรือไม่?”

“ประเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก เจ้าอย่าอู้สิ!”

“ทัน...ทันอะไรหรือเจ้าคะ?”

“ก็ทันองค์ชาย....” คุณหนูชิงเงยหน้าขึ้นจะตอบโต้พลันนึกขึ้นได้ “เอ่อ!...ทันเวลาที่เราจะได้กลับจวนน่ะสิ”

“ฮั่นแน่! ที่แท้คุณหนูก็ตั้งหน้าตั้งตาเร่งให้ทันนัดกับองค์ชายนี่เอง”

ชิงหลานหน้าร้อนวูบ นางรีบก้มหน้าแสร้งหยิบซองจดหมายที่บัณฑิตห้องข้างๆ เอาเข้ามาส่งเพิ่ม หยิบกระดาษข้างในออกมาอ่าน