เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 192

ตอนที่ 192 เจดีย์หวงเซวียนหลิงหลง

เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ทุกคนต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ท่าทางเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เจดีย์หลังนี้ช่างดูพิสดารยิ่งนัก !

ตัวเจดีย์มีเก้าชั้น

แต่ละชั้นล้วนสลักสัญลักษณ์โบราณที่ดูสลับซับซ้อน ราวกับค่ายกลบางอย่างเอาไว้

อีกทั้งยังมีไอหยินหยางของเซวียนหวงลอยวนรอบ ๆ ทำให้ดูโบราณและทรงอำนาจยิ่งนัก

โดยเฉพาะไอพลังที่แผ่ออกมาจากตัวเจดีย์ แม้แต่มู่หรงลี่จูและเยี่ยนเทียนซานที่มีตบะบารมีสูงที่สุดในที่นี่ยังอดมิได้ที่จะรู้สึกหวาดหวั่น

แต่ปัญหาก็คือ !

เหตุใดเบื้องบนจึงประทานเจดีย์โบราณเช่นนี้กัน ?

หรือว่าเมฆาวิสุทธิ์ที่ปกคลุมท้องนภาอยู่ในเวลานี้จะเป็นสมบัติพิสุทธิ์ในตำนาน ?

จริงสิ !

สมบัติพิสุทธิ์ !

จะต้องเป็นสมบัติพิสุทธิ์ชิ้นหนึ่งอย่างแน่นอน !

“ผู้ที่ไร้เทียมทานอย่างท่านเทพฉางชิง ควรจะมีสมบัติพิสุทธิ์ในตำนานตั้งนานแล้วมิใช่หรือ ? ”

“บัดนี้เหตุใดจึงมีสมบัติพิสุทธิ์ลงมาจากสวรรค์ได้ ? ”

“ใช่แล้ว ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน หรือว่าสมบัติพิสุทธิ์จะมิได้มีค่าอะไรมากมายเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“ว่ากันว่าสมบัติพิสุทธิ์นั้นเป็นสิ่งที่ไร้เทียมทาน แม้แต่ท่านเทพเกรงว่าก็คงมีเพียงคนละหนึ่งชิ้นเท่านั้น หรือว่าท่านเทพฉางชิงจะทำหายไป ? ”

“อืม มีความเป็นไปได้ ! ”

มินานก็มีคนตั้งคำถามขึ้นมา

“หายไป ? ”

“พวกเจ้าโง่เง่ากันหรือเยี่ยงไร ของศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้จะหายไปได้เยี่ยงไร ยิ่งกว่านั้นยังเป็นของท่านเทพฉางชิงอีกด้วย”

“ศิษย์พี่ซ่งพูดถูก อีกอย่างสายตาของพวกเจ้าดูจะคับแคบเกินไปหน่อยนะ”

“ต่อให้สมบัติพิสุทธิ์จะเป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้เทียมทาน แต่ผู้ที่ยอมลงมาสอนสั่งผู้คนบนโลกมนุษย์อย่างท่านเทพฉางชิงนั้น นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบันคิดดูสิว่ามีสักกี่คนกัน ? ”

“ใช่แล้ว ศิษย์น้องท่านนี้พูดมีเหตุผล ท่านเทพฉางชิงมิเพียงลงมาสอนสั่งผู้คนบนโลกมนุษย์ วันนี้ยังได้ชี้แนะทำให้ท่านบัณฑิตจางกลายเป็นปรมาจารย์วิถีปรัชญาแห่งยุคอีกด้วย”

“กุศลนับอนันต์เช่นนี้ ต่อให้สวรรค์ประทานสมบัติพิสุทธิ์ให้อีกชิ้นก็มิมีอะไรที่เป็นไปมิได้”

หลังจากศิษย์บางคนของสำนักศึกษาตงหลันเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

อีกด้านหนึ่งก็มีคนตอบกลับมาทันที

ในบรรดาศิษย์เหล่านี้มีทั้งคนที่สงสัยและคนที่ไขข้อสงสัย ส่วนเหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ในที่นั้นต่างก็คิดออกแล้วเช่นกัน

พวกเขาคิดว่าต่อให้ก่อนหน้านี้ท่านเทพฉางชิงจะมีสมบัติพิสุทธิ์มาแล้วหนึ่งชิ้น แต่การที่เขายอมลงมาสอนสั่งมนุษย์บนโลก วันนี้ยังได้ชี้แนะวิธีการให้แก่จางเฉินอีก

การกระทำที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เขาจะมีสมบัติพิสุทธิ์อีกชิ้นก็สมควรแล้ว

ขณะเดียวกันเย่ฉางชิงที่นั่งอยู่ใต้หลังคากระโจมอันหรูหรา

เมื่อเห็นศิษย์ของทั้งสองสำนักศึกษากระซิบกระซาบกัน ก็มีสีหน้าสงสัยปรากฏขึ้นมาทันที

‘ศิษย์สำนักศึกษาเหล่านี้เป็นอะไรไป ? ’

‘หรือว่าหลักการก่อนหน้านี้จะมีปัญหา ? ’

‘หรือว่าบทสนทนากับจางเฉินก่อนหน้านี้จะมีพิรุธ ? ’

‘เป็นไปมิได้ ! ’

‘จางเฉินเข้าสู่วิถีสำเร็จแล้วนี่นา’

ในตอนนั้นเองเจดีย์โบราณที่แผ่ไอพลังมหาศาลออกมาก็ได้เลื่อนลงมาตามลำแสง

สุดท้ายก็ลอยลงมาอยู่ตรงหน้าของเย่ฉางชิง

‘เฮ้ย ! ’

เย่ฉางชิงผงะไปทันทีที่เห็นเจดีย์โบราณ ที่มีไอหยินหยางของเซวียนหวงลอยวนอยู่รอบ ๆ กำลังลอยอยู่กลางอากาศ

‘นี่ ! ’

‘เจดีย์ใครกันเนี่ย ! ’

‘เหตุใดถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ ? ’

‘มิอยากได้กันแล้วหรือ ? ’

เย่ฉางชิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะลอบพิจารณาเจดีย์โบราณที่ลอยอยู่ตรงหน้าเล็กน้อย

หลังจากลังเลอยู่ชั่วอึดใจ เขาก็เหลือบมองผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวที

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจดจ้องเจดีย์โบราณหลังนี้ด้วยดวงตาวาววับ

แววตาของเย่ฉางชิงก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที ก่อนจะได้สติกลับมา

‘หากมิมีสิ่งใดผิดพลาดล่ะก็ เจดีย์โบราณนี้จะต้องเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างแน่นอน มิเช่นนั้นคงมิสามารถลอยอยู่กลางอากาศเช่นนี้ได้เป็นแน่’

‘ส่วนเจดีย์ลึกลับนี้เหตุใดจึงมาปรากฏอยู่ตรงนี้ล่ะ ? ’

‘มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น’

‘นั่นก็คือเราแสดงเป็นท่านเทพฉางชิงได้สมบทบาท จนแม้แต่ท่านเทพฉางชิงท่านนั้นก็ยังรู้สึกประทับใจ’

‘เช่นนั้นท่านเทพฉางชิงจึงได้ประทานเจดีย์ล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่เรา’

‘อืม ! ’