เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 54

ถัดจากพวกเขา เวนดี้ขมวดคิ้วกับทัศนคติและการเลือกใช้คำพูดของพนักงานขาย

"บริการของคุณไม่ย่ำแย่ไปหน่อยเหรอ? คุณจะทำงานขายด้วยทัศนคติแบบนี้ได้ยังไง?”

“โอ้ว” พนักงานขายมองหน้าเวนดี้และเย้ยหยัน “คุณไม่รู้เหรอว่าคุณอยู่ที่ไหน นี่คือโชว์รูมของเบนท์ลีย์! รถทุกคันที่นี่มีราคาเป็นล้านเหรียญ!”

“ต้องยอมรับว่าคุณมีรสนิยมที่ดีนะ ตั้งแต่คุณเดินเข้ามาคุณมุ่งไปที่มัลซาน ดูจากสารรูปของคุณแล้ว คุณไม่น่ามีปัญญาซื้อได้ไม่ว่าจะมองยังไง แล้วทำไมเราต้องสุภาพกับคุณด้วย?”

“รู้ได้ไงว่าเราไม่มีปัญญาซื้อ?” เวนดี้หงุดหงิด

พนักงานขายหัวเราะคิกคัก เธอพูดเล่น ๆ ว่า “ฉันจะกลืนผ้าเช็ดตัวผืนนี้ซะ ถ้าคุณมีปัญญาซื้อ ดีไหมล่ะ?”

จากนั้น พนักงานขายก็โบกมือไล่พวกเขาอย่างฉุนเฉียว “พอแล้ว คุณได้เห็นมันแล้ว ดังนั้นอย่ายืนอยู่ให้รำคาญลูกหูลูกตาเลย ถามจริงเถอะ พวกคุณกล้าเข้ามาในนี้ด้วยสารรูปแบบนี้ได้ยังไง?”

เมื่อเธอพูดจบแจสเปอร์ก็ยื่นบัตรเครดิตธนาคารให้ซีน่า

“เขียนสัญญาและรูดบัตรนี้ครับ ผมจะจ่ายเต็มจำนวน” แจสเปอร์ชี้ไปที่รถเบนท์ลีย์ มัลซาน “ผมเอามัลซานคันนี้ครับ”

ด้วยเหตุนี้ แจสเปอร์จึงมองไปที่พนักงานขายที่อ้าปากค้างและพูดอย่างเย็นชา “กลืนผ้าเช็ดรถเข้าไปสิ”

น้ำเสียงของเขาไม่หนักและก็ไม่ดังเกินไป แต่มันทำให้หูของพนักงานขายผึ่ง

ด้วยการแสดงออกที่เยือกเย็น พนักงานขายจ้องไปที่บัตรธนาคารในมือของซีน่า เธอตั้งสติกลับไปสู่ความเป็นจริงและเย้ยหยันอย่างเย็นชาอย่างไม่สะทกสะท้านอะไรเลย “คุณคิดว่าคุณสามารถล้อเล่น ด้วยบัตรธนาคารง่าย ๆ งั้นเหรอ? รถคันนี้ราคา 6.8 ล้านเหรียญ! เราไม่ได้ให้ส่วนลด! คุณจะมีเงินมากมายในบัตรของคุณได้ยังไง?”

“คุณนี่มันไม่รู้ว่าจุดไหนถึงควรจะหยุดจริง ๆ สินะ” แจสเปอร์ไม่อยากเสียเวลากับเธอ

“เขียนสัญญาด้วยครับ” แจสเปอร์หันไปหาซีน่า

“หือ?!” ในที่สุดซีน่าก็ตอบสนองและจ้องไปที่แจสเปอร์อย่างว่างเปล่า “เดี๋ยวนะคะ คุณจะซื้อมันจริง ๆ เหรอคะ?”

"ซื้อจริง ๆ สิครับ” แจสเปอร์ส่งยิ้มให้กำลังใจเธอ

ซีน่ารีบวิ่งออกไปพร้อมกับบัตรธนาคารในมือ

ไม่นานต่อมา ซีน่าก็เดินมาพร้อมกับสัญญาและเอกสารที่เหมาะสมสำหรับขั้นตอนการดำเนินการ

ภายใต้สายตาของทุกคน แจสเปอร์ได้ป้อนรหัสผ่านและจ่ายเงิน 6.8 ล้านดอลลาร์ด้วยบัตรธนาคารของเขา

ทุกคนถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ

แม้ว่าทจะมีคนรวยพอที่จะซื้อเบนท์ลีย์ในปี 2543 แต่พวกเขาเป็นกลุ่มใหญ่ที่ทรงพลังซึ่งไม่ค่อยปรากฏตัวนัก

มันจึงไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คนเหล่านั้นจะซื้อรถด้วยตนเอง เพราะพวกเขามักจะให้คนอื่นทำเพื่อพวกเขา

ดังนั้นตั้งแต่เปิดมา นี่เป็นรถคันแรกที่โชว์รูมนี้ขายได้

ค่าคอมมิชชั่นสามารถหาได้จากการขายรถยนต์ และด้วยธุรกรรมนี้ซีน่าได้รับเงินอย่างน้อย 20,000 ดอลลาร์

20,000 ในปี 2543 เป็นรายได้ต่อปีของพลเมืองโดยเฉลี่ย

สมาชิกฝ่ายขายหันมามองซีน่าอย่างอิจฉา

ในขณะเดียวกัน เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและขอบคุณพระเจ้าสำหรับพรของพระองค์

คนหน้าซีดคนเดียวในห้องคือพนักงานขายที่เยาะเย้ยพวกเขาก่อนหน้านี้

“ทำอะไรอยู่? จะรออะไรอีก กลืนผ้าเช็ดรถซะสิ”

แจสเปอร์พูดอย่างเย็นชาขณะเซ็นสัญญา

ผิวของพนักงานขายซีดเผือด ในขณะที่เธอรู้สึกขมขื่น เธอเข้าใจว่าเธอไม่สามารถที่จะล่วงเกินคนที่มีอำนาจที่ซื้อเบนท์ลีย์ได้ ในขณะนั้นเธออยากที่จะตายให้รู้แล้วรู้รอด

“ฉัน ฉันขอโทษค่ะท่าน...” พนักงานขายคร่ำครวญ

“คุณลืมสิ่งที่สัญญาไว้หรือเปล่า” แจสเปอร์ถามอย่างเย็นชา