เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 198

คำพูดของแจสเปอร์ทำให้ทุกคนดูเอาจริงเอาจัง

ไม่มีใครคาดคิดว่าแจสเปอร์ ผู้ซึ่งปกติแล้วที่ดูมีมารยาทและสุภาพเรียบร้อย จะดูน่ากลัวเมื่อเขาโกรธ

เฮนรี่เกือบจะหัวเราะออกมาอยู่คนเดียว

"ฟัง ฟังนั่น ช่างเป็นคำพูดที่โหดร้ายอะไรแบบนี้”

เฮนรี่คิดเพียงคำเดียวขณะฟังแจสเปอร์ต่อว่าเจค

'สุดยอดเลย!'

มันสุดยอดมากจนรู้สึกสดชื่น!

เฮนรี่อยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อเห็นใบหน้าของเจคที่ดูราวกับว่าเขากำลังกินขี้หมา

เจคนิ่งงันกับคำพูด

สำหรับเขา คนบ้านนอกจากแผ่นดินใหญ่ทำไมถึงกล้าขนาดนี้ เขาสามารถพูดประโยคแบบนั้นโดยไม่พูดตะกุกตะกักต่อหน้าเขาเลย

เกิดอะไรขึ้นในตอนนี้?

ตอนนี้เขาโดนด่าหรือเปล่า?

เขาโดนต่อว่าเหรอ?

เขารู้สึกโกรธและรู้สึกผิด เมื่ออารมณ์ต่าง ๆ ปะปนอยู่ในใจ ใบหน้าของเจคดูหมองคล้ำลงมาก และทั้งตัวของเขาก็สั่นเทาไปหมด

เขาจ้องไปที่แจสเปอร์ และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองอันขมขื่น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นบอดี้การ์ดทั้งสองที่รอเขาระเบิดอย่างใจจดใจจ่อ เจคก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที

เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“เอาล่ะ พ่อรูปหล่อ โอเค ฉันจะไม่พูด มาดูกันว่านายจะล้มเหลวอีท่าไหน! หากนายทำให้การกอบกู้ตลาดล้มเหลว เนื่องจากปัญหาของนาย ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตอนที่นายทำทุกอย่างพัง จะไม่มีใครหน้าไหนช่วยนายได้!”

น้ำเสียงของเจคเย็นชามาก ราวกับกำลังหวังว่าแจสเปอร์จะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน เขาต้องการให้ตระกูลลอว์และรัฐบาลรู้ว่ามันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่เลือกคนบ้านนอกคนนี้มาแทนที่เขา!

“ภาวนาให้ผมทำอะไรที่ผิดพลาดอยู่งั้นเหรอ?” แจสเปอร์มองไปที่เจค และถามอย่างเรียบ ๆ

บนใบหน้าของเจคแสดงอาการเย้ยหยันและดูถูกเหยียดหยาม เขากล่าวว่า “นี่คือการต่อสู้ของเมืองมูลค่าหลายแสนล้าน นี่คือสงครามการค้า! นายรู้ไหมว่านายต้องทำอะไร?

“การวางแผนยังไงเล่า! นายต้องมองการณ์ไกลและมีกลยุทธ์! นายเป็นแค่คนบ้านนอก นายจะรู้อะไร?

“นายคิดว่านายรู้จักสงครามการค้าหุ้นอย่างดี เพียงเพราะนายได้กำไรสองสามเหรียญจากการเก็งกำไรหุ้นงั้นเหรอ?

“นายเลิกเล่นเถอะ ขอร้อง และเจียมกะลาหัวซะบ้าง ฉันทนดูเงินจากสี่ตระกูลที่ร่ำรวยและรัฐบาลสูญเปล่าไปเพราะคนบ้านนอกที่โง่เขลาอย่างนายไม่ได้จริง ๆ !”

แจสเปอร์วางมือไว้ด้านหลังและมองเจคอย่างเย็นชา เขากล่าวว่า “แล้วถ้าผมชนะล่ะ?”

เจคเขารู้สึกราวกับว่าเขาฟังเรื่องตลกที่สนุกที่สุดในโลก เขาชี้ไปที่พื้นและพูดว่า “ถ้านายชนะ ฉันจะคุกเข่าต่อหน้านาย ต่อหน้าสี่ตระกูลที่ร่ำรวยของเมืองฮาร์เบอร์ ฉันจะคลานไปหานายและยอมรับความผิดพลาด แล้วฉันจะเป็นเด็กฝึกงานของนายอย่างเป็นทางการเลย!

“แต่ถ้าแพ้ นายต้องคุกเข่า คลานมายอมรับความผิดพลาด และขอโทษฉัน แต่นายไม่จำเป็นต้องเป็นลูกศิษย์ของฉัน เพราะนายมันไม่คู่ควร!”

เจคยิ้มและมองแจสเปอร์ เขาไม่เชื่อว่าแจสเปอร์จะเห็นด้วยกับสถานการณ์เหล่านี้

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าแจสเปอร์ร่ายมนตร์สะกดอย่างไร เพื่อให้พวกเขาสนับสนุนเขามากขนาดนี้ แล้วยังไงล่ะ?

ทุกอย่างในตลาดการเงิน มันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของตนเอง

นายไม่สามารถทำอะไรก็ได้ที่ใจนายต้องการ เพียงเพราะว่านายมีคนที่ทรงอำนาจคอยสนับสนุนนายอยู่

“ถ้านายไม่กล้าทำ ก็มอบอำนาจสั่งการให้ฉันซะ บอกรัฐบาลว่านายเป็นแค่เศษขยะ และนายก็เป็นแค่ไอ้คนใจปลาซิวจากแผ่นดินใหญ่ที่ไม่กล้าได้กล้าเสียอะไรเลย!'

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจคช่างน่ากลัวและร้ายกาจ “อย่าทำอะไรที่นายจะเสียใจไปตลอดชีวิต เพราะความหุนหันพลันแล่นของนายเลย คิดให้ดี ๆ นี่คือสงครามการค้าที่มีมูลค่าหลายแสนล้าน มันไม่ใช่ของเด็กเล่นที่มีมูลค่าหลักล้านหรือหลายสิบล้านที่นายคุ้นเคยในแผ่นดินใหญ่

“ทุกคนกำลังจับตาดูตลาดหุ้นในเมืองฮาร์เบอร์ และนายต้องการเป็นผู้นำกอบกู้ตลาดในครั้งนี้เหรอ? นายมีคุณสมบัติเพียงพอสำหรับสิ่งนี้งั้นเหรอ?”