เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 46

ข้อเสนอที่ดอว์สันกล่าวออกมาก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจนเพื่อให้แจสเปอร์ได้รับประโยชน์เช่นเดียวกัน

ส่วนที่สำคัญที่สุดของแผนคือการประสานงาน เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับธนาคาร ผู้รับเหมา และนายหน้า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่แจสเปอร์ทำไม่ได้ ตอนนี้เขายังเป็นมือใหม่ในสนาม

อย่างไรก็ตาม ดอว์สันแตกต่างออกไป

บางทีที่ดอว์สันทำอาจมีอะไรมากกว่าการตอบแทนบุญคุณ มันอาจมีบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น

แจสเปอร์เหลือบมองเวนดี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอดูแอบปลื้มใจกับอะไรสักอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้ เขาค่อย ๆ พบว่าตัวเองเข้าใจเจตนาของพ่อตาในอนาคตว่าคืออะไร

เขาใช้เส้นสายของตัวเองปูทางให้กับแจสเปอร์

“ได้ครับ ไว้เราค่อยคุยกันเรื่องนี้ให้เป็นทางการวันหลังนะครับ” แจสเปอร์ตอบ

ดอว์สันพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ไม่จำเป็นต้องอธิบายเกี่ยวกับตัวเขามากนักเมื่อเขาคุยกับคนเฉลียวฉลาด เพราะพวกเขาเข้าใจได้ค่อนข้างเร็ว

รถแล่นออกจากใจกลางเมืองเข้าสู่เขตชานเมือง ในฐานะครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัด บ้านพักของชูเลอร์นั้นหรูหราและกว้างขวาง

ดอว์สันซื้อที่ดินอันเขียวชอุ่มนี้ และสร้างบ้านพักตากอากาศท่ามกลางภูเขาและแหล่งน้ำ มันอยู่บนที่ดินผืนใหญ่ และลานด้านหน้าก็มีพื้นที่หลายพันตารางฟุต

สิ่งแรกที่เจอเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปคือน้ำพุ และทางเดินอันกว้างขวางสองทาง สำหรับรถยนต์ที่อยู่กลางสนามหญ้า เส้นทางระบุไว้ชัดเจนว่า ทางไหนขับเข้า และทางไหนขับออก

เมื่อขับผ่านลานน้ำพุ นี่เป็นวิลล่าที่สร้างขึ้นในลักษณะที่คล้ายกับพระราชวัง คนรับใช้ได้มาถึง และเปิดประตูให้

แม้จะเขาจะเตรียมใจมาแล้วบ้าง แต่แจสเปอร์ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมความความสามารถของชายที่ร่ำรวยที่สุดของจังหวัด ขณะที่เขาจ้องมองที่วิลล่าที่หรูหราจนเวียนหัว

ตอนแรกดอว์สันวางแผนที่จะกินข้าวเย็นกับพวกเขาเมื่อพวกเขากลับมาบ้าน แต่เขาได้รับโทรศัพท์ที่ทำให้แผนของเขาต้องเปลี่ยน

“หลายคนในกลุ่มถามเกี่ยวกับการชำระเงินด้วยบัตรเครดิต ฉันมีความเฉลียวใจว่าเซย์เดนจะต้องปล่อยข่าว เขาทำเป็นตื่นตระหนก”

”ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตอนนี้ฉันมีความคิดเกี่ยวกับการจัดการเงิน ฉันต้องจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พวกเธอควรกินข้าวที่บ้านกันก่อนนะ ฉันจะกลับมาทีหลัง”

เมื่อได้ยินดอว์สันกล่าว แจสเปอร์ก็ตอบ “ทำในสิ่งที่จำเป็นเถอะครับ คุณลุงชูเลอร์ แค่บอกผมถ้ามีอะไรให้ผมช่วย”

ดอว์สันโบกมือปฎิเสธ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ฉันจัดการได้ ชื่อของ ดอว์สัน ชูเลอร์ เป็นแบรนด์ของตัวมันเองในจังหวัด ฉันจะผลักมันกลับลงไปอย่างแน่นอน ไม่ต้องกังวล”

จากนั้น ดอว์สันก็รีบออกไปทันที

รถกำลังวิ่งออกไป เวนดี้ถามอย่างเป็นห่วง “พ่อของฉันจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่มีทางที่พ่อของคุณจะปล่อยให้อาณาจักรทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นด้วยตัวเขาเองจบลงแบบนั้น สบายใจได้ แค่เซย์เดน ฮันท์ คนเดียว เขาไม่สามารถทำอะไรพ่อของคุณได้มากนักหรอก” แจสเปอร์ปลอบใจ

เวนดี้หันไปมองแจสเปอร์แล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ? ฉันไม่เคยเห็นคุณตื่นตระหนกเลย ตั้งแต่กลับมาเจอคุณอีก ไม่มีอะไรที่คุณไม่สามารถแก้ไขได้เลยเหรอ?”

“มีสิ” เวนดี้ไม่ได้คาดหวังคำตอบจากแจสเปอร์

“มันคืออะไรเหรอ?” เวนดี้ถามอย่างสงสัย

“คุณไง”

“ความสุขและอนาคตของคุณเป็นปัญหาที่สำคัญมากสำหรับผม” แจสเปอร์จ้องที่เวนดี้และยิ้มเยาะ

จ้องมองไปแจสเปอร์ แก้มที่ขาวสะอาดและชุ่มฉ่ำของเวนดี้ก็แดงระเรื่อต่อหน้าต่อตาแจสเปอร์

เวนดี้เดินโซเซถอยหลังด้วยความเขินอาย “ปากหวานนักนะ!”

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหนีไปอย่างรวดเร็ว ความสงบเยือกเย็นในตอนแรกของเธอหายไปหมดราวกับโยนมันออกนอกหน้าต่างไป