เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 3

แจสเปอร์ไม่ได้สนใจสิ่งที่พวกเขาพูดเลยสักนิด

ตอนนี้เขามีเงินแล้ว เขาจะกลายเป็นเศรษฐีหรือมหาเศรษฐีก็ได้ในอนาคต เขาจะกลัวกับพวกคนอันธพาลสองสามคนมารบกวนเหรอ?

อาทิตย์ต่อมา ครอบครัวฮันท์ไม่ได้มาหาเรื่องเขาอีก แจสเปอร์ก็สบายใจเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ใช้เวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ จากความทรงจำของเขา เขารู้ว่ากำลังจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่เมืองนี้

เมื่อชาติที่แล้ว เขารู้ว่าจี้ทับทิมได้ปรากฏขึ้นในร้านขายเครื่องประดับที่ชื่อว่า กลอรี จิวเวลเลอร์ อยู่ในเมือง

เจ้าของร้านนี้โปรโมทว่าจี้ทับทิมเป็นของโบราณ กษัตริย์แห่งราชวงศ์อังกฤษในอดีตเคยสวมใส่!

ดังนั้น จี้นี้จึงขายเป็นสมบัติของทางร้าน ด้วยราคา 500,000 ดอลลาร์ ในเมืองนี้ไม่มีใครต้องการที่จะซื้อมันเลย

แม้จะมีจุดเด่น แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเรื่องนั้น

พวกเขาต้องล้อเล่นแน่ จี้ทับทิมโบราณที่กษัตริย์เคยใส่จะขายแค่ 500,000 ดอลลาร์เหรอ?

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นแค่อุบาย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคิดว่าพ่อค้าที่เป็นเจ้าของธุรกิจต่างประเทศจะมาซื้อจี้นี้ เจ้านายร้านขายเครื่องประดับถึงกับหัวเราะเยาะที่เขาโดนหลอกกับสินค้าปลอม ๆ

ครึ่งปีหลัง จี้ทับทิมก็ปรากฏตัวในงานประมูลที่ใหญ่ที่สุดของประเทศและถูกระบุว่าเป็นของแท้!

จี้นี้ถูกขายออกไปในราคา 40 ล้านเหรียญ มีข่าวลือว่าเจ้านายร้านขายเครื่องประดับโกรธมากที่มีข่าวว่าเขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล

จากความทรงจำของเขา วันนี้จะเป็นวันที่จี้ทับทิมถูกขายออกไป!

คราวนี้แจสเปอร์จะไม่ปล่อยให้ใครมาซื้อด้วยเงิน 500,000 และขายออกไปได้ในราคาที่สูงกว่าเกือบ 80 เท่า

แจสเปอร์ออกจากบ้านแต่เช้า เขานั่งแท็กซี่ไปที่แกรนด์พลาซ่าและตรงไปยังร้านกลอรี จิวเวลเลอร์

เมื่อเขามาถึงร้าน ก็มีลูกค้ามากมายอยู่ที่นั่น

“ริชตัน ขอบคุณมากนะคะ!”

เพเนโลเป้มองสร้อยทับทิมบนข้อมืออย่างมีความสุข มันราคา 3,000 ดอลลาร์ มันไม่ใช่ของขวัญที่ใครจะซื้อให้กันก็ได้

ริชตันคือชายวัยกลางคน หัวโต หูใหญ่ และมีพุงยื่นออกมา สวมชุดสูทยิ้มอย่างร่าเริงมองเพเนโลเป้ มีแววตาของความพึงพอใจปรากฏขึ้นในตาของเขา

เขาแอบมองเธอมานานแล้ว!

มันเป็นเพราะว่าเขาไม่มีเวลามาไล่ตามเธอ แต่เธอก็มาเริ่มเข้าหาเขาเองด้วยความเต็มใจ

ไม่มีทางที่ ริชตัน ไวท์ จะไม่ไล่ตามเธอ สุดท้ายแล้วเขาก็เสียแค่ของขวัญที่ราคาไม่กี่พันเหรียญเท่านั้น เขามีปัญญาจ่าย

“มันก็แค่ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งที่สำคัญคือคุณมีความสุขต่างหาก”

ริชตัน ไวท์ หัวเราะเสียงดัง เขาหันไปหาคาลวินและซูซาน ทั้งคู่ต่างมองเขาด้วยสายตาชื่นชม “คาลวิน คุณนายโจนส์ พวกคุณก็ควรเลือกชิ้นที่ชอบนะ คิดซะว่ามันเป็นของขวัญต้อนรับก็แล้วกัน” เขาพูด

สีหน้าของคาลวินและซูซานดูประหลาดใจ พวกเขายิ้มปากแทบฉีกชื่นชมริชตันไม่หยุด

ทันใดนั้นแจสเปอร์ก็เข้าไปในร้าน

การได้เจอศัตรูมักจะทำให้รู้สึกโกรธแค้น “เฮ้ นั่นมันไอ้บ้าที่อนาถาและน่าสมเพชไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? ทุกอย่างมันมีค่าใช้จ่ายนะ อย่างน้อยก็สองสามพันเหรียญ แกจ่ายไม่ได้หรอก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก

“อาจจะมาเพื่อสมัครเป็นรปภ.ก็ได้นะ” เพเนโลเป้พูดอย่างเหยียดหยามพร้อมกับรอยยิ้มที่เย็นชา

ซูซานเยาะเย้ย เธอจับข้อมือของเพเนโลเป้ขึ้นมา “จุ๊ ๆ ดูสร้อยข้อมือนี่สิ ราคา 3,000 ดอลลาร์เชียวนา คนที่มีรสนิยมและมีระดับซื้อมันมาด้วยความเต็มใจ คนอย่างแกกว่าจะหาเงินได้มากขนาดนั้นคงต้องทำงานสองเดือนโดยไม่กินไม่ดื่มใช่ไหม?” เธอถาม

ริชตัน ไวท์ จ้องมองแจสเปอร์ด้วยสายตาที่มีอะไรบางอย่าง

เขารู้ว่าเพเนโลเป้มีแฟนแล้ว และเหมือนว่าจะเป็นคนนี้

ริชตันยิ้มอ่อน ๆ เขามีท่าทีที่ไม่ใส่ใจอยู่บนใบหน้า “มันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่ได้เก่ง แต่ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคนที่แคร์ต้องเป็นทุกข์จากความไม่เป็นธรรม” เขาพูด

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เพเนโลเป้ก็รู้สึกประทับใจ เธอซบริชตัน “ริชตัน คุณปฏิบัติต่อฉันดีมาก ไม่เหมือนคนจนบางคน เขาสมควรที่จะเป็นขยะไปตลอดชีวิต” เธอกล่าว

แจสเปอร์ไม่ได้สนใจสิ่งที่พวกนั้นถากถาง

เขาและคนพวกนี้คือคนที่มาจากต่างโลกตั้งแต่ที่เขาได้เกิดใหม่

แจสเปอร์เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์และถามพนักงานว่า “ขอโทษนะครับ ขอผมดูจี้ทับทิมโบราณได้ไหม?”