“ออกไปซะ!”
เสียงที่ผ่านทางลำโพงของแจสเปอร์ถูกขยายออกไปหลายเท่า
แม็คที่กำลังเงอะงะด้วยความสำนึกผิดและสั่นงก ๆ เขารู้สึกกลัวมากจนทำให้ล้มลงบนที่นั่งภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้อง
“ฮึ...”
คนจำนวนหนึ่งในฉากนั้นกำลังหัวเราะเยาะในใจเมื่อเห็นท่าทางที่เงอะงะของแม็ค
ท่าทีของโจเซฟเปลี่ยนไปอย่างดูไม่ได้
ผู้จัดการระดับกลางและเหล่าศิลปินกำลังมองไปที่ลูกชายของเขา แม็ค แต่เหล่าผู้บริหารของบริษัทยังคงจับตาดูโจเซฟอยู่
เห็นได้ว่าในจุดนี้ลูกชายของเขาได้ถูกทำให้ขายหน้า โจเซฟรู้ว้าเขาต้องพูดออกไปไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
เขายืนขึ้น อยากที่จะขึ้นไปบนเวทีด้านข้างของแจสเปอร์และพูด
อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์หันมามองและกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “คนที่ยืนขึ้น นี่คือใครครับ?”
เลขาลีที่กำลังเฝ้าดูทุกอย่างอย่างเงียบ ๆ อีกด้านหนึ่ง เดินเข้ามาและกระซิบข้างหูแจสเปอร์ในทันทีว่า “นี่คือคุณโจเซฟ ไวท์ค่ะ รองประธานของบริษัท...และเป็นคุณพ่อของคุณแม็คค่ะ”
“งั้น คงไม่จำเป็นที่จะขึ้นมานะครับ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นและพูดออกมาก็พอ” แจสเปอร์กล่าวอย่างใจเย็น
ท่าทีของโจเซฟจมดิ่ง มีนัยบอกถึงความขุ่นเคืองในสายตาของเขา แต่เขาก็ยืนขึ้นตรงที่ของเขาและพูดกับแจสเปอร์ว่า “มิสเตอร์เลน เขาคือลูกชายของผม แม็ค ไวท์ ที่จริงเขามาสมัครงานในวันนี้ บริษัทได้พิจารณาให้เขาเข้ารับตำแหน่งผู้ดูแลสัญญา”
“ใครทำหน้าที่เป็นฝ่ายบุคคลเหรอครับ?” แจสเปอร์ถามอย่างใจเย็น
ทุกคนในตอนนี้เงียบกริบ ไม่มีใครตอบคำถาม แต่สายตาของทุกคนมองไปที่โจเซฟ
ท่าทีของโจเซฟดูไม่ได้เป็นอย่างมาก
เขากล่าวว่าแม็คมาที่นี่เพื่อสมัครงาน แต่ถือเป็นเรื่องโกหก เขาวางแผนที่จะให้ตำแหน่งในบริษัทแก่ลูกชายของเขาตั้งนานแล้ว
นั่นแค่ว่าไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ เขาอาละวาดในบริษัทและสร้างศัตรูมากมาย ลูกชายของเขาได้ทำตามความเย่อหยิ่งของเขาและกลายเป็นคนนิสัยเสีย ผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่นำโดยไรเดอร์ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้และเขายังคงจัดการอยู่
“รองประธานไวท์คือ คนที่รับหน้าที่ของฝ่ายบุคคลค่ะ” ยังคงเป็นเลขาลีที่อธิบายเรื่องนี้กับแจสเปอร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...