เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 102

เซย์เดนลืมตาอย่างช้า ๆ ภายในห้องของโรงพยาบาล

คนแรกที่เขาเห็นหลังจากที่ลืมตาขึ้นคือพ่อของเขา ซิลวา

เซย์เดนรู้สึกแน่นหน้าอกขณะที่พยายามอ้าปากและพูดด้วยเสียงสั่น “พ่อครับ เจ้าเด็กแจสเปอร์นั่น... ผม...”

“ฉันรู้” ซิลวากล่าวอย่างใจเย็น

“ผมจะไม่ยอมเรื่องนี้แน่!” เซย์เดนขยำผ้าปูที่นอนและพูดพลางกัดฟัน

“แกเสียทุกอย่างไปแล้ว” ซิลวากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก

“ทางตระกูลได้ตัดสินใจยอมแพ้การประมูลครั้งนี้แล้ว เราจะเสียเงินสดมัดจำอย่างแน่นอน ศาลากลางลุกเป็นไฟเพราะว่าการประมูลเป็นงานที่ใหญ่มากและความสนใจของทุกคนก็มุ่งไปที่นั่น ยังไงก็ตาม สุดท้ายแล้ว เราตัดสินใจให้ผลการประมูลเป็นโมฆะ”

“ศาลากลางได้คาดโทษเราเป็นเงิน 200 ล้าน”

“ทางตระกูลคงจะไม่ให้อภัยผมเรื่อง 200 ล้านและอีก 50 ล้านนี่ด้วยแน่ ๆ” เซย์เดนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“แกเดินไปติดกับดักของมันตั้งแต่แรกแล้ว”

ซิลวาถอนหายใจอย่างเวทนา “ฉันไม่คิดว่าไอ้หนุ่มชื่อแจสเปอร์จะสามารถทำให้แซคคารีเคลื่อนไหวได้ นี่เป็นตัวแปรที่ใหญ่มากและเป็นกุญแจให้ชูเลอร์พลิกกลับมาได้”

“ผมอยากฆ่ามัน!” เซย์เดนกัดฟันแน่น เขารู้สึกโกรธมากซึ่งเสียงของเราเริ่มเปลี่ยนไป

“ตอนนี้แกควรจะออกจากจังหวัดไปก่อน” ซิลวากล่าวเสียงเรียบ

“พ่อครับ พ่อกำลังยอมแพ้ในตัวผมงั้นหรอ? ผมจะไปที่ไหนได้ล่ะ ถ้าออกจากจังหวัดไป? เซย์เดนกล่าวอย่างรีบร้อน

ซิลวาถอนหายใจและมองราวกับว่าเขาแก่ตัวขึ้นไม่กี่ปีมานี้ เขาพูดว่า “จากที่เห็นตอนนี้ ตระกูลแฮงค์ตกอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบโดยสมบูรณ์ ความเสียหายต่อเนื่องนี้ทำลายศักดิ์ศรีฉันอย่างหนัก เมื่อคนหนึ่งโตขึ้น อีกคนก็ต้องร่วงลง คำพูดของลุงแซคของแกกำลังเป็นจริงในตอนนี้”

“แกต้องไปที่เมืองฮาร์เบอร์ ฉันยังคงมีทางอยู่และฉันจะวางแผนอนาคตของแกใหม่ ตระกูลลอว์หลอกประชาชน และพวกมันก็มีคู่แข่งมากในเมืองฮาร์เบอร์”

ซิลวามองเซย์เดนอย่างจริงจังและพูดว่า “แกได้รับบทเรียนที่ตามมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะงั้นฉันหวังว่าแกจะโตขึ้นเพราะมัน ถ้าไม่ละก็ คงไม่มีอะไรที่ฉันจะให้แกทำอีก”

หลังจากกล่าวเสร็จ ซิลวาก็ออกจากห้องไป

เซย์เดนลืมตากว้างและมองไปที่เพดานสีขาว ทำเสียงขู่คำรามด้วยความแค้นสุดขีด “แจสเปอร์ เลน! คอยก่อนเถอะ! คอยก่อนเถอะแก!”