เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 45

“จะไม่ตีตลาดอีกแล้วเหรอ?” เวนดี้ถามอย่างประหลาดใจ

“ถ้าคุณคิดว่าผมจะพังตลาด เซย์เดนก็คงคิดเช่นกัน เขาต้องช่วยอสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์ในขณะที่ผมต้องการบดขยี้เขา”

“ไม่ต้องพูดเลยถึงว่าผมไม่สนใจที่จะเล่นเกมเล็ก ๆ กับเขา อสังหาริมทรัพย์มังกรสวรรค์แทบจะไม่มีหุ้นคุณภาพสูงเลย อีกไม่นานราคาหุ้นที่สูงเกินจริงจะดิ่งลง เขาไม่มีทางรักษาตลาดนี้ได้”

ดอว์สันเห็นด้วยกับคำพูดของแจสเปอร์

แม้จะไม่เข้าใจว่าตลาดหุ้นทำงานอย่างไร แต่การทำธุรกิจก็สร้างขึ้นจากแนวคิดเดียวกัน เมื่อบริษัทมีมากเกินความต้องการ มันก็ไม่สำคัญว่าผู้คนจะตื่นเต้นแค่ไหน เพราะราคาตลาดของบริษัทจะไม่เกินประสิทธิภาพการทำงานมากเกินไป

สุดท้ายแล้ว เหล่านักลงทุนนั้นก็ไม่ใช่คนโง่

“พอแล้ว แค่นี้แหละสำหรับวันนี้ เราจะจัดการกับมันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ วันนี้กลับไปกับเราเถอะแจสเปอร์ นายอยู่บ้านเราได้นะ” คำพูดของดอว์สันทำให้ตกตะลึง

เวนดี้ส่งเสียงเล็ก ๆ และเริ่มสับเปลี่ยนที่นั่งของเธอ เธอเหลือบมองแจสเปอร์แล้วกลับมามองที่ดอว์สัน

เวนดี้บอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่ 'เป็นผู้หญิง' มากหากให้แจสเปอร์มาอยู่ที่บ้านของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม หัวใจของเวนดี้ไม่ได้ปฏิเสธความคิดนี้

อันที่จริง ความคิดของเธอเริ่มหมุนวนไปในทางที่เพ้อฝัน… 'นี่ไม่ใช่… การอยู่ก่อนแต่งใช่ไหม?'

แก้มของเวนดี้แดงก่ำเมื่อได้ยินคำที่ลอยอยู่ในหัว และเธอก็เบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้ใครเห็นอารมณ์ในดวงตาของเธอ

“เป็นเกียรติมากครับ” แจสเปอร์ยิ้มเล็กน้อยในขณะที่เขามองท่าทีเขินอายแต่มีเสน่ห์ของเวนดี้

ดอว์สันหัวเราะเสียงดังและพาทั้งสองคนลงไปข้างล่าง

หลังจากออกจากสำนักงานใหญ่ของบริษัทชูเลอร์และเข้าไปในเบนซ์ S600 ของดอว์สัน แจสเปอร์ก็จ้องมองไปยังพื้นที่รอบ ๆ ตัวเขา

ในปี พ.ศ. 2543 ตัวจังหวัดนั้นแทบจะไม่มีการพัฒนาเลย มีบ้านคนยากจนที่ยังสามารถมองเห็นได้ทุกที่และถนนยังแคบอยู่ สามารถมองเห็นสถานที่ก่อสร้างส่วนตัวได้ทุกที่

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสภาพของจังหวัดในอดีต แจสเปอร์ก็พูดขึ้นทันทีว่า “ถ้าลุงสนใจนะครับลุงชูเลอร์ ผมคิดว่าคุณสามารถพิจารณาบางอย่างในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ได้ อุตสาหกรรมนี้ย่อมจะเป็นอุตสาหกรรมหลักของเศรษฐกิจของประเทศในอนาคตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ลุงจะได้รับรายได้มหาศาลจากลงทุน”

ตอนนี้แจสเปอร์มีจุดแข็งอยู่ในใจดอว์สัน เขาจะเก็บเอาคำพูดของแจสเปอร์ไปพิจารณา

“ฉันเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ในขณะที่บริษัทชูเลอร์มีกระแสเงินสดที่ค่อนข้างราบรื่น เราก็ยังระมัดระวังเมื่อพูดถึงอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ มันใช้เงินทุนมากเกินไปและมีเงินไม่เพียงพอ”

แจสเปอร์ไม่แปลกใจกับคำอธิบายของดอว์สัน

“ลองคิดดูสิครับ ลุงชูเลอร์ แน่นอนว่าอาจต้องใช้เงินทุนจำนวนมากเพื่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ แต่คุณไม่จำเป็นต้องคิดเงินทุก ๆ ร้อยละของเงินทุน”

“ผมแน่ใจว่ามันจะไม่ยากเกินไปที่จะหาที่ดินที่มีศักยภาพดีสักสองสามแปลง ด้วยคอนเนคชั่นที่คุณมี คุณสามารถจำนองที่ดินและกู้เงินจากธนาคารได้”

“การใช้เงินที่คุณกู้มาจากธนาคารเพื่อก่อสร้าง คุณจะต้องจ่ายเพียง 35% ของต้นทุนทั้งหมด ให้ผู้รับเหมาชำระส่วนที่เหลือล่วงหน้า และชำระคืนหลังจากการก่อสร้างแล้วเสร็จเท่านั้น”

“ในกรณีนั้นบริษัทชูเลอร์จะต้องสร้างอย่างน้อย 20,000 เท่านั้นสำหรับโครงการที่ต้องใช้เงินทุน 100 ล้าน”

สิ่งที่แจสเปอร์พูดถึงเป็นสิ่งทั่วไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายแห่งจะใช้ในอนาคต มันอาจจะดูเหมือนไม่มากสำหรับเขา แต่มันได้เปิดความหวังให้ดอว์สันเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น

“นั่นมัน… มีแนวโน้มมาก!” ดอว์สันอ่อนไหวมากเมื่อได้กลิ่นธุรกิจดี ๆ และด้วยที่แจสเปอร์เตือนขึ้นมา เขาตระหนักว่านี่เป็นทางเลือกที่ได้ผลหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“สนใจไหมแจสเปอร์? คอนเนคชั่นฉันกับเงินทุนของนาย เราทำมันด้วยกันได้” ดอว์สันพูด

ตาของแจสเปอร์เป็นประกายกับคำชักชวน

แม้ว่าบริษัทชูเลอร์จะมีปัญหาเรื่องเงินทุน แต่ก็จะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปหากแจสเปอร์จะช่วยพวกเขาปฏิบัติตามข้อกำหนด เมื่อเรื่องเงินไม่มีปัญหา บริษัทชูเลอร์ก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้