แจสเปอร์พูดอย่างสบาย ๆ ขณะที่เขาเล่นกับถ้วยกาแฟในมือ
ขาของแจ็คหยุดนิ่งอยู่กับที่ในขณะที่เขาจ้องไปที่แจสเปอร์อย่างโกรธเคือง เขากล่าวออกมา “ผมไม่คิดว่าผมเข้าใจสิ่งคุณพูด มันหมายถึงอะไร?”
แจสเปอร์มองขึ้นไปที่แจ็คแล้วยิ้ม “ปริญญาเอกของคุณในสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่มหาวิทาลัยฟอร์เนียสเตท มันเป็นของปลอม” น้ำเสียงของแจสเปอร์ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นคำแถลงที่มั่นใจอย่างยิ่ง
ในชาติที่แล้วของเขา คงใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีก่อนที่คุณสมบัติที่เป็นการปลอมแปลงของแจ็คจะปรากฏให้เห็น มันทำให้เขาเดือดร้อนมาก ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาออกจากแวร์ซอฟต์
การแสดงออกของแจ็คเปลี่ยนไปเมื่อคำได้ยินพูดนั้น และเขาก็ตกตะลึง “คุณต้องการอะไร?”
“ผมไม่ได้พยายามจะขู่คุณนะ คุณทันเนอร์ แต่ผมมั่นใจมากว่าคุณใช้เวลาทุกนาทีกังวลกับเรื่องใบปริญญาปลอมของคุณ เรื่องโกหกยังไงก็เป็นเรื่องโกหกวันยังค่ำ อีกไม่นานคนอื่นก็จะรู้”
แจสเปอร์มองแจ็คอย่างใจเย็น “แทนที่จะกังวลเรื่องแบบนั้นอยู่เรื่อย จะดีกว่าไหมถ้ายอมรับคำเชิญของบริษัทที่ชื่นชมคุณและเต็มใจที่จะยอมรับจุดด่างพร้อยของคุณ?”
แจ็คเย้ยหยัน “เงินเดือนประจำปีของผมคือ 4 ล้านเหรียญ คุณช่วยจ่ายให้ผมได้ไหมล่ะ?”
“ผมจะจ่ายให้คุณได้ 8 ล้าน” แจสเปอร์ยืนขึ้นเพื่อสบตาแจ็ค “ราคานั้นมันเหมาะสมกับคุณ”
แจ็คหรี่ตาและจ้องแจสเปอร์อย่างระแวดระวัง ชายหนุ่มตรงหน้ายังเด็กเกินไป เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเชื่อว่าแจสเปอร์สามารถจ่ายราคาสูงเช่นนี้ได้
“คุณมาจากบริษัทไหน?” แจ็คถาม
“ผมยังไม่มีบริษัท แต่ตราบใดที่คุณตกลง ผมจะได้รับการอนุมัติที่จำเป็นสำหรับบริษัทของผมโดยเร็วที่สุด คุณจะเป็นพนักงานคนแรกของผม” แจสเปอร์ตอบ
แจ็คเบิกตากว้างขณะมองแจสเปอร์ เพียงเพื่อเย้ยหยันอย่างหงุดหงิดหลังจากหยุดครู่หนึ่ง “ผมไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าผมเสียเวลากับคุณมากขนาดนี้”
“คุณทันเนอร์” เสียงของแจสเปอร์ดังมาจากด้านหลังแจ็ค ซึ่งได้หันหลังเดินออกไปแล้ว “เวลาของผมมีค่ามากกว่าเวลาของคุณ ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะพิจารณาข้อเสนอของผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...