เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 74

"ที่บ้านงั้นเหรอ? พ่อแม่ของคุณอยู่ที่ไหน?” เวนดี้รีบถาม

แจสเปอร์พยักหน้าและตอบว่า “แม่โทรหาผมเมื่อเช้านี้และบอกว่าเพื่อนบ้านของผมตัดสินใจจะสร้างบ้าน พวกเขามีที่ดินของครอบครัวผมมากกว่าครึ่ง พ่อของผมได้ไปคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และพวกเขาเกือบจะทำร้ายพ่อ แม่อยากให้ผมไปดูสักหน่อย”

“เพื่อนบ้านแบบไหนกัน? นั่นมันการกลั่นแกล้งกันชัด ๆ !” เวนดี้พูดอย่างโกรธจัด

“การสร้างบ้านมันไม่ใช่เรื่องผิด แต่คุณไม่สามารถเอาที่ดินของคนอื่นไปได้ แล้วยังมาทำร้ายอีก”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องหยุดเรื่องที่เมืองคาเวิร์นไว้ชั่วคราว เพราะผมต้องกลับไปจัดการกับเพื่อนบ้านก่อน บางทีผมอาจจะใช้โอกาสนี้ขอให้พ่อกับแม่ย้ายไปอยู่ที่วิลล่าใหม่ด้วย เพื่อที่พวกเขาจะได้ผ่อนคลายและไม่ต้องกังวลอีก” แจสเปอร์พูด

เวนดี้พยักหน้าเห็นด้วย “ฉันจะไปกับคุณ!”

“แน่นอน คุณจะต้องพบพ่อกับแม่ของผม ไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี” ในที่สุดแจสเปอร์ก็ยิ้มออกมา

เวนดี้กระพริบตา “ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคำพูดของคุณมีอะไรมากกว่านั้น? ฉันแค่ไม่ชอบเห็นคุณโดนดูถูกเหยียบย่ำ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพ่อแม่ของคุณก็ตาม… อย่าขับรถเร็วเกินไปล่ะ กำลังแต่งหน้าอยู่”

“ต้องใช้เวลาอีกสองชั่วโมงกว่า กว่าเราจะไปถึงที่นั่น” แจสเปอร์ตอบด้วยความขุ่นเคือง

“นี่ ขับดี ๆ สิ ถ้ามันหักขึ้นมานะ ฉันจะให้คุณซื้อใช้เลย ค่อยดู”

“ผมจะซื้อให้คุณเพิ่มอีกสัก 100 อัน”

“คุณคิดว่าจะทำอะไรกฌได้เพียงเพราะคุณรวยอย่างนั้นเหรอ?”

“ผมขอโทษ แต่คุณสามารถทำทุกอย่างที่คุณต้องการได้เมื่อคุณรวยนะ”

เป็นเรื่องยากสำหรับหมู่บ้านเลนที่จะมีคนเข้ามา นับประสาอะไรกับคนที่มีเบนท์ลีย์ แม้แต่คนที่มีความรู้มากที่สุดในหมู่บ้านก็ยังไปอยู่ในเมืองได้เพียงไม่กี่ปี ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าเบนท์ลีย์คืออะไร

อย่างไรก็ตาม มันเป็นความสำเร็จที่เหลือเชื่อมากที่จะสามารถซื้อรถยนต์ในช่วงเวลาดังกล่าวได้

ดังนั้น ทันทีที่รถของแจสเปอร์เข้ามาในหมู่บ้าน ทัก็มีเด็กกลุ่มใหญ่มาล้อมรอบ แม้แต่ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านก็มองดูรถด้วยความอยากรู้และอิจฉา

เช่นเดียวกับหมู่บ้านอื่น ๆ ในประเทศ ชาวบ้านที่อาศัยในหมู่บ้านเลน ส่วนใหญ่ใช้นามสกุลดังกล่าวร่วมกัน และส่วนใหญ่ก็มีความเกี่ยวข้องกันในทางใดทางหนึ่ง