เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 2

“แจสเปอร์! คอยดูเถอะฉันจะไม่ปล่อยให้คุณได้มีทางเดินของตัวเองแน่นอน!” เพเนโลเป้โพล่งออกมาด้วยความโกรธและเดินออกไป

สายตาของแจสเปอร์ไม่มีแววเสียใจเลยที่ได้เห็นเธอเป็นเช่นนั้น

เขาควรจะทิ้งผู้หญิงคนนี้ไปตั้งนานแล้ว!

ในตอนเย็น ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง

แจสเปอร์จดบันทึกโอกาสทั้งหมดในการหาเงินที่เขาจำได้ลงในสมุดโน้ต เผื่อในกรณีที่ความจำเสื่อมในอนาคต นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาในตอนนี้ เขาจะประมาทไม่ได้

ขณะนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้องสีฟ้า

แจสเปอร์เปิดประตูและพบเข้ากับคนสามคน เพเนโลเป้ ฮันท์ พี่ชายของเธอ คาลวิน ฮันท์ และแม่ของเธอ ซูซาน โจนส์

ซูซานมีท่าทีรังเกียจบนใบหน้าของเธอเมื่อได้เจอแจสเปอร์ เธอชี้นิ้วมาที่เขาและตะโกนออกมาดัง ๆ “แจสเปอร์ เลน! ฉันให้ลูกสาวออกเดทกับนายเพราะคิดว่าเป็นคนซื่อสัตย์และจริงใจ กล้าดียังไงมาทิ้งลูกสาวฉัน ไอ้สารเลว! ยังมีความเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า!”

แจสเปอร์เหลือบมองเพเนโลพีที่ตาแดงเพราะร้องไห้ “ผมจบกับเธอด้วยดี ระวังปากคุณด้วย” เขาพูดอย่างใจเย็น

“ช่างเป็นเรื่องไร้สาระ!”

คาลวิน ฮันท์ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่แจสเปอร์และตะโกนว่า “ดูสิว่าน้องสาวของฉันร้องไห้มากแค่ไหน! อย่าพยายามปกป้องตัวเองอีกต่อไปเลย อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายทำแบบนี้เพียงเพราะทนไม่ได้ที่จะให้เงินเราอีก”

“แม่ ผมเคยบอกมาตั้งนานแล้วว่าคนชนบทเก่งด้านการคำนวณ พ่อแม่ของเขาไม่ค่อยประสบความสำเร็จมาโดยตลอดชีวิต แล้วเราจะหวังให้ลูกชายเขาประสบความสำเร็จได้ยังไง?”

คาลวินตะโกนออกมา

ซูซาน โจนส์ หัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันต้องตาบอดแน่ ๆ ที่ยอมให้ลูกสาวฉันคบกับแก ลูกชายฉันพูดถูก พ่อแม่จนก็ย่อมเลี้ยงลูกอย่างจน ๆ จากเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ เราบอกได้เลยว่านายมันไร้ค่า” เธอพูด

“คิดว่าจะหนีไปง่าย ๆ เหรอหลังจากที่อยู่กับลูกสาวฉันมาหลายปี? หวังอะไร! ไม่ว่าจะยังไงก็ตามนายต้องให้เงินเรา 300,000 ดอลลาร์!”

แจสเปอร์ยังคงนิ่งต่อหน้าท่าทีที่ตลกเช่นนั้น “ไม่มีเงิน” เขาพูด

ซูซานเยาะเย้ย “ไม่มีเงิน? แกไม่มีเงินหลังจากขายบ้านพ่อแม่ไปแล้วเนี่ยนะ?”