เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 208

“ผมกำลังจะกลับไปสหรัฐอเมริกาเพื่อรายงานตัว และมีงานเลี้ยงฉลองรอผมอยู่ด้วย นักลงทุนทุกคนพอใจกับการร่วมมือกับหุ้นส่วนของผมเป็นอย่างมาก จากนี้ไปเราจะมีโอกาสได้ทำงานร่วมกันอีก

“ส่วนแบ่งจะถูกโอนไปยังบัญชีคุณภายในสัปดาห์นี้นะครับ สำหรับตอนนี้ ทำตัวให้ปกติที่สุด เมืองฮาร์เบอร์กำลังประสบปัญหาการล่มสลายครั้งใหญ่ในการเกิดภาวะฟองสบู่ หุ้นที่มีศักยภาพจำนวนมากอยู่ด้านล่าง และเป็นเวลาที่เหมาะสมในการเข้าตอนนี้”

โรเจอร์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

“พูดตามตรง ผมกำลังตั้งตารอวันที่จะได้เจอกับแจสเปอร์ ชายหนุ่มคนนี้น่าทึ่ง ผมรู้สึกสนใจในตัวเขา”

หลังจากแสดงความคิดเห็นเพียงไม่กี่ครั้ง โรเจอร์ก็นำทีมของเขาออกจากที่นั่น

ในวิลล่า เหลือเพียงเคนเนดี้และบ๊อบเท่านั้น

เคนเนดี้โยนบุหรี่ให้บ๊อบและพูดด้วยสีหน้าที่ดูสับสน “ชาวต่างชาติกลุ่มนี้มีรายได้ค่อนข้างมากเลยนะ”

บ๊อบพูดด้วยความรู้สึกค่อนข้างอิจฉา “ความสามารถของพวกเขามีมากนัก เราจะทำอะไรกับพวกเขาได้?”

“นี่เป็นบทเรียนสำหรับแจสเปอร์ด้วย ควรทำให้มันรู้ว่า ยังมีคนอื่นที่มีความสามารถมากกกว่าเขา และเขาไม่ควรเย่อหยิ่งเกินไป”

เคนเนดี้พ่นควันออกมาเต็มปากแล้วพูดว่า “ในอนาคต จะมีโอกาสมากมายที่จะสอนเยาวชนในเมืองฮาร์เบอร์ เกี่ยวกับสถานะของพวกเขาในสังคม”

ขณะที่อยู่ระหว่างการสนทนา เคนเนดี้ได้รับโทรศัพท์

มันเป็นโทรศัพท์จากลูกชายของเขา มิทช์ แลงดอน

"เกิดอะไรขึ้น?" เคนเนดี้ถาม

ปลายสาย เสียงของมิทช์ตามมาด้วยเสียงสะอื้น

“พ่อครับ ผม… ผมถังแตกแล้ว!”

ในขณะนั้น ทรงผมและเสื้อผ้าของมิทช์ก็ยุ่งเหยิง ราวกับว่าเขาเป็นคนยากจนที่วิ่งหนีเอาชีวิตรอด เขาเหลือบมองที่เซนซึ่งอยู่บนพื้นและไม่สามารถขยับนิ้วได้ ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรในขณะที่มิทช์กำลังพูดด้วยน้ำเสียงสั่น

“ผมคิดว่าหุ้นฮาร์เบอร์ยังจะลดลงในวันนี้ ผมจึงเอาทรัพย์สินของครอบครัวทั้งหมดและชอร์ตเซลล์ไปลงหมด ผมไม่ได้คาดหวังว่าไอสารเลวแจสเปอร์จะได้รับเลือกให้เป็นผู้นำกองทุนกอบกู้ตลาดในคลื่นลูกแรก เขาเคลียร์คำสั่งของเราทันที

“ปัจจุบันราคาสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผมและเซน… บัญชีถูกล้างเกลี้ยงและล้มละลายแล้วครับ!”

เคนเนดี้ยังอารมณ์ดีอยู่บ้างในตอนแรก ทันทีที่ได้ยินสิ่งนั้น สีหน้าของเขามืดมนทันที

“ฉันสั่งให้นายอยู่บ้าน ห้ามแต่ต้องอะไรเลยใช่ไหม?! ใครทำให้นายกล้าตัดสินใจออกไปเล่นหุ้นกัน?!