เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 93

แจสเปอร์ไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด เพียงแค่ยืนมองหมาบ้าเซย์เดนพุ่งเข้ามา

เขากำลังยืนยิ้มให้เซย์เดนราวกับว่าแผนการณ์ที่จะทำให้เซย์เดนประสาทเสียสัมฤทธิ์ผลแล้ว

“คุณแฮงค์ครับ”

ช่วงเวลาคับขันนั้น คนที่อยู่ใกล้เซย์เดนจับเขาไว้แน่น

“นี่มันศาลากลางจังหวัดนะ และชั้นบนก็เป็นออฟฟิศของหัวหน้า ถ้าคุณทำร้ายเขาที่นี่ ครอบครัวคุณจะมีปัญหาเอาได้นะครับ กรุณาสงบสติอารมณ์ลงด้วยนะครับ”

ลูกน้องของเซย์เดนคงมีเหตุอยู่บ้าง พวกเขารู้ว่าถ้าทำร้ายแจสเปอร์ที่นี่ เซย์เดนต้องมีปัญหาแน่ไม่ว่าฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม

เซย์เดนจ้องเขม็งไปที่แจสเปอร์และกระแทกเสียงใส่ “อย่าคิดว่าจะอยู่กับความสุขนั้นได้นานนักนะ อีกไม่นานหรอก ฉันจะทำให้แกคุกเขาต่อหน้าฉันให้ได้!”

เซย์เดนหันหลังและจากไปหลังจากพูดเสร็จ

แจสเปอร์รู้สึกเสียดายที่เซย์เดนหยุดตัวเองไปเสียก่อนในช่วงท้าย

ถ้าเซย์เดนพุ่งเข้ามาทำร้ายในตอนนั้น แจสเปอร์จะมีทางทำให้ตัวเขาเองได้มากกว่าสิ่งที่คิดไว้

อย่างไรก็ตาม นั่นก็ดีแล้ว ยังไงมันก็เป็นแค่แผนที่ไม่ได้สำคัญอะไรมาก เพราะฉะนั้นมันจึงไม่กระทบภาพรวมที่ใหญ่กว่านี้

แจสเปอร์หันหลัง และเมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่พวกเขา เขาพูดว่า “ไปซะ จะไปทำอะไรก็ไป โชว์จบแล้ว”

ฝูงชนได้กระจายตัวไปด้วยความงุนงง

หลังจากแจสเปอร์จัดแต่งชุดให้ดูเรียบร้อยเหมือนเดิม เขาที่กำลังจะออกไปได้ยินหญิงสาวคนหนึ่งกำลังหัวเราะอยู่ด้านหลัง

“คุณนี่ช่างน่าสนใจจริง ๆ”

เสียงของเธอช่างนุ่มนวลและสุขุมพร้อมเสน่ห์เป็นอย่างมาก

แจสเปอร์หันหลังและมองเห็นหญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างลิฟท์

เธออายุราว ๆ ช่วงยี่สิบและสวมชุดเดรสสีแดง อาจเป็นเพราะอากาศเริ่มหนาวขึ้น เธอพาดผ้าคลุมรอบไหล่

เธอไม่ได้สวมเครื่องประดับมากมาย แต่กลับมีเสน่ห์มากราวกับว่าได้รับพรจากสรวงสวรรค์อย่างนั้นแหละ

ทุกท่วงท่าหรือแม้การขยับตัวของหล่อนทำให้ทุกสายตาประจักษ์กับความงามที่ต้องตาต้องใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่แจสเปอร์ได้มีโอกาสยลโฉมหญิงงามที่สวยไม่แพ้กับเวนดี้เลย

ความสวยของเวนดี้งามหมดจด มันช่างบริสุทธิ์เสียเหลือเกิน

เธอเปรียบได้กับอัญมณีที่มีค่ามากที่สุดในโลก และทุกกระเบียดของหล่อนถูกสลักด้วยความดูแลอย่างดีที่สุด

ในทางตรงกันข้าม ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นแตกต่าง เธอสวย แต่ไม่ได้สวยที่สุด สิ่งที่น่าประทับใจสิ่งหนึ่งคือ ลักษณะการประจบประแจงที่ไม่ได้เสแสร้ง

เธอมีเสน่ห์เปรียบได้กับประกายแสงของหมอกควัน เธอสามารถยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ทำอะไร แต่กลับทำให้รู้สึกราวกับว่ามีมือล่องหนกำลังดีดเส้นเสียงหัวใจของคุณอยู่

“นั่นใช่คำชมหรือเปล่าครับ” แจสเปอร์พูดโดยไม่คิดอะไร

มุมของริมฝีกปากหญิงสาวขยับเป็นรูปโค้งสวยพร้อมกับพูดว่า “ขอเดานะ คุณจะทำอย่างไรถ้าหากว่าเขาทำร้ายคุณจริง ๆ ขึ้นมา?”

“โทรเรียกตำรวจสิครับ”

แจสเปอร์ไม่อ้อมค้อมและตรงไปตรงมา ราวกับว่าการโทรเรียกตำรวจหลังจากเหตุรุนแรงไม่ใช่เรื่องน่าละลายที่ผู้ชายจะทำ

“นี่มันสังคมขับเคลื่อนด้วยกฎหมายนะครับ เพราะฉะนั้นความรุนแรงไม่ใช่ทางออกของปัญหา คนที่ทำผิดกฎหมายก็ต้องได้รับโทษไป”

“เมื่อไหร่ที่ฉันถามคำถามนี้กับผู้ชายคนอื่น พวกเขาจะพยายามเต็มที่เพื่อที่จะแสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาโดยที่ไม่กลัวคำยั่วยุใด ๆ เหมือนกับว่านั่นเป็นวิธีแสดงเสน่ห์ความเป็นชายของพวกเขา”

แววตาของหญิงสาวเป็นประกายในขณะที่มองไปที่แจสเปอร์ด้วยความสนใจ

“เพราะฉะนั้น นั่นจึงเป็นเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นแค่ผู้ชายอื่นยังไงเล่า” แจสเปอร์หัวเราะและกล่าว เขาจึงจากไปหลังจากล่าวแบบนั้นไป