เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 110

“นายเป็นคนทำให้หุ้นโซนี่ตกลงภายในสิบนาทีหลังจากเริ่มซื้อขายใช่ไหม?”

เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของฮิวจ์ทำให้ท่าทีของทุกคนเปลี่ยนไป

“โซนี่เหรอ? ที่เลนเทิร์นแคปปิตอลเป็นตัวแทนจำหน่ายและถือหุ้นหลักอยู่งั้นเหรอ?”

“ฉันได้ยินมาว่าเพื่อทวงคืนการสูญเสีย 50 ล้าน ฮิวจ์ทุ่มเงินทั้งหมดของเขาเข้าไปในนั้น”

“มันลดลงได้ยังไง? ถึงโซนี่จะไม่ใช่ตลาดขนาดใหญ่ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมราคาเพียงเพราะเงินไม่กี่พันล้านดอลลาร์”

“โธ่ พวกเขากำลังใช้ความรุนแรงเพื่อจัดการกับสถานการณ์นี้อย่างจริงจัง”

ฝูงชนที่ไม่กล้าพูดเพราะฮิวจ์ตอนนี้เป็นเหมือนเต้นอยู่บนกระทะทองแดงที่ร้อนระอุ ท่าทีของพวกเขาทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ทันใดนั้น จอห์นก็ไม่ตื่นตระหนกในฝูงชนอีกแล้ว

เขายังหยิบบุหรี่ออกมาจุดไฟ ก่อนที่จะสูบอย่างมีความสุข

เมื่อมองดูฝูงชนรอบ ๆ โต๊ะที่ตกตะลึง สยองขวัญ หรืออัศจรรย์ใจ จอห์นก็อยากจะหัวเราะในทันใด เขาต้องการที่จะหัวเราะเยาะคนพวกนี้ทั้งหมด

คนเหล่านี้ไม่รู้ว่าแจสเปอร์น่ากลัวแค่ไหน

ในอีกทางแจสเปอร์ยกมือขึ้นเพื่อเอามือของฮิวจ์ออก ก่อนจะพูดอย่างเฉยเมย “คุณเกี่ยวข้องกับโซนี่เหรอ? ผมขอโทษนะ ผมไม่ชอบบริษัทนั้น ผมเลยทุบตลาด ผมว่าผมอาจจะปล่อยให้มันสูญเสียสักไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์น่ะ”

ฮิวจ์รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกฉีกออกหลังจากที่แจสเปอร์พูดแบบนั้น

เขามองแจสเปอร์ด้วยความขุ่นเคืองและกัดฟันแน่น เขากล่าวว่า “สมบัติทั้งหมดและชีวิตของฉันฝากไว้กับโซนี่ ถ้านายทุบมัน ก็เหมือนทุบหัวฉันให้แหลกเหมือนกัน!”

“งั้นก็แย่มากเลยสิ” แจสเปอร์หัวเราะเบา ๆ

เขาเงยหน้าขึ้นมองฮิวจ์ที่เหมือนหมาบ้า เขาพูดช้า ๆ “หรือว่าคุณจะคุกเข่าต่อหน้าผมดีล่ะ? ถ้าผมอารมณ์ดี ผมอาจจะเก็บเหรียญไว้สองสามเหรียญเป็นเศษเงินไว้ปะทังชีวิตคุณ”

“แจสเปอร์!” ฮิวจ์เสียสติไปหมดแล้ว เขาตะคอก “ฉันจะฆ่าแก!”

"หุบปาก!"

แจสเปอร์คำรามในทันที

ตลอดเวลานี้ น้ำเสียงของแจสเปอร์ไม่เร็วและไม่ช้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เสียกำราบฮิวจ์ได้อย่างสมบูรณ์

“ถ้าผมเป็นคุณ ผมคงสงสัยว่านักลงทุนจะทำยังไงกับคุณหลังจากการสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ พวกเขาจะดึงเส้นประสาทของคุณหรือจะถลกหนังออกมาทั้งเป็นกันนะ”