เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 92

เซย์เดนเดินเข้ามาหาทันที

“นี่ แกมาที่นี่เพื่อสมัครเข้าร่วมการประมูลด้วยงั้นหรอ?” เซย์เดนมองไปที่แฟ้มในมือของแจสเปอร์และหัวเราะอย่างเย็นชา “แกมันก็แค่แมงดาที่เกาะเมียกินตัวหนึ่ง และผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มเสียไหม? ถามจริง?

“แกต้องการให้เป็นอย่างนั้น แต่น่าเสียดายนะ ไม่มีวันซะหรอก” แจสเปอร์ตอบกลับอย่างเยือกเย็น

แววตาของเซย์เดนดำสนิทในขณะที่เยาะเย้ย “เลน อย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันเคยประสบกับความพ่ายแพ้มาก่อน แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับแกกันนะ?”

“ผู้ชนะคือดอว์สันและคนที่อยู่เบื้องหลังเขา อย่างดีที่สุด แกมันก็แค่สุนัขรับใช้แหละะวะ! อย่าพยายามทำตัวเป็นสุนัขที่เอาแต่ขู่คนอื่นเพราะบารมีเจ้านายแกเถอะ!”

“ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่มารอดูล่ะ ว่าใครจะได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย?” แจสเปอร์สะบัดแฟ้มในมือและกล่าวอย่างเนิบ ๆ

เซย์เดนกล่าวอย่างเหยียดหยามพร้อมกับเยาะเย้ย “แกไม่มีสิทธิพูดกับฉันแบบนี้นะ อย่าลืมสิว่าแกมันก็แค่ผู้ชายที่เกาะเมียกิน ตระกูลชูเลอร์จะไล่แกออกไปตอนไหนก็ได้ตามใจต้องการ”

แจสเปอร์หรี่ตามองเซย์เดน เขาอยากบอกเซย์เดนเหลือเกินว่า 600 ล้านจาก 800 ล้านดอลลาร์ที่ลงทุนในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ถูกส่งมอบให้เขาโดยตัวเซย์เดนแล้ว

“ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าตระกูลชูเลอร์จะไล่ฉันออกตอนไหน แต่ตอนนี้ฉันกลัวว่าแผนของแกจะจะไม่ได้อะไรตอบแทนมาเลยน่ะสิ”

หลังจากแจสเปอร์กล่าวแบบนั้น เขาเดินตรงไปหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่งและยื่นเอกสารให้

“ผมขอทราบรายละเอียดการจดทะเบียนบริษัทหน่อยครับ”

เจ้าหน้าที่คนนั้นรับเอกสารทั้งหมดของแจสเปอร์มาตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของเอกสาร แต่เมื่อได้ตรวจสอบอย่างละเอียด เขาถึงกับตะลึง

“บริษัท JW พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ จำกัดลงทะเบียนสมัครด้วยจำนวนเงิน 1พัน 3 ร้อยล้านบาทใช่ไหมครับ?”

เมื่อคำถามแบบนั้นหลุดออกไป สายตาทุกคู่ที่อยู่ภายในห้องต่างจับจ้องมาที่เขา

โดยเฉพาะเซย์เดนที่ยังคงอยู่ที่ประตูไม่ไปไหน เขากำหมัดทั้งสองแน่น พร้อมกับแสดงความอิจฉาและอึ้งในเวลาเดียวกัน

กลุ่มอสังหาริมทรัพย์ JW!

เขารู้แค่ว่าบริษัทนี้ถูกก่อตั้งโดยแจสเปอร์และเวนดี้ แต่แค่ในนาม

นอกจากนี้ ทุนสำหรับการจดทะเบียน 1.3 พันล้านเพียงพอที่จะทำให้ใครคนหนึ่งที่เกิดในครอบครัวชั้นสูงของจังหวัดอย่างเซย์เดนต้องหัวปั่น

ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถหาเงินมากมายขนาดนี้ได้ในเวลาและอายุเพียงเท่านี้

แม้แต่แฮงค์เองก็ยังต้องตระหนี่และรักษาเงินส่วนนี้ไว้หลังจากได้รับความเจ็บปวดอย่างสาหัสจากครั้งก่อน

เขาไม่ต้องคิดเลยว่าหนึ่งพันล้านเหรียญที่เขาเสียไปครั้งก่อนต้องอยู่ในนั้นแน่ ๆ

การผสมปนเประหว่างความริษยาและความคับแค้นใจกลืนกินจิตใจของเซย์เดนเหมือนพิษร้าย

หลังจากนั้น เขาได้ยินบางอย่าง

“นิติบุคคลคือ เวนดี้ ชูเลอร์และผู้ถือหุ้นอีกท่านคือ แจสเปอร์ เลน คุณคือแจสเปอร์เลนใช่ไหม?”

“ใช่ครับ นี่คือบัตรประชาชนของผมและสำเนาเอกสารนิติบุคคลของเวนดี้ ชูเลอร์”

“ได้เลยครับ รายละเอียดข้อมูลของผู้ถือหุ้นทั้งสองเรียบร้อยแล้ว นี่คือหมายเลขประมูลของคุณครับ ก่อนการประมูลเริ่ม กรุณาโอนธุรกรรมเงินมัดจำที่มีมูลค่าไม่น้อยกว่า 50 ล้านดอลลาร์มายังบัญชีนี้ครับ สิทธิการเข้าร่วมประมูลของคุณจะได้รับการยืนยันหลังจากนั้น”

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับ”

หลังจากจบขั้นตอน แจสเปอร์เดินออกจากประตู

เซย์เดนยืนอยู่ต้องหน้า และมองเขาด้วยสายตาแดงก่ำ “เจ้าสุนัขแก่ดอว์สันให้เงินพันล้านนั้นกับแกและเวนดี้ใช่ไหม?”

กลุ่มบริษัทของดอว์สันและชูเลอร์ไม่ได้มีหุ้นส่วนในบริษัทอสังหาริมทรัพย์นี้!

ความจริงแล้ว ถ้าดอว์สันมอบหุ้นทั้งหมดให้แก่เวนดี้ เซย์เดนคงเข้าใจได้

อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ถือหุ้น 50 เปอร์เซ็นในนี้และไม่มีทางที่เซย์เดนจะยอมรับได้

สำหรับเขาแล้ว แจสเปอร์ไม่มีสิทธิได้ผลประโยชน์นี้ด้วยซ้ำ

“ฉันก็ประหลาดใจเหมือนกับแกนั่นแหละที่ตระกูลชูเลอร์มอบหุ้นและอะไรอีกสารพัดให้ฉัน”

แจสเปอร์ยักไหล่ มองไปที่เซย์เดนที่กำลังสั่นจากความอิจฉาและตกใจ เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนกล่าวว่า “ถึงอย่างไรก็ตาม เหตุผลที่เขามอบเงินให้ฉัน และตระกูลแฮงค์มอบอำนาจให้ฉันก่อตั้งบริษัทและยกหุ้นมากมายให้นั่นก็เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเวนดี้ค่อนข้างใกล้ชิดกันมาก ไม่พอใจเหรอ? เข้ามากัดฉันสิ หมาน้อย”

“ไอ้เวรเอ้ย”

เซย์เดนระเบิดอารมณ์และกระโจนพุ่งตรงเข้าใส่แจสเปอร์!