เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 198

“ข้าเจ็บใจนักที่ไปไม่ทัน ช่างทำตราประทับปลอมนั่นถูกฆ่าตายเสียก่อน คาดว่าพวกเขาคงคิดจะปิดปาก” หลวนฮองเฮาพระพักตร์เคร่งเครียดจนพระสวามีหันไปลูบพระหัตถ์นางปลอบประโลม

“เจ้าอย่าหงุดหงิดไปเลย พวกเจ้าหาตราประทับปลอมเจอก็เก่งมากแล้ว”

“นั่นเป็นฝีมือลี่เอ๋อร์ต่างหากเพคะ” นางหมายถึงพระชายาหานซู่ลี่พระสหายคนสนิทที่เป็นนินจา

“พระชายาหานซู่ลี่หาเจอได้อย่างไรพะยะค่ะ?” หมิงเฉิงอวี่ทรงสงสัยเป็นกำลัง

“อ๋อ! ตอนที่พวกเราบุกเข้าไปในเรือนนั้น ช่างทำตราประทับยังไม่ขาดใจตายน่ะสิ เขาจึงบอกความลับแก่พวกเราว่าเขาซ่อนตราไว้ที่ใด ข้าจึงให้ลี่เอ๋อร์ไป เอามา”

ฮ่องเต้ทรงเห็นว่าภรรยาของตนฮึดฮัดอยากจะเอาผิดใต้เท้าจื้อให้ได้ก็ได้แต่ปลอบโยนนางและชี้ให้เห็นว่ายังมีอีกหนทางหนึ่ง

“อาลักษณ์อาวุโสว่าการปลอมลายมือของฮูหยินผู้เฒ่าจูที่เหมือนมากขนาดนี้น่าจะเป็นฝีมือของอดีตอาลักษณ์อาวุโสคนก่อนที่เกษียณกลับไปอยู่บ้านเดิม ข้าให้คนไปตามหาแล้ว อีกไม่นานก็คงได้รู้ ไม่แน่ว่าหากเจอคนผู้นี้เราอาจจะเอาผิดจื้อซุ่นซีได้”

“ดีเพคะ! หม่อมฉันจะออกไปตามหาเอง อยากรู้นักว่าใต้เท้าจื้อจะทำสีหน้าอย่างไร?”

ฮ่องเต้ทรงหัวเราะเสียงดังลั่น “เจ้าทำได้ดีมากแล้ว ไปดื่มชาคลายความหงุดหงิดกันเถอะ วันนี้เจ้าสิบห้าก็คงมีความสุขมากแล้ว”

“พะยะค่ะ หม่อมฉันจะมีความสุขมากกว่านี้หากว่าฝ่าบาทจะทรงช่วยหม่อมฉันอีกสักเรื่อง”

หมิงเฟยหลงทรงหันมาเลิกพระขนงมองพระอนุชา

“เรื่องอันใด?”

“กระหม่อมชอบบุตรสาวนอกสมรสของใต้เท้าชิงพะยะค่ะ”

“อ้อ! จิตรกรสาวน้อยผู้นั้นน่ะหรือ? นางยังไม่ถึงวัยปักปิ่นเลยนี่? เจ้าไปจับจองยามนี้จะได้หรือ?”

“นางเพิ่งเข้าพิธีไปไม่นานนี้พะยะค่ะ กระหม่อมอยากกราบทูลให้ฝ่าบาททรงทราบจะได้ไม่ต้องคิดจับกระหม่อมให้หมั้นหมายกับผู้ใดอีก? กระหม่อมอยากอภิเษกเพียงชิงหลานเป็นพระชายาพะยะค่ะ”

“ดี! เจ้ากล้าหาญที่จะแสดงตัวเช่นนี้ข้าก็พร้อมจะส่งเสริม แต่นางยังไม่มีสถานะใดๆ ในสกุลชิงเลย เช่นนี้จะอภิเษกสมรสได้อย่างไรเล่า?”

“อีกไม่นานนางจะได้เข้าสู่สกุลชิงอย่างแน่นอนพะยะค่ะ”

ฮ่องเต้ทรงแย้มพระสรวล “เอาเป็นว่าข้ารับทราบ เอาไว้แผนการของเจ้าสำเร็จเมื่อใด? นางมีสถานะที่ชัดเจนเมื่อใด? ค่อยมาบอกข้าดีหรือไม่?”

“ขอบพระทัย พะยะค่ะ”

ไม่ถึงสองชั่วยามข่าวสัญญาหมั้นหมายของสกุลจื้อเป็นสัญญาปลอมก็ถูกเผยแพร่ผ่านการเขียนข่าวของจินวั่งซู่แห่งสำนักข่าวนกกระจิบจนกลายเป็นข่าวดังของเมืองหลวง บรรดาบัณฑิตที่คัดลอกจดหมายข่าวล้วนทำงานกันมือเป็นระวิง เรื่องนี้ส่งผลให้องค์ชายสิบห้าขึ้นแท่นหนุ่มโสดอันดับหนึ่งที่บรรดาคุณหนูในห้องหอทั้งหลายให้ความสนใจ พวกนางล้วนรู้สึกว่าตนเองมีความหวังจะได้เป็นพระชายากันทั่วหน้า

ชิงหลานนั่งยิ้มน้อยๆ ขณะช่วยผู้อื่นคัดลอกจดหมายข่าวออกมาจำหน่าย จินวั่งซู่เดินผ่านเข้ามาเห็นก็อดจะล้อมิได้

“เป็นอย่างไรล่ะ? บุรุษของเจ้าสิ้นไร้พันธะแล้วรู้สึกดีหรือไม่?”

นางพยักหน้าเบาๆ “อืม...ก็ดีนี่เจ้าคะ”

“ไม่น่าจะเป็นก็ดีนะ...น่าจะเป็นดีมากๆ ต่างหาก”

“ว่าแต่...คุณชายจิน ท่านช่างจมูกไวนักรู้เห็นเหตุนี้ได้อย่างไรเจ้าคะ?”