เกิดใหม่: อย่าเย็นชากับข้า นิยาย บท 3

ซูฮว่าเยวี่ยรู้สึกว่าเรื่องราวได้บทสรุปแล้ว นางจะเป็น 'คนดี' สักครั้งก็ได้ ดีเลยจะได้ให้ซูโม่หว่านและบิดาทะเลาะกันสักตั้ง ยิ่งรุนแรงมากเท่าใดก็ยิ่งดีเท่านั้น!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ นางก็แค่นเสียงอย่างเย็นชา แล้วหันหลังจากไป

หนึ่งชั่วยามต่อมา ซูโม่หว่านก็ได้พบกับบิดาในชาตินี้ ซูหย่วนเต้า แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่แห่งแคว้นอวิ๋นโม่ 

"หว่านเอ๋อร์..."

ซูหย่วนเต้าเห็นสภาพจนมุมของบุตรสาวคนเล็ก ก็อดรู้สึกสงสารขึ้นมาไม่ได้เล็กน้อย 

ซูโม่หว่านเงยหน้าขึ้นมองซูหย่วนเต้าแวบหนึ่ง เมื่อเห็นความรู้สึกสงสารเวทนาเห็นอกเห็นใจและความรู้สึกผิดต่างๆ ฉายวาบบนใบหน้า หัวใจก็พลันเย็นเยียบ

ไม่กี่วันก่อนยังพูดคุยเรื่องสินเดิมเจ้าสาวกับเธออย่างมีความสุขอยู่เลย พริบตาเดียวก็สับเปลี่ยนการแต่งงานที่เธอพออกพอใจไปให้พี่สาวแล้ว นี่ก็คือบิดาที่แสนดีของเธอ?

“ท่านพ่อ ข้าต้องการฟังจากปากท่าน ว่าผู้ใดกันแน่ที่จะได้ตบแต่งกับฉู่อ๋องในอีกสิบวันหลังจากนี้? ”

"เรื่องนี้……"

ซูหย่วนเต้าอ้าปากจะพูด เขาถูกสายตาของบุตรสาวจ้องมองจนพูดไม่ออก จึงได้แต่ชี้ไปยังบาดแผลบนศีรษะของซูโม่หว่าน แล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงว่า "หว่านเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้นกับบาดแผลบนหน้าผากของเจ้า?! "

ซูโม่หว่านพลันยิ้มอย่างเย็นชาอยู่ในใจ

เขาอนุญาตให้ซูหลิ่วซื่อวางยาพิษอ่อนกำลังให้เธอเป็นนัยๆ แต่เขากลับไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้เลยหรือ? ก็มิใช่ว่าบิดาไม่รู้ว่าซูฮว่าเยวี่ยจงเกลียดจงชังเธอ!

หัวใจของซูโมว่ากำลังเดือดดาล แต่บนใบหน้ากลับไม่แยแสพลางกล่าวว่า "ก็แค่บาดแผลเล็กน้อยเท่านั้น ข้าเพียงต้องการให้ท่านพ่อให้คำอธิบายเกี่ยวกับงานแต่งของข้ามาสักข้อ"

ซูหย่วนเต้ามองบุตรสาวที่อ่อนแอเอนกายอยู่บนเตียง รู้สึกผิดอยู่ในใจเล็กน้อย แต่ก็หักใจในที่สุด

“หว่านเอ๋อร์ พ่อขอโทษเจ้าสำหรับเรื่องนี้ แต่พี่สาวของเจ้า...เจ้าก็รู้นิสัยของฮว่าเยวี่ยดี ถูกตามใจจนเสียคนมาตั้งแต่เด็ก! เกิดให้นางตบแต่งเข้าตำหนักฉินอ๋อง คงจะไม่สามารถมีชีวิตที่ดีได้เป็นแน่! "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แววตาของซูโม่หว่านก็หม่นแสงลง 

ฉะนั้น เธอแต่งเข้าไปก็จะมีชีวิตที่ดีได้งั้นเหรอ?