เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 189

เมื่อมิทช์เห็นว่าแอนนากำลังเข้าข้างแจสเปอร์ เขารู้สึกได้ถึงเปลวไฟของความโกรธและความอิจฉากำลังเผาไหม้จิตใจของเขา แววตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล!

“แอนนา ฉันรู้ว่าเธอบริสุทธิ์ใจ แต่อย่าโดนมันหลอกล่ะ! เธอคิดว่ามันใกล้ชิดตระกูลลอว์โดยไม่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นงั้นเหรอ?”

แอนนากัดฟัดด้วยความโกรธ เธออยากบอกพวกเขาว่าแจสเปอร์ทำเงินได้เป็นจำนวนมากแค่จากช๊อตเซลล์

เนื่องด้วยแนวโน้มทั่วไป ตลาดหุ้นฮาร์เบอร์จึงดิ่งลง เขาไม่สามารถสู้กับแนวโน้มทั่วไปได้ และหุ้นก็ร่วงลงอยู่ดีไม่ว่าเขาจะสู้หรือไม่

อย่างไรก็ตาม นี่คือความลับระหว่างตระกูลลอว์กับแจสเปอร์ ดังนั้น แอนนาคงบอกพวกเขาทุกอย่างไม่ได้

เขามองที่มิทช์และเซนก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็นว่า “มิทช์ นายรู้ไหมว่าแจสเปอร์พูดกับฉันว่ายังไง? เรากำลังพูดถึงว่าจะช่วยวิกฤตการณ์ของหุ้นฮาร์เบอร์ได้ยังไง และไม่ใช่การสูบเลือดเนื้อของประชาชนของเมืองฮาร์เบอร์ต่อไปจนหมดตัว! เหมือนบางคนจากตระกูลเศรษฐีตระกูลหนึ่ง นายคงไม่เคยคิดถึงเรื่องเศรษฐกิจของเมืองฮาร์เบอร์หรอกมั้ง?”

“กู้ตลาดหุ้นคืนมางั้นเหรอ?”

มิทช์แทบจะระเบิดหัวเราะออกมา “แจสเปอร์เนี่ยนะ?”

มิทช์ชี้ไปที่จมูกของแจสเปอร์และทุรายทุรายเพราะหายใจไม่ออกจากการหัวเราะ “นี่มันภาวะฟองสบู่ดอทคอมแตก แกรู้ไหมว่าภาวะฟองสบู่แตกหมายความว่าไง?”

“แกแค่ทำเงินได้บ้างในตลาดหุ้นเพราะแกมันโคตรโชคดี แกคิดจริง ๆ เหรอว่า แกจะสามารถคาดการณ์และเข้าใจทุกอย่างได้?”

“ให้ตายเถอะ นี่แม่งเป็นวิกฤตการณ์ทางการเงินทั่วโลกนะเว้ย และแกอยากจะเข้าช่วยเหลือตลาดหุ้นงั้นเหรอ? แกเนี่ยนะ? ไอ้บ้านนอกอย่างแกเนี่ยนะ? ฉันอยากหัวเราะให้ตายเลยว่ะ”

“หุ้นฮาร์เบอร์มีมูลค่าไม่กี่ล้านล้านดอลลาร์ หุ้นพวกนั้นร่วงกว่า 10,000 จุดในวันนี้และแม้แต่ตระกูลแลงดอนยังช่วยเรื่องนี้ไม่ได้เลย แกยังกลับไปอวดดีในบ้านเกิดแกพร้อมเงินของแกได้ แกไม่กลัวว่าฉันจะหัวเราะเยาะกับความอวดดีจนออกนอกหน้าของแกในเมืองฮาร์เบอร์บ้างเหรอ?”

แจสเปอร์มองไปที่มิทช์อย่างเห็นอกเห็นใจและพูดอย่างราบเรียบว่า “งั้นก็หัวเราะต่อไป หัวเราะเข้าไปอีก ฉันหวังว่านายจะหัวเราะได้อีกแค่ไม่กี่วัน”

มิทช์จงใจหัวเราะออกมาดังกว่าเดิม “ฉันจะหัวเราะต่อไปและจะหัวเราะใส่แกในทุก ๆ วัน ไอ้บ้านนอกอย่างแกจะทำอะไรฉันได้?”

“กอบกู้ตลาดหุ้นงั้นเหรอ? ช่างแม่งเรื่องกอบกู้อะไรนั้น แล็วช่างแม่งแกด้วย! แกมันคนอวดดีมากที่เอาแต่เพ้อเจ้อ แกมีดีอะไรงั้นเหรอ? แกมันก็แค่ไอ้บ้านนอกจากเมืองห่างไกลความเจริญแบบนั้น แล้วแกอยากที่จะช่วยตลาดหุ้นฮาร์เบอร์งั้นเหรอ? แกอาจไม่กลัวที่จะเสียภาพลักษณ์ของตัวเองไป แต่แกไม่กลัวที่จะทำให้ตระกูลลอว์ขายหน้าบ้างเหรอ?”

“แอนนา เธอเต็มใจปล่อยให้ตระกูลลอว์เสียภาพลักษณ์ไปเพราะไอ้บ้านนอกคนนี้งั้นเหรอ? ฉันคิดว่าเธอควรบอกให้มันไปให้ไวเท่าที่มันจะทำได้ดีกว่า!”

“นายนี่มันไร้สาระเป็นบ้า!” หลังจากที่แอนนากล่าวอย่างเยือกเย็นนั้น เธอจับมือแจสเปอร์และพูดว่า “แจสเปอร์คะ ไปกันเถอะ เราไม่มีอะไรต้องคุยกับไอ้บ้านี่อีก”