เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 97

“เรายอมให้เกิดเรื่องผิดพลาดในการประมูลครั้งนี้ไม่ได้”

เซย์เดนจำคำขอร้องจากซิลวาก่อนออกจากบ้านได้

นักธุรกิจจากเมืองฮาร์เบอร์คาดหวังในตัวพวกเขาสูง และตั้งแต่ที่ได้รับความช่วยเหลือ ตระกูลแฮงค์จึงได้รับเงินทุนที่อยู่ในสภาพคล่องที่สุดจากเรื่องนี้

เซย์เดนมีอำนาจในการต่อรองอยู่ในมืออย่างมาก

ศักดิ์ศรีค้ำคอยิ่งกว่าความพ่ายแพ้ที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่า 1.5 พันล้านจะเกินงบไป เขาโกรธพร้อมกับกัดฟันและตะโกนออกไปว่า “1.5 พันล้าน!”

ท่าทางของเซย์เดนร้ายกาจมาก

ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินราคานั้น

เขาได้ยินทุกคนตกตะลึงด้วยเช่นกัน

ในขณะนั้น ทุกคนต่างคิดไปในทางเดียวกันว่า ตระกูลแฮงค์ไม่ได้ใช้เงินแบบที่ควรจะเป็นอีกแล้ว

“1.5 พันล้าน! มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ? 1.5 พันล้านครั้งที่หนึ่ง!”

“1.5 พันล้านครั้งที่สอง!”

เซย์เดนหัวเราะอย่างดีอกดีใจ และพูดกับแจสเปอร์อย่างไม่ไหวหน้ากัน “เอาสิ ทำไม่ไม่สู้ราคาล่ะ? หา? เอาเลย ถ้าแกแน่จริง! ฉันโคตรไม่เชื่อว่าแกจะมีปัญญาเสนอราคาจนถึงสองพันล้านแน่!”

บนเวที แซคชารีหันหน้าและถามคนที่อยู่ถัดจากเขาว่า “คนที่เสนอราคาหนึ่ง 1.2 พันล้านคือใครงั้นรึ?”

ทันใดนั้น ใครคนหนึ่งเอนตัวมาข้างหูเขาและกล่าวอย่างเคารพว่า “มิสเตอร์ลอว์ครับ เขาคือคนจากกลุ่มอสังหาริมทรัพย์ JW ซึ่งเป็นของตระกูลชูเลอร์ครับ”

แซคคารีพยักหน้าและมองไปที่แจสเปอร์อย่างจริงจัง หลังจากนั้น เขากล่าวอย่างมีจุดประสงค์ “พ่อหนุ่มคนนี้น่าสนใจมาก”

เฮนรี่เข้ามาใกล้และกล่าวกับแซคคารีว่า “คุณพ่อครับ ผู้ชายอีกคนชื่อว่าเซย์เดน แฮงค์ ผมเล่าเรื่องของเขาให้ฟังแล้วก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดเลยว่าชายคนที่คุณพ่อพูดถึงกลัวการเสนอราคาที่สูงขึ้นของเซย์เดน ดูท่าไม่ค่อยดีเลย ทำไมถึงกลัวเรื่องแค่นี้เอง”

แซคคารีกล่าวด้วยเสียงล้อเลียนว่า “เขากำลังพาสุนัขไปเดินเล่นอยู่ ลูกไม่เห็นหรอ?”

ท่าทีของเฮนรี่แข็งทื่อ

“เพียงแค่ประโยคเดียว เขาทำให้คนที่ลูกแนะนำจ่ายเพิ่มอีกห้าร้อยล้านได้ ถ้าลูกมีความสามารถสักครึ่งหนึ่งของเขา พ่อคงไม่ต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง” แซคคารีอธิบาย

“ผมขอโทษครับคุณพ่อ” เฮนรีกล่าวพร้อมแสดงสีหน้าโมโห

“1.5 พันล้าน! ปิดการประมูลครับ! เราได้บทสรุปแล้ว ยินดีกับบริษัทลงทุนแฮงค์จำกัดในการชนะการประมูลด้วยครับ!”

โฆษกเคาะค้อนไม้ลง เมื่อเสียงค้อนไม้ดังขึ้น นั่นหมายความว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดเกิดขึ้นแล้ว

ทุกคนถอนหายใจ บางคนคนก็ถอนหายใจด้วยความสงสาร

แน่นอนว่าตระกูลแฮงค์มีอำนาจมาก

เซย์เดนหัวเราะเยาะลั่นในขณะที่แจสเปอร์เงียบอยู่

“แกมันไร้ค่า ไอ้ขยะ ทำไมแกไม่เพิ่มราคา? ฉันบอกแกแล้วว่าแกมันไร้ค่า ดอว์สันให้เงินแกไม่มากพองั้นรึ?” เซย์เดนหัวเราะลั่นและกล่าว

“แน่นอนว่าดอว์สันให้เงินมามากกว่านี้ไม่ได้อีกเช่นกัน แกคิดว่าใช้ชีวิตแบบเสวยสุขไปวัน ๆ ได้โดยไม่มีปัญหาอะไรหลังจากแต่งงานกับผู้หญิงรวย ๆ ว่างั้นไหม? ฉันจะบอกแกไว้เลยในวันนี้ว่าแกมันไม่ได้มีอะไรเลยถ้าเทียบกับฉัน ไอ้ขยะเอ้ย!” เซย์เดนหัวเราะลั่นและกล่าว

แจสเปอร์ยังคงนิ่งเงียบ ความสนใจที่จะต่อปากต่อคำกับเซย์เดนได้หมดไปแล้ว

สำหรับเขาแล้ว เซย์เดนก็ไม่ได้ต่างกับหมาที่กำลังเห่าอยู่ตอนนี้

ในตอนนี้ แซคคารีและกลุ่มของเขาลุกออกไปในขณะเดียวกันที่การประมูลได้จบลงแล้ว

เมื่อทุกคนในงานประมูลกำลังจะออกไป แจสเปอร์ลุกขึ้นทันทีพร้อมเดินปรี่ไปยังแซคคารีและกลุ่มของเขา

“หยุดก่อนครับ!”

บอดี้การ์ดของตระกูลลอว์รีบกระโดดเข้ามาหยุดแจสเปอร์ พวกเขามองไปที่แจสเปอร์อย่างระมัดระวัง

“มิสเตอร์ลอว์ครับ ผมต้องการคุยกับคุณ”