เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 199

เมื่อเจคใกล้จะได้โอกาสในการทำให้แจสเปอร์ขายหน้า คำพูดสี่คำที่ดูไม่ค่อยแยแสกับสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อสักครู่ก็ลอยเข้าหูของเขา

“ได้สิ เอาด้วย”

คำสี่คำของแจสเปอร์ทำให้เจคมีล้านคำอยู่ในหัว แต่เขาไม่สามารถพูดได้แม้แต่คำเดียว

"นายพูดอะไร?" เจคหรี่ตาและมองแจสเปอร์

“ได้ ผมจะเดิมพัน ถ้าผมชนะ นายจะต้องคุกเข่าและกลายเป็นเด็กฝึกงานของผม แน่นอนว่านายต้องเป็นคนที่คุกเข่าและคร่ำครวญ ส่วนเรื่องจะรับนายเป็นเด็กฝึกงานหรือเปล่าน่ะ มันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์อีกที

“แล้วถ้าผลมันออกมาตรงกันข้าม ผมก็” แจสเปอร์พูดอย่างเต็มปากเต็มคำ

เจคหัวเราะตัดบทอย่างโกรธจัดและพูดว่า “ก็ได้ นายพูดเองนะ ฉันก็จะเดิมพันนี้ด้วย!

“ไอ้บ้านนอก จำไว้นะ ความผิดพลาดที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของนายคือการขโมยการกอบกู้ตลาดครั้งนี้ เพราะนายพยายามทำให้ผู้คนประทับใจด้วยการทำอะไรที่เกินปัญญาของนายไป นับจากนี้ ชื่อเสียงของนายจะต้องป่นปี้แน่!”

เจคยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ความจริงก็คือ หุ้นฮาร์เบอร์จะเป็นจุดเดียวที่เมืองหลวงระหว่างประเทศทั้งหมดจะมารวมกัน ในทางกลับกัน คนบ้านนอกอย่างนายจะเป็นเพียงกบในกะลาใบโง่และโลกแคบ นายไม่รู้หรอกว่าโลกภายนอกนั้นใหญ่แค่ไหน!”

“ผมไม่รู้หรอกว่าโลกภายนอกกว้างใหญ่แค่ไหน รู้แต่ทุกวันนี้ผมเห็นคนงี่เง่าเต็มไปหมด” แจสเปอร์พูดอย่างเฉยเมย

เจคพูดอย่างฉุนเฉียวและไร้ความปราณีว่า “อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย ฉันเคยเห็นคนที่เหมือนนายมาเยอะแล้ว พวกเขาไม่ได้มีพรสวรรค์ ก็แค่รู้วิธีหลอกคนด้วยปาก แต่จริง ๆ แล้ว พวกนั้นก็แค่โกหก

“ฉันรู้มากกว่าที่นายคิดว่านายรู้ ฉันสามารถสร้างชื่อให้ตัวเองได้ในสถานที่อย่างวอลล์สตรีท แล้วนายคิดว่านายเป็นใคร?” เจคพูดอย่างรังเกียจ

"ไม่เลวนะ นายก็พอมีการศึกษาอยู่บ้าง ดังนั้น นายคงจะรักษาคำพูดนะ จำสิ่งที่นายเพิ่งพูดไว้ และระลึกถึงมันเมื่อนายต้องทำในตอนหลัง มันจะทำให้นายตาสว่างขึ้นมาบ้าง”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น แจสเปอร์ก็ไม่อยากสนใจคนแบบนี้อีกต่อไป เขาเข้าประตูไปขณะคุยกับแซคคารี

จากนั้นกลุ่มก็เข้าไปในบ้านด้วยกัน ไม่มีใครสนใจเจคเลย

"คุณคัลเลน เราจะเข้าไปข้างในไหมครับ?”