เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 101

“กลับบ้านกันเถอะ”

แจสเปอร์ยิ้มและยื่นมือออกไป

เวนดี้พยักหน้าและวางมือเล็ก ๆ ลงบนมือของแจสเปอร์อย่างเป็นธรรมชาติ

เขาสองคนเดินแนบชิดกันกลับไปที่ลานจอดรถ

ระหว่างทาง เวนดี้เห็นรถพยาบาลกำลังขับไปยังลานอย่างรวดเร็ว และถามอย่างสงสัย “ทำไมถึงมีรถพยาบาลอยู่ที่นี่กันคะ?”

“สภาวะทางจิตใจของเซย์เดนไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ เขาโกรธผมมากไปและเขาจำเป็นต้องไปโรงพยาบาล”

เวนดี้ยกมือบังปากและหัวเราะอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่แจสเปอร์กล่าวแบบนั้น

เขาทั้งสองขึ้นรถไป และจู่ ๆ เวนดี้ก็พูดขึ้นมาว่า “ลูกสาวของนักธุรกิจจากเมืองฮาร์เบอร์ชื่อแอนนา ลอว์ ใช่มั้ยคะ?”

“ใช่ครับ” แจสเปอร์ขับรถไปและไม่ได้เหลือบมองทางด้านข้าง

“ฉันเห็นนะว่าเกิดอะไรขึ้น เธอช่วยคุณ เพราะงั้นคุณถึงมีโอกาสได้คุยกับมิสเตอร์ลอว์”

เวนดี้ยิ้ม

“ผมคิดว่า เธอคงไม่อยากทนมองหน้าเย่อหยิ่งของเซย์เดนมั้ง”

ท่าทีของแจสเปอร์เริ่มเครียดมากขึ้นเรื่อย ๆ

“คงงั้นมั้งค่ะ”

เวนดี้ดูเคร่งเครียด

ระหว่างการประมูลก่อนหน้านี้ แจสเปอร์ไม่ได้อ่อนแอเลย เวลาที่เขาวางแผนการสำหรับศึกมูลกองทุนที่มีมูลค่ากว่าหนึ่งพันล้านดอลลาร์ และในตอนที่เผชิญหน้ากับมิสเตอร์ลอว์ แต่ตอนนี้ เขากลับเหงื่อตก

กลับมาที่คฤหาสน์ชูเลอร์ ดอว์สันกำลังรอเขาทั้งสองกลับมาอยู่ตรงประตูด้วยรอยยิ้มที่อิ่มเอมบนใบหน้าหลังจากที่รู้ข่าว

“ผู้ชนะของเรากลับมาแล้ว!”

ดอว์สันเล่นมุขตลกที่ยากจะตบมุขทัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด