"ผัวะ!"
เสียงดังก้องกังวาน
บนใบหน้าพลันปวดแปลบ ซูโม่หว่านลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก ใบหน้าสวยสดงดงามของหญิงสาวที่สวมชุดผ้าไหมแพรหรูหรา พร้อมกับใบหน้าที่แต่งแต้มอย่างละเมียดละไมสะท้อนอยู่ในดวงตา
เมื่อเห็นนางตื่น หญิงสาวก็แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ
"โธ่ ร่างกายอ่อนแอบอบบางเช่นนี้ จะตบแต่งกับฉู่อ๋องได้อย่างไรกัน? เป็นคางคกแต่อยากกินเนื้อหงส์! ถุย! "
บนใบหน้ามีอาการปวดแสบปวดร้อน ซูโม่หว่านรู้สึกมึนศรีษะเล็กน้อย
เดิมทีเธอเป็นทหารรุ่นลูกที่มีพ่อแม่เป็นทหารในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ระหว่างการฝึกรบภาคสนามเมื่อสองปีก่อน เธอบังเอิญทะลุมิติมายังสถานที่ซึ่งเรียกว่าแคว้นอวิ๋นโม่แห่งนี้โดยไม่คาดคิด กลายเป็นคุณหนูรองบุตรอนุในจวนแม่ทัพ
หญิงสาวที่แต่งหน้างามเลิศดุจมัจฉาจมวารีปักษีตกนภาตรงหน้าเธอคนนี้ เป็นบุตรฮูหยินเอกในจวนแม่ทัพ พี่สาวของเธอ ซูฮว่าเยวี่ย
แม้ว่าซูฮว่าเยวี่ยจะเกิดก่อนเธอเพียงแค่เค่อเดียวเท่านั้น
ซูโม่หว่านแตะหน้าผากที่เจ็บแปลบ สัมผัสได้ถึงความเหนียวหนืดเปียกๆ เมื่อเอามือลงถึงได้เห็นว่าเป็นปื้นสีแดงอย่างน่าตกใจ!
ลงมือได้โหดเหี้ยมขนาดนี้ ซูฮว่าเยวี่ยกล้าดียังไง?
ไม่รู้จริงๆ หรือว่าเธอกำลังจะแต่งงานในอีกสองวันข้างหน้านี้แล้ว?
"น้องข้า เหตุใดเจ้าถึงได้จ้องพี่เขม็งแบบนั้นเล่า? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่เสียหน่อย! ชุนเหมยเจ้าว่าใช่หรือไม่? " ซูฮว่าเยวี่ยกล่าวกับสาวใช้ที่ยืนข้างนางด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลน่ารัก
เห็นได้ชัดว่าสาวใช้ที่ชื่อชุนเหมยนึกไม่ถึงว่านายของตนจะลงมือได้หนักถึงเพียงนี้ พลันตะลึงงัน แล้วรีบร้อนตอบกลับไปว่า "ใช่ๆๆ ! นี่ล้วนเป็นเพราะคุณหนูรองซุ่มซ่ามไม่ดูตาม้าตาเรือจนได้แผลเอง! ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณหนูใหญ่เลยเจ้าค่ะ! "
ซูโม่หว่านมองดูนายบ่าวสองคนที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ก็หัวเราะออกมาในทันที
ราวกับว่ามิอาจเข้าใจว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เหตุใดนางยังคงหัวเราะออกมาได้ ซูฮว่าเยวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงชิงชังว่า "เจ้าหัวเราะอันใด?! "
ซูโม่หว่านเหลือบมองไปที่นายบ่าวสองคนนั้นแวบหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ซูฮว่าเยวี่ย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่: อย่าเย็นชากับข้า