เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 104

“ในฐานะคนรุ่นหลัง เป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างมาก ทันทีที่เดินทางไปถึงเมืองฮาร์เบอร์ ผมจะติดต่อท่านไปอย่างแน่นอนครับ มิสเตอร์ลอว์” แจสเปอร์กล่าวและยิ้ม

แซคคารีกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้าเธอไม่ตามหาฉัน ฉันจะส่งคนไปลักพาตัวเธอมาหาฉัน ที่สำคัญคือเธอได้สัญญาว่าจะหาเงินให้กับเราแล้วนะ”

หลังจากการทักทายตามธรรมเนียมแล้ว แจสเปอร์ได้ลุกออกไป

ในจังหวะที่เขาเดินออกจากห้องของแซคคารี เขาเดินชนกับเฮนรี่และแอนนา

“โธ่เว้ย ทำไมฉันต้องมาเดินชนชาวแผ่นดินใหญ่คนนี้ด้วยนะ?”

เมื่อเฮนรี่เห็นแจสเปอร์ เขาโกรธและอยากจะเดินหันหลังไปซะ

“หยุดก่อน”

คำพูดของแอนนาทำให้เฮนรี่ต้องหยุดราวกับถูกตอกตะปูลงบนพื้น

“ฉันบอกพี่กี่ครั้งแล้วว่าให้เคารพผู้คนจากแผ่นดินใหญ่ในตอนที่เราอยู่ที่นี่กัน? มันง่ายที่จะหมางใจพวกคำด้วยการเรียกพวกเขาว่าชาวแผ่นดินใหญ่ พี่ไม่รู้เลยเหรอ?” แอนนาบ่น

เฮนรี่พูดอย่างร้อนรน “พี่แค่พลั้งปากพูดไป พี่ไม่ได้ความแบบนั้นเลยนะ”

“แล้วพวกเขาจะรู้ได้ไงกันว่าพี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น? ขอโทษเขาซะ” แอนนากล่าว

เฮนรี่เลิกมองแอนนาและตะโกนว่า “นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เธอกำลังขอร้องพี่ชายของตนโตให้ขอโทษคนนอกเนี่ยนะ?

“พี่ผิด พี่ก็ต้องขอโทษ” แอนนามองที่เฮนรี่อย่างเยือกเย็น “พี่จะทำหรือไม่ทำห๊ะ?”

เฮนรี่เบ้ปากและหันหลังอย่างไม่เต็มใจเพื่อพูดกับแจสเปอร์ว่า “ขอโทษ”

นั่นไม่ได้จริงใจเลย

อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ไม่ได้ถือสา

เขารู้ว่าเฮนรี่ไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่แค่ไม่เป็นคนเลว เขามีความเป็นเลิศของตระกูลลอว์อยู่ในตัว

ทำไมน่ะเหรอ?

นั่นก็เพราะเมื่อชาติที่แล้วของแจสเปอร์ เจ้าคนเอาแต่ใจจากครอบครัวเศรษฐีคนนี้ได้แต่งงานกับราชินีแห่งการดำน้ำในไม่กี่ปีต่อมา!”

เมื่อเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ทุกคนในประเทศกล่าวขวัญไปต่าง ๆ นา ๆ

อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคุณชายน้อยที่ถูกเลี้ยงดูและขัดเกลาจากชาติที่แล้วจะกลายเป็นคนเซ่อซ่าเหมือนตอนนี้ นั่นราวกับว่าเขาสองคนคือคนละคนกัน

“ไม่เป็นไรครับ”

แจสเปอร์มองไปที่แอนนาและพูดว่า “พวกคุณกำลังจะเดินทางพรุ่งใช่มั้ยครับ?”

แอนนาพยักหน้าและพูดว่า “ไฟลท์แรกของเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ”

“งั้น เจอกันที่เมืองฮาร์เบอร์นะครับ” แจสเปอร์กล่าวและยิ้ม

“คุณจะไปเมืองฮาร์เบอร์ด้วยงั้นเหรอคะ?” แอนนาถามด้วยความสงสัย

“ใช่ครับ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมยังต้องรอก่อน” แจสเปอร์ตอบกลับ

“ถ้างั้น เจอกันที่เมืองฮาร์เบอร์ค่ะ” แอนนายิ้ม เสน่ห์เย้ายวนของหญิงสาวทำให้ใจชายคนหนึ่งสั่นคลอน

หลังจากร่ำราสองพี่น้องเรียบร้อยแล้ว แจสเปอร์เดินออกจากลิฟท์

เฮนรี่มองอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่น้องสาวของเขาจ้องมองที่ประตูจนกระทั่งประตูลิฟท์ปิด หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “เลิกมองได้แล้ว มันไปแล้ว”

แอนนาดึงสติกลับมาและมองไปที่เฮนรี่อย่างเฉยเมย “ทำไมชอบยุ่งเรื่องของฉันอยู่เรื่อยนะ?”

เฮนรี่ขำและพูดว่า “ทำไมรู้สึกว่าเธอตกหลุมรักไอ้ชายแผ่นดินใหญ่คนนี้กันนะ?”

“พี่คิดว่าฉันจะตกหลุมรักใครได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ?” แอนนากล่าวอย่างอารมณ์เสีย

“ฮี่ฮี่ อย่าอายไปเลย มีคุณชายน้อยตั้งมากมายไล่ตามเธอในเมืองฮาร์เบอร์ แต่เธอก็เอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่พวกเขา ยังไงก็ตามแต่ เธอทั้งคุยและยิ้มให้กับไอ้นี่อยู่นิ? มา บอกพี่มาสิ พี่จะช่วยให้เป็นจริงเอง” เฮนรี่ตบที่อกของเขาและกล่าว

“พี่อยากให้ฉันบอกพ่อเรื่องที่พี่หักอกผู้หญิงมากี่คนแล้วตอนที่เรียนที่ต่างประเทศมั้ย? ถ้าฉันไม่ช่วยแก้ปัญหาให้พี่ ฉันคิดว่าหลานชายทั้งหลายของพ่อคงกำลังเรียนมัธยมอยู่มั้งตอนนี้นะ ห๊า? แอนนากล่าวอย่างเยือกเย็น

ท่าทางของเฮนรี่แข็งทื่อ และทันใดนั้นเอง ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง