เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 61

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเพื่อนสาวคนสนิทของฉันส่งคำเชิญมาล่ะก็ ฉันไม่มีทางไปหรอก” เวนดี้อธิบาย

“อย่ากังวลไปเลย ผมไม่ได้คิดมาก มันเป็นเรื่องของอีวาน ช่างเขาเถอะ ถ้าหากเขาต้องการที่จะวิ่งไล่ตามคุณ มีคนอีกตั้งมากมายทำแบบเดิมกัน ยังไงก็เถอะ ในเมื่อเขากำลังจะแสดงตัวกับคุณ ผมคงต้องบอกเขาว่า เขาควรเลิกหมกมุ่นอยู่กับการคิดเพ้อฝันนั้นเสียที” แจสเปอร์หัวเราะเบา ๆ “คำพูดของคุณทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราได้ง่ายนะ” เวนดี้บ่น

“จะไม่มีการเข้าใจผิดอีก ผมหมายถึงในสิ่งที่ผมพูด คุณก็รู้อยู่แล้วเหมือนกัน” แจสเปอร์พูดยืนยัน

“เฮ่! คุณยังไม่ได้เตรียมตัวเลยด้วยซ้ำ คุณ...จะพูดแบบนั้นได้ยังไง?”

“ผมต้องเตรียมตัวอะไรล่ะ? สิ่งที่ผมหมายถึงคือการที่คุณควรจะจดจ่อในเรื่องการทำงานอยู่เคียงข้างผม แทนที่จะคิดแต่เรื่องความสัมพันธ์ ในฐานะหัวหน้า ผมไม่ต้องการเลขาที่คิดถึงแต่ผู้ชายคนอื่นอยู่ตลอดเวลา”

“...ไปตายซะ!”

…...

เวลา 5 โมงเย็น ณ โรงแรมเชอราตัน

ในฐานะที่เป็นกลุ่มโรงแรมตะวันตกกลุ่มแรก ๆ ในจังหวัด สำหรับคนธรรมดาไม่สามารถที่จะไปเชอราตันได้

ผู้คนต่างรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและชื่นชมโรงแรมห้าดาวแห่งนี้อย่างมาก

รถเบนท์ลีย์ของแจสเปอร์ค่อย ๆ มาจอดตรงหน้าทางเข้า แจสเปอร์ลงจากรถและยื่นกุญแจให้กับพนักงานหิ้วกระเป๋าแล้ว จากนั้นสายเรียกเขาจากจอห์นก็ดังขึ้น

“คุณเลน พวกเราพร้อมแล้วครับ ตอนนี้ทุกคนกำลังรอคุณอยู่”

แจสเปอร์เหลือบมองเวลาและยิ้มกว้าง “ฉันอยู่ห้อง 407 ชั้นล่าง เดี๋ยวขึ้นไป ขอคุยกับคนข้างล่างก่อนสักสองสามคนนะ”

“407เหรอ? ก็ได้ พวกเรากำลังรอคุณอยู่” จอห์นพูดพลางหัวเราะคิกคัก

หลังจากวางสายโทรศัพท์ แจสเปอร์และเวนดี้ได้เข้าไปที่ล๊อบบี้ของโรงแรมพร้อมกัน

แม้ว่าเชอราตันจะเป็นโรงแรมสุดหรูหราสำหรับผู้คนในยุคนี้ แต่ก็ดูเชยเกินไปสำหรับบางคนที่มองเห็นความงามทางสุนทรียศาสตร์ที่มาจากอนาคตอีก 20 ปีในข้างหน้า

“ผมควรจะเข้าไปบริหารอุตสาหกรรมโรงแรมเองสินะ ไม่มีโรงแรมไหนเลยที่เตะตาเลยสักแห่ง” แจสเปอร์พูดอย่างเป็นกันเอง

เวนดี้เคยชินกับแนวคิดที่แปลกประหลาดของแจสเปอร์อยู่แล้ว ขณะที่บรรสนทนาดำเนินไป ผู้หญิงหน้าตาคุ้นเคยก็ปรากฏตรงหน้าของทั้งสองคน

“เวนดี้ ชูเลอร์?” ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างความประหลาดใจ

เวนดี้ยิ้ม “ควินนี่ คลินท์ ใช่ไหม? เกือบจำเธอไม่ได้แล้วเสียนิ” เธอกล่าว

ใบหน้าของควินนี่เป็นมิตรเเละค่อนข้างสวย อย่างไรก็ตาม เธอดูซีดกว่าเมื่อเทียบกับเวนดี้

ถึงอย่างไรก็ตาม ควินนี่มีท่าทีสุภาพเรียบร้อย เเจสเปอร์จำเธอได้เช่นกัน เธอเป็นหญิงสาวที่มีการศึกษาสูงเเละมารยาทดี

ควินนี่เเต่งตัวไปงานเลี้ยงรุ่นวันนี้ ดูเหมือนว่าเพิ่งซื้อชุดเดรสตัวใหม่ได้ไม่นาน เเละมันค่อนข้างเหมาะกับเธอเลย

“ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาเเล้ว”

ควินนี่ดีใจมากเมื่อเห็นเวนดี้ เธอเดินไปข้างหน้าพลางพูดต่อ

“ฉันไม่มีทางเลือก ก็พวกเธอเล่นโทรมาเซ้าซี้ขนาดนั้น ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องมา… นี่คือ เเจสเปอร์ เลน จำเขาได้ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเวนดี้ ควินนี่ก็มองไปทางเเจสเปอร์ เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว “มันก็นานแล้วนะ ฉันจำไม่ได้” เธอพูดอย่างงุ่มง่าม

เเจสเปอร์ไม่สนใจเช่นกัน เขาหัวเราะ “สิบปีผ่านไปไวเหมือนโกหก มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณจะจำผมไม่ได้”

ควินนี่ไม่ได้คิดมากในสิ่งที่เเจสเปอร์พูด “คุณรู้รึเปล่า มีนักเก็งกำไรหุ้นที่มีทักษะสูงในชั้นเรียนของเรา อีวานเป็นคนเดียวที่ทำเงินได้ 700,000 ถึง 800,000 ดอลลาร์ ในตลาดหุ้นของปีนี้ และออกเงินค่างานเลี้ยงรุ่นของวันนี้ด้วย” เธอบอกเวนดี้อย่างชื่นมื่น

“เขาอยู่ในห้องชั้นบน กำลังอธิบายความรู้พื้นฐานของการลงทุนหุ้นให้ทุกคนฟัง รีบไปกันเถอะ เราอาจจะได้เคล็ดลับที่ทำให้ได้เงินก้อนโตก็ได้” ควินนี่กล่าว จากนั้นก็ดึงเวนดี้ขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองไปยังเเจสเปอร์ที่มีรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้า เวนดี้ก็ยิ้มอย่างขำขัน จะมีนักเก็งกำไรหุ้นคนไหนที่สู้เเจสเปอร์ได้อีกล่ะ?

อีวานรู้สึกเต็มอิ่มกับตนเองหลังจากที่ทำเงินได้ถึง 700,000 ถึง 800,000 ดอลล่าร์ เขาจึงจัดงานเลี้ยงรุ่นเพื่อประกาศศักดา แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าเเจสเปอร์เหนือกว่าเพียงใดเมื่อเทียบกันในเรื่องการประสบความสำเร็จ

เมื่อมาถึงห้องชั้นบน เสียงของชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองก็เล็ดรอดออกมาจากแตะหูของเจสเปอร์แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เข้าไปในห้องก็ตาม

“นั่นคือเหตุผลว่า ทำไมฉันพูดว่าพวกนายไม่ได้เข้าใจอะไรเลย ถ้าต้องการที่จะเรียนรู้วิธีการซื้อขายหุ้น ให้เรียนรู้จากฉัน ปี ๆ หนึ่งเงินไหลเข้ากระเป๋าฉันประมาณ 800,000 ได้ พวกนายไม่มีทางที่จะทำกำไรได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงเเค่ 10 ปีได้หรอก”

“ถ้าไม่ใช่เพื่อนห้องเดียวกันมา ฉันจะไม่เสนอโอกาสนี้ให้กับพวกนายหรอกนะ”

“พวกนายรู้ไหมว่าคนเหล่านั้นเรียกฉันว่ายังไง? พวกเขาเรียนฉันว่า ราชาตลาดหุ้น!”

ทันใดนั้น ควินนี่ผลักเปิดประตูออก “ดูสิว่าฉันพาใครมา” เธอพูดขัดอีวานที่กำลังให้คำเเนะนำอยู่ข้างโต๊ะอย่างตื่นเต้น

อีวานหันไปมอง เมื่อสบตากับเวนดี้ ดวงตาของเขาเป็นประกาย

อีวานมีชีวิตที่ก้าวหน้าไปอย่างมาก แต่งกายด้วยชุดที่ดูดีซึ่งออกแบบโดยนักออกแบบเสื้อผ้า เขาแสร้งทำเป็นว่าตัวเองสง่างามนักหนาในขณะที่พูดกับเวนดี้ “เวนดี้ ผมรอคุณมานานแล้ว”

เวนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันมาที่นี่เพื่อมาเจอเพื่อนของฉัน นายไม่จำเป็นต้องรอฉันก็ได้” เธอกล่าว

เมื่อสังเกตเห็นว่าเวนดี้ยังคงปฏิเสธเขาอย่างไม่ลดละ อีวานแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา

มันคงจะไม่เป็นไรที่เธอจะไม่ชอบเขาคนเก่า แต่ตอนนี้เขารวยแล้ว เธอกล้าดียังไงที่ปฏิบัติตัวด้วยกิริยาต่ำ ๆ แบบนั้น?

“เวนดี้ คุณไม่รู้หรอกใช่ไหม? ผมได้กำไรจากตลาดหุ้นสูงถึง 800,000 ดอลลาร์ ในอีกไม่กี่เดือนก็จะรวมกันเป็นล้านดอลลาร์ ตอนนี้ผมรวยแล้ว” อีวานประกาศกร้าว

การเป็นที่รู้จักในฐานะเศรษฐีนั้นเป็นเรื่องที่น่าดึงดูดอย่างมาก

เขามั่นใจว่าเวนดี้จะมองเขาอย่างสูงส่ง

“ยินดีด้วยนะ” เวนดี้กล่าว อย่างไรก็ตาม คำตอบของเธอยังคงเฉยเมยและไม่ได้ดูประทับใจ

อีวานขมวดคิ้ว เผยความอับอายออกมา

ทุกคนปรบมือให้เขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าหลังจากรู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เวนดี้ยังคงดูเฉยเมยต่อไป

อีวานเหลือบมองแจสเปอร์ที่ยืนอยู่ข้างเวนดี้ในระยะใกล้และขมวดคิ้ว “นายเป็นใคร? นี่คืองานคืนสู่เหย้าของเรา บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ควรได้รับอนุญาตให้เข้ามา” เขากล่าว

“เขาคือแจสเปอร์ เลน”

ควินนี่นึกถึงแจสเปอร์แล้วนึกขึ้นได้ “เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเราด้วยนี่นา” เธอรีบพูดต่อ

อีวานคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เยาะเย้ยและชี้ไปที่แจสเปอร์ “นายมัน ไอ้หมูตอนงี่เง่าที่กินข้าววันละสองมื้อสินะ? คนที่กินข้าวโอ๊ตโง่ ๆ ทุกเช้า ใช่ไหม?” เสียงของเขาดังก้องห้องจัดเลี้ยง

“อีวาน เลอร์สัน เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเรา สุภาพกว่านี้หน่อยนะ!” เวนดี้ตะโกนออกมาเมื่อเห็นเขาทำให้แจสเปอร์อับอาย

ยิ่งเวนดี้ยืนหยัดเพื่อแจสเปอร์มากเท่าไหร่ อีวานก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเท่านั้น เขาเยาะเย้ยต่อ“ไม่ว่าเขาจะเป็นเพื่อนร่วมของเราหรือไม่ เขาก็ต้องมาขอคำแนะนำจากฉันอยู่ดี หลังจากได้ยินว่าฉันได้เงินก้อนโตจากตลาดหุ้นใช่ไหมล่ะ? ฉันเคยเห็นคนแบบนี้มาเยอะแล้ว” เขากล่าว

“นายเทียบกับฉันไม่ได้เลยตอนที่เรียนอยู่ ไอ้โง่ และนายกับฉันมันคนละชั้นกันในตอนนี้ ถ้านายรู้จักที่ของนาย อย่าเข้าใกล้เวนดี้ให้มากนัก อย่าแม้แต่จะเข้าใกล้เธอ เดี๋ยวฉันสอนเรื่องการเล่นหุ้นให้ได้บ้างก็ได้ ตอนที่ฉันอารมณ์ดีนะ นายจะได้ทำเงินได้มากพอที่จะไปซื้อเนื้อมากินบ้าง” เขากล่าวเสริม

ขณะที่แจสเปอร์จ้องมองไปที่อีวานซึ่งดูหยิ่งผยอง เขาก็ยกแขนขึ้น… แล้วโอบไว้รอบ ๆ เวนดี้

“นายพูดอะไรนะ?”

สีหน้าของอีวานแข็งกร้าวในทันที ความหึงหวงและความอัปยศอดสูเข้ามาครอบงำ สายตาทิ่มแทงและเสียงกัดฟังแน่น “เอามือสกปรกของแก ออกไปจากเธอซะ!”