“แต่ไม่ว่าผมจะช่วยเหลือเมืองในวันพรุ่งนี้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่าทุกอย่างจะเป็นไปอย่างไร”
แอนนาคิดหนัก “คุณหมายความว่าถ้าแนวโน้มยังคงดำเนินต่อไปและตลาดยังพังอยู่แบบนี้ คุณคงไม่ช่วย แต่ถ้านี่มีสาเหตุมาจากใครบางคนที่กำลังพยายามเพิ่มความรุนแรงของวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจครั้งนี้อย่างลับ ๆ คุณจะช่วยงั้นเหรอคะ?”
แจสเปอร์ยิ้ม “ฉลาดดีหนิ! ไม่มีทางที่ผมจะสู้กับสิ่งที่มาพร้อมกับภาวะฟองสบู่ดอทคอมแตกได้ต่อให้ผมร่ำรวยมากแค่ไหน เพราะงั้นทางเดียวที่จะทำเงินได้ในตอนนี้คือ การไหลตามน้ำไป การต่อสู้กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงสิ่งที่คนโง่ทำเท่านั้น”
“แต่ถ้าใครบางคนจากภายนอกทุ่มเงินทุนเข้ามาล่ะคะ? นั่นหมายความว่า ใครบางคนกำลังพยายามทำลายเศรษฐกิจของเมืองฮาร์เบอร์และนั่นคือภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากน้ำมือมนุษย์ ไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติ! เพราะงั้นผมต้องทำอะไรสักอย่าง!”
“นี่ยังไม่พูดถึงว่า รัฐบาลของเมืองฮาร์เบอร์และเหล่าตระกูลเศรษฐีของเมืองจะทำเหมือนกับว่าผมไม่ทำอะไรเลย ถึงตอนนั้น ผมคงแค่ไหลตามน้ำไป!”
ทั้งสองถึงอ่าววิคตอเรียแล้วในขณะที่ต่อบทสนทนามาเรื่อย ๆ
แอนนาจอดรถ และเขาทั้งสองเดินไปบนสะพานทางเท้าเคียงข้างกันเหมือนกับหลาย ๆ คู่รักทั่วไปในที่นี้
เมืองฮาร์เบอร์มีประชากรมากเกินไป ดังนั้นถนนส่วนมากจึงเต็มไปด้วยฝูงชน เช่นนั้น สะพานทางเท้าจึงถูกรวมเป็นหนึ่งในทิวทัศน์ที่มีเอกลักษณ์ของเมืองฮาร์เบอร์
มันค่อนข้างดึกมากแล้ว แต่มหานครนานาชาติแห่งหนึ่งอย่างเมืองฮาร์เบอร์ยากที่จะรกร้างได้
ผู้คนที่มาเดินบนสะพานทางเท้า ส่วนใหญ่เอาแต่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตลาดหุ้นในวันนี้ ผู้คนเดินผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง
ขณะที่แจสเปอร์และแอนนาพูดคุยกันและเดินไปรอบ ๆ อ่าววิคตอเรียด้วยรอยยิ้ม ในตอนนี้มิทช์และเซนกำลังชนแก้วกันอย่างร่าเริงใจ ณ บาร์เปิดแห่งหนึ่ง
“วันนี้มันเยี่ยมมาก นายน้อยแลงดอน! ถ้าไม่ได้คุณโชว์วิธีทำเงินและบอกให้ผมเลือกจุดยืนฝั่งขายของหุ้นฮาร์เบอร์ วันนี้ผมคงไม่สามารถหาเงินได้หลายสิบล้านได้แน่!” เซนขอบคุณมิทช์อย่างเริงร่า
มิทช์แอบยิ้มอ่อน ๆ กับคำชมของเซน “ไม่เป็นไรหรอกน่า ตั้งหน้าตั้งตาทำงานให้ฉันเถอะ ฉันสัญญาว่านายจะหาเงินก้อนใหญ่หลายก้อนในอนาคต นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น”
“ดูท่าทีที่เศร้าสร้อยของคนพวกนั้นแล้ว มันทำให้ฉันอยากหัวเราะออกมาจริง ๆ! พวกมันจะรู้อะไรเกี่ยวกับหุ้น พวกมันมีแต่จะขาดทุนก็เท่านั้น!
เซนเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสบายใจและเพลิดเพลินไปกับลมทะเล “คุณทำเงินได้เท่าไหร่เหรอ นายน้อยแลงดอน?”
มิทช์ขยับมุมปากขึ้นอย่างขี้เล่นขณะที่ชูสองนิ้ว
“ 200 ล้านเลยเหรอ?!” เซนอุทาน
มิทช์ระเบิดหัวเราะออกมา “ดูนายสิ ดูไม่ได้เลยนะ มันก็แค่ 200 ล้าน ไม่เท่าไหร่เอง ฉันคือหนึ่งในปรมาจารย์ด้านการลงทุนที่มีชื่อเสียงของเมืองฮาร์เบอร์เชียวนะ ฉันบอกได้เลยว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นตอนที่ฉันมองไปที่ภาพใหญ่ของตลาด เพราะงั้น ฉันจึงเตรียมทุนและเลือกจุดยืนฝั่งขายก่อนที่มันจะสายเกินไป จากนี้เป็นต้นไปจะมีแค่การทำเงินมากกว่าเดิมเท่านั้น”
เซนตอบกลับด้วยความชื่นชม “คุณนี่มันสุดยอดจริง ๆ นายน้อยแลงดอน...”
ระหว่างการยกยอของเขา เซนเตาค้างขึ้นในทันที เขาที่กำลังมองไปยังทางอื่น ตะโกนออกมา “อะไรวะเนี่ย! ดูสองคนนั่นสิ นายน้อยแลงดอน มันคือแจสเปอร์ ไอ้บ้านนอกนั่นกับแอนนา?”
เมื่อได้ยินเซน มิทช์หันหน้าไปมองคู่รักที่เดินด้วยกันไม่ไกลมาก ใกล้ ๆ พวกเขาในทันที
ขณะที่แสงไฟรอบตัวพวกเขาจะสลัว ๆ มิทช์ก็สามารถระบุตัวตนของเขาทั้งสองได้อย่างง่ายได้!
“ไอ้เวร! ใช่มันจริง ๆ ด้วย ไอ้บ้านนอกนั่นกับแอนนา!”
มิทช์โกรธด้วยความอิจฉา
เขาตามตื้อแอนนาหลายปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นเขา เธอจะมีสีหน้าและท่าทางของเธอไม่หือไม่อือกับเขาเหลือเกิน เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะออกมาเดินเล่นกับมัน?!
เขาคิดในหัวว่า เขาเป็นถึงหนึ่งในสมาชิกของสี่ตระกูลเศรษฐีในเมืองฮาร์เบอร์ซึ่งมีพื้นฐานที่ทัดเทียมกับตระกูลลอว์ แต่อย่างไรก็ตาม แอนนาไม่แม้แต่จะมองมาที่เขา!
ในขณะเดียวกัน แจสเปอร์ ไอ้บ้านนอกคนหนึ่งจากเมืองแบบนั้น กลับเป็นคนที่เธอชื่นชอบมาก...
มิทช์เย้ยหยันและยืนขึ้นเมื่อเห็นแจสเปอร์ ความเกลียดชังใหม่กำลังเพิ่มพูนขึ้นจากทุนเดิมครั้งก่อน “มาเถอะ ออกไปคุยกับมันกัน”
แจสเปอร์ที่กำลังพูดคุยและหัวเราะกับแอนนาได้ยินเสียงแหลมเสียงหนึ่งดังขึ้นไม่ไกลจากพวกเขา
“อ่าว นี่ใช่แมลงสาปจากเมืองบ้านนอกไม่ใช่เหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...