เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 237

“นายนี่มันขี้โม้เหลือเกินนะ!”

แจสเปอร์ยิ้มเยาะออกมาและจ้องไปที่มาร์ค เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “จนป่านนี้แล้ว ด้วยการสนันสนุนจากตระกูลไซออน นายยังคุมทั้งเมืองบรัคเพียงคนเดียวยังไม่ได้เลย นายยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นราชาของเมืองบรัคได้ด้วยเหรอ?”

หลังจากที่ได้ยินความคิดเห็นของแจสเปอร์ทำให้สตีฟขำ เขามองไปที่แจสเปอร์ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่ผู้พิการทางสมองคนหนึ่งและพูดว่า “ไอ้งั่งเอ๊ย! แกที่ไร้ความสามารถแถมยังพูดจาใหญ่โต แกรู้ไหมว่าตระกูลไซออนเป็นใคร? คนอย่างแกจะออกความเห็นต่อตระกูลไซออนได้งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?”

“ฮีฮึ ฉันเป็นใครสักคนจาก เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทนี่แหละ นายน้อยไซออน คุณต้องคุ้นเคยกับเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทบ้าง ใช่ไหม?” แจสเปอร์ไม่ปกปิดตัวตนของเขาอีกต่อไป และโพล่งมันออกมาอย่างเรียบเฉย

คำพูดของเขาทำให้ทั้งสตีฟและมาร์คตะลึงงัน

ตระกูลไซออนมีอำนาจมากในเมืองบรัค พลเมืองส่วนใหญ่ล้วนกลัวตระกูลไซออนกันทั้งนั้น ดังนั้น มีแค่คนไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าลุยกับตระกูลไซออน

ในระหว่างช่วงเวลานี้ ความพ่ายแพ้เดียวที่ตระกูลไซออนเคยพบเจอคือ เหตุการณ์ซื้อขายที่ดินคุณภาพสูงนั่นเอง

พวกเขาทำอะไรไม่ได้เพราะฝ่ายตรงข้ามมีทุนมาก แม้ว่าตระกูลไซออนเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ในบรัค เมื่อกำลงถูกเทียบกับ เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตท ที่ได้รับการสนับสนุนโดยตระกูลชูเลอร์ของจังหวัด เงินทุนของพวกเขานั้นเทียบไม่ติด!

มันเป็นเพราะเหตุการณ์นี้ ตระกูลไซออนจึงแค้นเคืองมากในภายหลัง

“เฮ้ ไอ้เหลือขอ แกเป็นคนจากเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทงั้นเหรอ?” มาร์คหรี่ตามองที่แจสเปอร์และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร

ขณะที่กำลังพูด เขามองตรงไปที่เวนดี้ซึ่งอยู่ข้าง ๆ แจสเปอร์ ขณะที่มีบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเขาทันที

“เวนดี้ ชูเลอร์ ตระกูลชูเลอร์...เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทงั้นเหรอ?!”

เขาคิดบางอย่างออกในทันที เวนดี้ คนที่อยู่ตรงหน้าเขา อาจจะเป็นลูกสาวของดอว์สัน ชูเลอร์ของตระกูลชูเลอร์!

“คนจากเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตท กะผีสิ ฉันบอกได้ว่าแกมันก็แค่พนักงาน ฉันสงสัยนะว่าอะไรทำให้แกภูมิใจขนาดนี้? ยังไงก็เถอะ บอสของแกก็แค่หมาตัวหนึ่ง” สตีฟกล่าวด้วยยิ้มที่เยือกเย็น

เวนดี้ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินเรื่องนี้และไม่อยากจะอยู่สนทนากับพวกเขาสองคนต่อ เธอรู้สึกว่าชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นกระจอกเกินไป เธอหันหลังและพูดกับแจสเปอร์ว่า “แจส ไปกันเถอะค่ะ”