อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขารู้สึกผิดเล็กน้อย หลังจากได้ยินความสำเร็จที่ผ่านมาของแจสเปอร์ และวิธีที่ผู้อาวุโสลอว์ได้ดำเนินการไปแล้ว
“ถ้าเป็นกรณีนี้ ผมคิดว่าคำแนะนำของคุณลอว์นั้นสมเหตุสมผล”
เจ้าหน้าที่ปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก และนึกถึงการประนีประนอม
“ทุกคนพยายามปกป้องเศรษฐกิจของเมืองฮาร์เบอร์ ดังนั้น จึงไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดมากนัก ทำไมเราไม่ปล่อยให้แจสเปอร์เป็นผู้นำภารกิจในครั้งนี้ล่ะ? ยังไงก็ตาม เจค ในฐานะตัวแทนของรัฐบาล คุณก็ควรไปพร้อม ๆ กัน ถ้าแจสเปอร์รับมือไม่ไหว คุณก็ช่วยเขาได้เหมือนกัน”
แผนกอบกู้ตลาด 100,000 ล้านนี้ ได้รับทุนจากสี่ครอบครัวเศรษฐีและรัฐบาล ดังนั้นไม่ว่าใครจะเป็นผู้นำ สี่ตระกูลที่ร่ำรวยหรือรัฐบาลจะขอให้ใครซักคนคอยเฝ้าระวังอย่างแน่นอน
ในกรณีนี้ แซคคารีไม่มีความคิดเห็นใด ๆ
“เอาล่ะ ฉันอยากจะเห็นว่าเจ้าทึ่มจากแผ่นดินใหญ่คนนี้จะมีฝีมือขนาดไหนกันเชียว!” เจคพูดพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา
เขาไม่ได้สวนทางกับสิ่งที่ตระกูลลอว์ต้องการ แต่ก็ดูถูกเหยียดหยามคนที่มาจากแผ่นดินใหญ่ที่ชื่อแจสเปอร์อย่างแท้จริง
เขาเป็นเพียงคนบ้านนอกจากแผ่นดินใหญ่ แล้วเขาจะมีความรู้ หรือประสบการณ์อะไรบ้าง? แจสเปอร์กล้าดียังไงมาขโมยโอกาสการกอบกู้ตลาดครั้งนี้ไปจากเขา?
เริ่มแรก เขาต้องการใช้โอกาสในการกอบกู้ตลาดนี้ เพื่อทำให้ชื่อเสียงของเขาดีขึ้น และเพื่อให้ธุรกิจของเขามีอนาคตที่สดใส
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทุกอย่างได้ลงท่อระบายน้ำไปหมดแล้ว
เจครู้สึกเจ็บใจ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา แซคคารีก็กลับบ้าน และมีคนติดตามมาด้วย คือเจคและเจ้าหน้าที่สองสามคนจากรัฐบาลของเมืองฮาร์เบอร์
“แจสเปอร์ นี่คือ เจค คัลเลน ผู้ค้าหุ้นมืออาชีพอันดับหนึ่งในเมืองฮาร์เบอร์ เขาเพิ่งกลับมาจากวอลล์ สตรีท ตอนแรกรัฐบาลวางแผนจะขอให้เขาเป็นผู้นำกอบกู้ตลาด แต่ฉันแนะนำนายแทน”
แซคคารีเตือนแจสเปอร์อย่างเป็นกลาง จากนั้นเขาก็ตบไหล่และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เขาไม่มีอะไรเลยสำหรับฉัน เมื่อเทียบกับนาย นายไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อเขาเหมือนเพื่อนมนุษย์ก็ได้”
แจสเปอร์เกือบจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายของแซคคารี
“นายคือแจสเปอร์ใช่ไหม?”
เจคหรี่ตาลงและพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา
"คุณคัลเลน สวัสดีครับ” แจสเปอร์พยักหน้าและกล่าวอย่างสุภาพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...