เกิดใหม่ครั้งนี้ พระชายาท้องแฝดแล้วหนี นิยาย บท 9

หนานกงรุ่ยหยวนเงยหน้ามอง เห็นฉี๋อ๋องที่อยู่ไม่ไกลออกไป ขี่อาชาพันธุ์ดีสีขาว เขาสวมชุดสีม่วงตัวยาว ดวงตารูปดอกท้อคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์

ชาวบ้านและรถม้าถูกทหารองครักษ์ค่อย ๆ ต้อนจนแหวกออกเป็นทางยาว ในไม่ช้ารถม้าตำหนักตงกงขององค์รัชทายาทค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกมา

อีกด้านหนึ่งมีรถม้าที่ตกแต่งอย่างงามวิจิตร เป็นรถม้าของซู่อ๋อง

“น้องสาม ช่างบังเอิญเสียจริง” เด็กรับใช้ที่อยู่ด้านข้างเปิดม่านออก เผยให้เห็นดวงหน้าที่อ่อนโยนดุจหยกขององค์รัชทายาท

ซู่อ๋องก็ทักทายเขาอย่างสุภาพว่า "เสด็จพี่สาม"

เหล่าองค์ชายในราชวงศ์ปัจจุบัน รวมตัวกันที่บนถนน ฉากเหตุการณ์แบบนี้หาชมได้ยากนัก ชาวบ้านหลายคนหยุดฝีเท้าชะเง้อคอมอง ไม่สนใจทหารองครักษ์ที่ค่อยไล่ต้อน

สิบปีกว่าปีมานี้ที่ฮ่องเต้นั่งอยู่บนบัลลังก์ มีบุตรและธิดาอยู่มากมาย

รัชทายาทและเหยี่ยนอ๋องเป็นพี่น้องร่วมอุทร และทั้งคู่ยังเป็นบุตรของฮ่องเฮาองค์ก่อน ฐานะของพวกเขาก็สูงส่งยิ่งนัก

น่าเสียดายที่ฮ่องเฮาองค์ก่อนถูกนางสนมของตำหนักในวางแผนเล่นงาน ฮ่องเฮาทีพึ่งให้กำเนิดเหยี่ยนอ๋องไม่นานก็สิ้นใจไป

ฮ่องเต้ทรงรู้สึกผิดกับฮ่องเฮาองค์ก่อนอย่างมาก จึงได้ตามใจเหยี่ยนอ๋องเป็นพิเศษ

โชคดีที่เหยี่ยนอ๋องเองก็มีความสามารถไม่น้อย เขาฝึกฝนวิชาการต่อสู้ตั้งแต่เด็ก นำทหารต่อสู้ในสนามรบ ชนะสงครามทุกครา ดูแลแผ่นดินแทนฮ่องเต้

นอกจากนี้ฮ่องเต้ยังประทานราชทินแก่เขาว่า "เหยี่ยน" ด้วยพระองค์เอง มีหมายว่าความเจริญรุ่งเรืองเปลี่ยนแปลงบ้านเมืองให้ดียิ่งขึ้น

ยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นน้องชายของรัชทายาท ในวันข้างหน้าจะต้องดำรงตำแหน่งชินอ๋อง หลังจากที่รัชทายาททรงขึ้นครองบัลลังก์ เขาจะกลายเป็นมือขวาของฮ่องเต้องค์ใหม่อย่างแน่นอน!

ตอนนี้เหยี่ยนอ๋องเป็นหนึ่งในองค์ชายทั้งหลาย ที่ได้กุมอำนาจทางทหาร เป็นท่านอ๋องที่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากฮ่องเต้อย่างมาก

ฉี๋อ๋องเป็นบุตรชายของหลานกุ้ยเฟย เป็นองค์ชายลำดับที่สอง ส่วนซู่อ๋องเป็นบุตรชายของหมิงกุ้ยเฟย เป็นองค์ชายในลำดับที่ห้า

องค์ชายแต่ละคนมีฐานะสูงศักดิ์อย่างมาก

เหยี่ยนอ๋องที่อารมณ์ไม่ดีค่อยดี เขาพยักหน้าอย่างมีมารยาทให้รัชทายาท "เสด็จพี่ใหญ่"

ฉี๋อ๋องและซู่อ๋องที่ถูกเพิกเฉยรู้สึกสับสนเล็กน้อย ผู้ใดกล้าหาเรื่องให้พี่น้องของเขาขุ่นเคืองใจกัน?

เหตุใดพวกเขาจึงถูกเมินได้เล่า?

รัชทายาทยิ้มอย่างจนใจ "เหตุใดสีจึงมีสีหน้าเช่นนี้ล่ะ? หรือว่าเจ้าทะเลาะกับรุ่ยรุ่ยอีกแล้วหรือ?"

“ใช่” สีหน้าของเหยี่ยนอ๋องย่ำแย่อย่างมาก

เจ้าเด็กนั่นชอบทำให้เขาหงุดหงิดใจ ซ้ำยังเสาะหา สตรีที่พึ่งรู้จักเพียงผิวเผินมาเป็นแม่ตัวเองอย่างตามอำเภอใจ หากเขาไม่ไปตามด้วยตัวเอง เกรงว่าบุตรชายของเขาคงจะหายตัวอย่างไร้ร่องรอยไปแล้วจริง ๆ!

“เจ้าอย่าใจร้อนนัก ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดเจ้าเป็นพ่อคนแล้ว ไฉนถึงทะเลาะกับบุตรชายตัวเองอยู่เสมอล่ะ?” รัชทายาทที่อยู่ในฐานะพี่ชายของเหยี่ยนอ๋องยจำต้องออกปากเตือนเขาสองสามคำ

เจ้าสองคนพ่อลูกมีปากเสียงกัน ทะเลาะกันประจำ อาละวาดจนเป็นเรื่องใหญ่โต

รุ่ยรุ่ยเจ้าเด็กคนนั้น ดูเหมือนเกิดมาเพื่อทวงหนี้เหยี่ยนอ๋องโดยเฉพาะ!

รัชทายาทถอนหายใจ "รุ่ยรุ่ยยังเด็กนัก ไม่มีแม่คอยดูแล เจ้าโอนอ่อนผ่อนตามให้เขาบ้าง ตอนเขาน้อยใจจะได้ไม่หนีออกจากบ้าน เพื่อไปหาแม่ของเขา "

หนานกงรุ่ยหยวนเม้มปากแน่น เขาคร้านจะอธิบายว่าเจ้าเด็กนั่นก่อเรื่องเกินขอบเขต ตอนนี้มาก้าวก่ายเรื่องหาภรรยาให้เขาเสียแล้ว?

อย่าแม้แต่จะคิด!

หากครั้งนี้จับตัวได้ เขาจะจับตัวมามัดแล้วแขวนไว้ ลงแส้ให้หนัก!

ฉี๋อ๋องที่อยู่ด้านข้างเอ่ยแทรก "แค่หาตัวซือจื่อพบ ความบาดหมางของบิดาและบุตรก็จะหายไป รัชทายาท บนท้องถนนมีคนพลุกพล่าน ไม่หมาะที่จะพูดคุยกัน"

รัชทายาทพยักหน้าเอ่ยว่า "วันนี้เป็นฉลองวันเกิดอายุแปดสิบของท่านผู้เฒ่าโหว เสด็จพ่อมีรับสั่งแต่เนิ่น ๆ ให้พวกเราไปร่วมอวยพร น้องสามวันนี้เจ้าก็ไปด้วยกันสิ"

“หนิงหยวนโหว?” เหยี่ยนอ๋องรู้สึกชื่อนี้คุ้นหูนัก