เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 188

“ฮ่าฮ่า!”

มิทช์ระเบิดหัวเราะออกมาและพูดพลางหัวเราะว่า “นี่ฉันเพิ่งได้ยินอะไรเนี่ย? 200 ล้านมันไม่ได้เยอะ แต่แกทำได้มากกว่านี้งั้นเหรอ? แกแค่โชคดีและพอทำเงินได้บางจากโกงกินคนอื่น แล้วแกจะมาเทียบกับฉันได้ยังไง? ฉันทำเงินได้ด้วยความสามารถของฉันเอง!”

“ใช่แล้ว แค่มันก็แค่ไอ้บ้านนอกคนหนึ่ง แล้วแกกล้ามาเทียบกับนายน้อยแลงดอนงั้นเหรอ? แกคือความอัปยศอย่างหนึ่งสำหรับเราเหมือนกันเพราะนามสกุลที่ขึ้นต้นด้วย ล ลิง” เซนหัวเราะคิกคักอย่างเยือกเย็นและกล่าวอีกด้านหนึ่ง

“ขอโทษนะ ฉันคิดว่าฉันคงทำให้พวกนายผิดหวังแล้วล่ะ ก็จริงที่ฉันใช่โชคเพื่อทำเงิน แต่โชคของฉันมันเยี่ยมเลยทีเดียว จากการเก็งกำไรหุ้นจนถึงสัญญาการซื้อขายล่วงหน้า ฉันแทบจะไม่พลาดเลย ฉันคิดว่าฉันทำเงินได้ไม่กี่พันล้านในแค่ไม่กี่เดือนได้นะ”

แจสเปอร์ยักไหล่และมองไปที่เขาทั้งสองที่ตาค้างหลังจากได้ยินเขาพูดไปแบบนั้น เขาหัวเราะเบา ๆ

“แล้ว พวกนายบอกว่าทำได้เท่าไหร่นะ? 200 ล้านงั้นเหรอ? พวกนายทำได้เพียงแค่เสี้ยวเดียวจากที่ฉันทำได้ เพราะงั้น ฉันเข้าใจว่านั่นเป็นแค่เงินค่าขนมของฉันเอง”

มิทช์และเซนรู้สึกถึงเสียงฮึดฮัดในหัวและเกือบหมดสติไป

เงินค่าขนมงั้นเหรอ?

ลูกเศรษฐีจากตระกูลเศรษฐีในเมืองฮาร์เบอร์ไม่กล้าแม้กระทั่งพูดว่าเงิน 200 ล้านเป็นเงินค่าขนม แต่ไอ้บ้านนอกนี่กล้าดีอย่างไรที่พูดแบบนี้?

“เหลวไหลสิ้นดี!”

เซนพูดอย่างเฉียบคม “ไอ้บ้านนอก แกคิดว่าเราจะเชื่อเรื่องที่แกทำเงินได้ไม่กี่พันล้านจากแค่คำพูดของแกงั้นเหรอ? แกยังทำเงินได้ไม่กี่พันล้านในไม่กี่เดือน งั้นเหรอ? ฉันเองยังไม่กล้าที่จะพูดแบบนี้เลย! แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?”

“มิทช์ แค่เพราะนายทำขนาดนี้ไม่ได้ ไม่แปลว่าคนอื่นจะทำไม่ได้นะ” แจสเปอร์กล่าวอย่างราบเรียบ

มิทช์หรี่ตาและมองไปที่แจสเปอร์อย่างร้ายกาจ เขาหัวเราะคิกคักอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “แกคิดว่าฉันหลอกง่ายเหมือนกับเด็กสามขวบงั้นเหรอ? ในเวลาอันสั้นแบบนี้ แกต้องใช้ทุนกี่ร้อยล้านเพื่อทำเงินไม่กี่พันล้านในตลาดหุ้น? แกเคยคำนวณบ้างไหม? นิ้วมือของแกทั้งหมดคงไม่พอให้แกนับได้!”

“ก็แล้วแต่สิ นายคิดว่าฉันสนว่านายจะเชื่อหรือไม่เชื่องั้นเหรอ?” แจสเปอร์เยาะเย้ย

มิทช์พูดไม่ออกในทันที เขารู้สึกแย่เอามาก ๆ

มันเป็นเพราะเขาเชื่อว่าแจสเปอร์สามารถทำเงินได้ในตลาดหุ้นโดยการคว้าทุกโอกาสมาไว้ในมือ

หลังจากที่เขาคิดแบบนี้ มิทช์รู้สึกอิจฉาและหงุดหงิดที่รู้สึกราวกับว่ามีแมลงกัดแทะใจของเขาอยู่

หลังจากนั้น เขามองไปที่แอนนาที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

มิทช์รู้สึกได้แค่ว่าแจสเปอร์ได้เอาชนะเขาในโลกธุรกิจและความสัมพันธ์อันดีอีกเช่นกัน

ตอนนี้ เขารู้สึกว่าเขากลายเป็นไอ้บ้านนอกแทน!

“ฮึ ฮึ แกนี่มันยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

มิทช์ยิ้มอย่างเยือกเย็นขณะที่กัดฟัน “แต่อย่างไรก็ตาม อย่าลำพองตัวเองไปหน่อยเลย ไอ้บ้านนอก จะมีสักครั้งที่แกร้องไห้แน่!”

“นายน้อยแลงดอน คุณลืมเรื่องที่เราพนันกันครั้งที่แล้วหรือยัง? คุณแพ้ให้ผม 100 ล้าน และต้องขอขอบคุณสิ่งนั้นที่ทำให้ผมสามารถประมูลราคาเพชรเม็ดชมพูที่มีมูลค่าไม่กี่ร้อยล้านที่งานปาร์ตี้การกุศลได้”

แจสเปอร์มองไปที่มิทช์และเซน เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “แล้วก็ มิสเตอร์แลนแคสเตอร์ ผมเกือบจะซื้อบริษัทของคุณเมื่อครั้งที่แล้ว และในตอนท้าย คุณพ่อของคุณก็โผล่มาและมองเงินให้ผมหนึ่งพันล้านดอลลาร์!”

“พวกคุณลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ?”

หลังจากพวกเขาได้ยินแบบนี้แล้ว พวกเขาจุกอย่างบอกไม่ถูก มีนัยของความโกรธในดวงตาและสีหน้าของพวกเขาดูน่ากลัว

โดยเฉพาะเซน เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่แล้ว เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้

“ไอ้เวรนี่! แกคิดว่าแกคือทุกอย่างแค่เพราะว่าแกคว้าทุกโอกาสและเอาชนะฉันได้งั้นเหรอ? อย่าลืมสิว่าตลาดหุ้นสามารถทำให้คนคนหนึ่งร่ำรวยได้ในชั่วข้ามคืน แต่มันก็เราให้คนคนหนึ่งสูญเสียทุกอย่างในชั่วข้ามคืนได้เช่นกัน!”

มิทช์จ้องไปที่แจสเปอร์อย่างมุ่งร้าย เขาหัวเราะอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “ฮึ่มมม แกเพิ่งจะเอาชนะฉันได้ 100 ล้าน ฉันสามารถหาคืนได้เพียงแค่พลิกฝ่ามือ อีกทั้ง ฉันยังทำเงินได้มากขึ้นอีกในอนาคต”

“ไอ้บ้านนอก ไม่เป็นไรที่แกจะมาที่นี่เพื่อหาเงิน ถ้าไหวพริบแกดี ฉันจะพาแกไปด้วยและช่วยให้แกทำเงินได้มากขึ้นอีก”

“ตราบใดที่แกเลิกยุ่งกับแอนนาและออกจากเมืองฮาร์เบอร์ไปหลังจากที่แกทำเงินได้แล้ว ฉันเต็มใจจะให้แกติดตามมาได้ นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิตเลยนะ เพราะงั้นอย่ามาโทษฉันว่าไม่ให้โอกาสแกล่ะ”

แจสเปอร์ยิ้ม “หลังจากที่นายให้ฉันติดตาม แล้วเราจะเฝ้าดูหุ้นฮาร์เบอร์ดิ่งลงต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยกัน งั้นสินะ?”

“นี่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลงในสถานกาณ์ที่ยากลำบากนี้ ถ้าเศรษฐกิจของเมืองฮาร์เบอร์พัง ก็ไม่มีใครหนีรอดไปได้โดยไร้บาดแผลในภัยพิบัติที่ใหญ่หลวงครั้งนี้”

“ไอ้ลูกหมาเอ๊ย! หยุดพูดเหมือนว่าแกสูงส่งและยิ่งใหญ่เถอะ! ไม่ใช่ว่าแกเข้าร่วมในตลาดหุ้นเพื่อหาเงินหรอกหรือไง?”

มิทช์รู้สึกขยะแขยงเมื่อเขาเห็นท่าทางอวดดีของแจสเปอร์ เขามองไปที่แอนนา “แอนนา เธอเห็นนั่นไหม? มันไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเงิน มันกำลังทุ่มสุดตัวเพื่อเธออย่างเห็นได้ชัด ด้วยการทำตัวเป็นคนที่เปี่ยมไปด้วยคุณธรรม! เพราะงั้นเธอจะตกหลุมพลางมันได้นะ!”

“พวกนายคิดว่าแจสเปอร์อยู่ระดับเดียวกับพวกนายงั้นเหรอ?”

แอนนากล่าวในทันที เธอไม่ทนอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงพูดด้วยความเหนื่อยหน่าย