มาร์คร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เขาเดินถอยหลังโดยเอามือกุมหัวไว้ เลือดไหลออกมาระหว่างซอกนิ้วของเขา
แจสเปอร์หยิบผ้าเช็ดปากเช็ดรอยเปื้อนบนนิ้วอย่างระมัดระวัง สายตาที่เขาจ้องมองมาที่มาร์คและสตีฟนั้นเย็นชาจนแทบเป็นไปไม่ได้
“เป็นเรื่องปกติที่นายต้องการโจมตีฉัน แต่ผู้ชายจะดูกันที่ความสามารถ
“ถ้าฉันแพ้ แสดงว่าความสามารถของฉันยังไม่เพียงพอ และฉันควรมอบตัวกับนาย
“นั่นหมายความว่า นายก็ควรทำเช่นเดียวกัน หากนายแพ้
“นายไม่ควรนำความคิดสกปรก ๆ ของนาย มาคิดกับผู้หญิงของฉันแบบนี้เลยนะ”
มาร์ครู้สึกว่าหัวของเขาสั่นและหมุน ในขณะที่เขายกมันขึ้นเพื่อมองแจสเปอร์ ในขณะนั้นเขาไม่สนใจที่จะเสี่ยงอีกต่อไปและตัดสินใจ เขาพูดพร้อมกับยิ้มอย่างชั่วร้ายว่า “หยุดพล่ามและหุบปากของแกซะ! แน่นอน แกชนะแล้ว!
“ฆ่าฉันสิ ถ้าแกทำได้!
“แต่แกกล้าไหมล่ะ?
“แกกล้าฆ่าฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?
“แกจะต้องชดใช้ทั้งชีวิต ถ้าแกฆ่าฉัน!
“ฉันเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลไซออน แกจะกล้าฆ่าฉันทั้งที่แกอยู่ในเมืองบรัคงั้นเหรอ?”
แจสเปอร์หัวเราะ เมื่อเขามองมาที่มาร์คซึ่งยังคงยืนกรานที่จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย แม้ว่าจะไม่มีทางหนีจากเขาได้
“ฉันชอบที่ได้เห็นว่านายกล้าแค่ไหน สำหรับนาย ตระกูลของนายที่สูญเสียอำนาจไป คงจะเจ็บปวดมากกว่าการตาย จริงไหมล่ะ?
“ถ้าฉันสามารถทำให้บริษัทต่อเรือของตระกูลไซออนเลิกกิจการได้ ฉันก็สามารถปฏิบัติต่อตระกูลไซออนเหมือนเป็นของเล่นของฉันได้สินะ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น นาย มาร์ค ไซออน จะมีค่าน้อยกว่าพวกหน้าตัวเมียในเมืองบรัคอีกนะ”
แจสเปอร์ตบที่แก้มของมาร์คและหัวเราะ พร้อมกับพูดว่า “นายสร้างศัตรูมากมายในเมืองบรัค ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่ใช่เหรอ? มีหลายคนอยากจะฆ่านายมากกว่าฉันด้วยซ้ำ ทำไมฉันถึงต้องทำให้มือของฉันเปื้อนเลือดของนายด้วยล่ะ?”
รูม่านตาของมาร์คพองโตขึ้นเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขากรีดร้องว่า “แกเป็นคนติดต่อกับเมืองฮาร์เบอร์ ไม่ใช่ดอว์สัน ชูเลอร์! แกอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ใช่ไหม!
“แกเป็นใครกันแน่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...