เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 249

“ท่านพ่อ!” เสียงเรียกของชิงหลวนซานทำให้ใต้เท้าชิงได้สติ ชายหนุ่มถูกขังไว้ในห้องขังฝั่งตรงข้ามกับมารดา แม้จะรู้ว่าชายหนุ่มมิใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตนแต่เขาก็ได้อุ้มชูเลี้ยงดูมาอย่างลูกคนหนึ่งย่อมมีความรู้สึกรักและผูกพัน

“เสี่ยวซาน ท่านย่าเป็นห่วงเจ้ายิ่งนัก! จึงให้พ่อมาดูเจ้า เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชิงหลวนซานได้ยินเช่นนั้นก็ร้องไห้โฮ ทรุดร่างลงทั้งๆ ที่ยังเกาะอยู่ที่ กรงขัง เขาผิดหวังอย่างยิ่งที่ตนมิใช่ทายาทที่แท้จริงของสกุลชิง

“เจ้าอย่าได้เสียใจไปเลย ถึงเจ้าจะไม่ใช่ลูกที่แท้จริงแต่พ่อก็ได้เลี้ยงดูเจ้าในฐานะลูก เรื่องครั้งนี้เป็นเพราะความชั่วช้าของนางหาใช่เป็นความผิดของเจ้าไม่?” ใต้เท้าชิงขยับเข้าไปทรุดตัวลงนั่งกุมมือสองข้างของบุตรชายตัวปลอม

“ข้าไม่ได้อยากเป็นลูกของคนเลวคนนั้นขอรับ!” ชิงหลวนซานอยู่ในอาการสับสน เขาคร่ำครวญสะอึกสะอื้นบอกบิดา

“แต่เจ้าเป็นลูกของจื้อซุ่นซี! เสี่ยวซาน! เจ้าจะหนีความจริงข้อนี้ไปไม่ได้ ฮ่าๆ สะใจข้ายิ่งนัก ชิงเว่ย! เจ้าเลี้ยงลูกของผู้อื่นในฐานะทายาทสืบทอดสกุลชิง เป็นอย่างไร? เจ็บปวดมากหรือไม่ ฮ่าๆ” ซิวซีชวนตะโกนออกมาจากห้องขังอีกฝั่งคล้ายคนเสียสติ!

ใต้เท้าชิงปลอบใจชิงหลวนซานอยู่ครู่ใหญ่จึงได้กลับออกไป ท่านอ๋องเก้ากับองค์ชายสิบห้าประทับรออยู่ด้านนอก เจ้ากรมกลาโหมต้องการร้องทุกข์กล่าวโทษอดีตภรรยาเพิ่มเติม องค์ชายสิบห้าจึงสั่งให้จงเหยียนกลับไปสอบสวนเจียวมี่โดยละเอียดเกี่ยวกับการทำร้ายชิงเว่ยเว่ย

จื้อต่ายวี่รู้ว่าบิดาถูกแทงจึงรีบไปยังโรงหมอของท่านหมอเกา

“บิดาของเป็นอย่างไรบ้างท่านหมอ?”

“ใต้เท้าชิงถูกแทงไปสองแผลใหญ่บาดเจ็บไม่น้อยและยังได้ถูกผงพิษตาตั้งยามนี้ยังต้องปิดดวงตาทั้งสองข้างไว้ก่อน ต้องรักษาตัวอยู่ที่นี่สักระยะขอรับ”

นางรีบเข้าไปดูเมื่อเห็นบิดายังนอนหลับอยู่ก็หันไปสอบถามมือปราบสองคนที่นั่งเฝ้า ทว่าคนทั้งสองกลับไม่ยอมตอบคำถามได้แต่โยนให้นางออกไปซักไซ้หัวหน้ามือปราบเอาเอง

โหยวอีกลับมาตรวจตราความเรียบร้อยอีกคราหนึ่งจึงได้พบจื้อต่ายวี่ นางจึงได้รู้ว่าบิดาของตนแอบเข้าไปในจวนสกุลซิวเพื่อไปหลับนอนกับสาวใช้ของ ซิวฮูหยิน เหตุที่ถูกแทงเพราะทำร้ายซิวฮูหยินจนหัวแตกทำให้ชิงหลวนซานบันดาลโทสะ

“เรื่องนี้สำนักมือปราบสอบสวนอย่างละเอียดแล้ว เป็นการทะเลาะวิวาทในเชิงชู้สาว อีกไม่นานจะเปิดศาลเพื่อทำการไต่สวน คุณหนูสงสัยสิ่งใดก็ไปรอขึ้นศาลได้ขอรับ”

จื้อต่ายวี่อึ้งไปครู่ “เช่นนี้แล้ว ชิงหลวนซานจะได้รับโทษหนักหรือไม่?”

“เรื่องนั้นข้าก็คงจะตอบไม่ได้ คงต้องรอให้ศาลเป็นผู้ไต่สวนของรับ”

คุณหนูจื้อรีบกลับไปจวนเพื่อสั่งให้บรรดาอนุภรรยาทั้งหลายสลับเวรยามกันไปเฝ้าบิดาที่นอนบาดเจ็บ เผยหนิงเอ๋อร์รีบร้อนไปก่อนเป็นคนแรกเพราะนางอยากจะรู้ว่าใต้เท้าจื้ออาการหนักหนาเท่าใด นางจะได้ฉวยโอกาสได้ถูก ครั้นไปเป็นกับตาพบว่าจื้อซุ่นซีตาบอดทั้งสองข้างเพราะกินยาแก้พิษที่กินไปความจริงต้องกินสองเม็ดแต่ผู้ช่วยชีวิตให้กินเพียงเม็ดเดียว แม้จะรอดตายแต่กลับต้องเสียดวงตาทั้งสองข้างไป เผยหนิงเอ๋อร์ก็วางแผนการยักย้ายทรัพย์สินในทันที

“ข้ารู้ข่าวท่านปุ๊บ! ข้าก็รีบมาปั๊บ! ชิงหลวนซานร้ายกาจนัก ทำเช่นนี้ก็คงหวังเอาชีวิตท่าน!”

จื้อซุ่นซีที่รู้ว่าชิงหลวนซานแท้จริงเป็นลูกชายของตนที่ติดท้องซิวซีชวนไปก่อนที่จะแต่งงานกับใต้เท้าชิง ไม่กล้าพูดเรื่องนี้ให้กับเผยหนิงเอ๋อร์ฟัง แต่เขายืนยันกับหัวหน้ามือปราบไปแล้วว่าไม่ต้องการให้ชิงหลวนซานได้รับโทษ

“เรื่องนั้นขึ้นอยู่กับท่านจะให้การในชั้นศาลขอรับ!”

โหยวอีกับจั๋วเหรินหาวรู้ดีว่าการให้ยาแก้พิษสำหรับผู้ที่ถูกผงตาตั้งต้องใช้ยาสองเม็ด แต่คนเลวอย่างจื้อซุ่นซีในยามนั้นจะปล่อยให้ตายไม่ได้ มิฉะนั้นชิงหลวนซานจะต้องกลายเป็นนักโทษประหาร

‘คนเลวเช่นท่านจะรีบตายไปไหนกัน? ทำร้ายผู้อื่นมามากมายสมควรจะใช้ชีวิตให้รู้ว่าอยู่ไม่สู้ตายเป็นอย่างไรน่าจะเหมาะกว่า’

หัวหน้ามือปราบโหยวที่เหน็ดเหนื่อยกับการไล่ล่าปราบปรามคนของ ใต้เท้าจื้อมาตลอด มีมือปราบในสังกัดของเขาหลายคนต้องสังเวยชีวิตให้กับความเลวของคนผู้นี้ เขาต้องการให้จื้อซุ่นซีถูกพิพากษาก่อนตายและได้รับความทรมานอย่างสาสม หน้าที่ของเขาในฐานะมือปราบจำต้องช่วยชีวิตใต้เท้าจื้อเสียก่อน....เขาจึงช่วยแค่ชีวิตจริงๆ แต่มิได้ช่วยดวงตาของจื้อซุ่นซีสองข้างเอาไว้