เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 198

ตอนที่ 198 คำขอร้องของซือถูเจิ้นผิง

เมื่อเห็นไอกระบี่ที่ดูธรรมดานี้พุ่งเข้ามา

เดิมซือถูเจิ้นผิงหาได้ใส่ใจไม่

แต่ในขณะที่ไอกระบี่นี้ อยู่ห่างจากเขาเพียงมิกี่จั้งนั้น

เขาเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง จนอดมิได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น พลางกระชับกระบี่สัมฤทธิ์ในมือ

ทว่าวินาทีต่อมา เมื่อไอกระบี่ใกล้จะถึงตัวของเขานั้น

เขาก็ต้องเบิกตาโพลง สีหน้าเปลี่ยนไปด้วยความตื่นตระหนก ท่าทางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เจตจำนงแท้จริงของกระบี่งั้นหรือ ไอกระบี่นี่แฝงเอาไว้ด้วยเจตจำนงแท้จริงของกระบี่เยี่ยงนั้นหรือ ! ”

ทันทีที่สิ้นเสียงของซือถูเจิ้นผิง

จู่ ๆ พลังของไอกระบี่ที่ดูบางเบาและธรรมดานี้กลับเพิ่มขึ้น ทำให้พื้นที่ภายในรัศมีหนึ่งร้อยจั้งกลายเป็นแดนกระบี่ในพริบตา

“ตูม ! ”

หลังเสียงดังสนั่นหวั่นไหวผ่านพ้นไป

ภายในรัศมี 100 จั้ง

ไอกระบี่ที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยพลังและอำนาจในการทำลายล้าง ก็พุ่งเข้าโจมตีซือถูเจิ้นผิง

“ไอกระบี่นี้เป็นของผู้ใดกันแน่ การกระทำเช่นนี้ช่างไร้จรรยาบรรณสิ้นดี ! ”

ซือถูเจิ้นผิงคำรามกึกก้อง เพียงพริบตาพลังลมปราณของเขาก็พุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด

ขณะเดียวกันก็ได้ปลุกพลังวิญญาณภายในร่างขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้พลังปราณรอบกายปะทุออกมา

เพียงชั่วประกายไฟ เขาก็ยกกระบี่สัมฤทธิ์ในมือขึ้นขวางหน้าเอาไว้ เวลานี้เขาทำได้เพียงฝืนต้านทานไอกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวนี้เอาไว้เท่านั้น

“เคร้ง ! ”

วินาทีที่ไอกระบี่เข้าปะทะกับกระบี่สัมฤทธิ์ก็ได้เกิดประกายไฟขึ้น จนเกิดแรงสั่นสะเทือนกลายเป็นคลื่นในอากาศ

หลังจากผ่านไปชั่วอึดใจ

ซือถูเจิ้นผิงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกขึ้นมาทันที จากนั้นร่างทั้งร่างพลันไถลออกไปไกลร้อยลี้ราวกับว่าวที่เชือกขาดก็มิปาน

‘นี่มัน ? ’

‘ไอกระบี่นี้ ? ’

‘ช่างน่ากลัวยิ่งนัก ! ’

‘สามารถทำให้ยอดผู้แข็งแกร่งที่บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่จนถึงขั้นสูงสุดถอยไปไกลนับร้อยลี้ได้’

‘น่าเหลือเชื่อ ! ’

‘ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก ! ’

ทันทีที่เห็นภาพอันน่ากลัวตรงหน้า มิว่าจะเป็นผู้อาวุโสหรือว่าศิษย์ที่อยู่ด้านล่างของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิง

วินาทีนี้ต่างก็แข็งค้างราวกับหินด้วยความตกใจ

หลังจากความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ครู่ใหญ่ ทั่วทั้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิงก็เกิดความโกลาหลขึ้น

“ตบะบารมีของผู้อาวุโสเย่ยังเหนือกว่าบรรพจารย์วิถีกระบี่ผู้นี้อีกงั้นหรือ”

“คาดมิถึงว่าโลกใบนี้จะมีคนที่เก่งกาจเช่นผู้อาวุโสเย่อยู่อีก น่าเหลือเชื่อ ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก ! ”

“บรรพจารย์ท่านนี้บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่จนถึงขั้นสูงสุด แต่ว่าผู้อาวุโสเย่ท่านนี้มีความแตกฉานในวิถีกระบี่ขนาดไหนกัน เพียงแค่ไอกระบี่ก็สามารถทำให้อีกฝ่ายล่าถอยไปนับร้อยลี้ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ! ”

“ผู้อาวุโสเย่ช่างเป็นผู้ที่มีเมตตายิ่งนัก มิเพียงมอบวาสนาอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ให้แก่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิง แต่ยังมอบสุดยอดท่าไม้ตายให้แก่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิงอีกด้วย”

“ท่านเจ้าสำนัก ข้าคิดว่าพวกเราควรสร้างร่างทองของผู้อาวุโสเย่ในหอบรรพบุรุษ สร้างป้ายบูชาให้แก่ผู้อาวุโสเย่ มิว่าจะผู้อาวุโสหรือศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิงล้วนควรที่จะไปกราบไหว้บ่อย ๆ ขอรับ”

“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนักข้าเองก็คิดเช่นนั้น”

ขณะที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิงเต็มไปด้วยเสียงโหวกเหวก

ซือถูเจิ้นผิงที่ถอยไปไกลนับร้อยลี้ เพื่อหนีจากไอกระบี่อันน่ากลัวนั้น

เวลานี้กลับมีใบหน้าซีดเผือด มีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก

ทว่าสิ่งที่ทำให้ทุกคนงุนงงก็คือ

ซือถูเจิ้นผิงแม้สภาพจะดูสะบักสะบอม แต่ท่าทางของเขากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและยินดี

ราวกับคนที่พยายามดิ้นรนจากความตาย ได้พบฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเอาไว้ก็มิปาน

“คาดมิถึงว่าโลกนี้จะมีผู้ที่มีความแตกฉานในวิถีกระบี่ที่ร้ายกาจเพียงนี้ ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ ! ”

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของซือถูเจิ้นผิงยกยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะหัวเราะอย่างคนบ้าคลั่ง

แต่ในตอนนั้นเองเหมือนเขาจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง จนอดมิได้ที่จะเบิกตาโพลงใบหน้าพลันซีดขาว

‘ไอพลังที่เหมือนกัน ! ’

‘ไอกระบี่ที่ดูธรรมดาอีกเล่มหนึ่ง ! ’

‘มิใช่ ! ’

‘ครานี้มิใช่ไอกระบี่แค่หนึ่งเล่ม แต่เป็นสองเล่ม ! ’

“สูด ! ”

ซือถูเจิ้นผิงสูดลมหายใจเข้าด้วยความตื่นตระหนก แผ่นหลังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเพราะความตื่นเต้น

หากเป็นไอกระบี่หนึ่งเล่ม เขาอาจจะยังพอฝืนรับได้

แต่หากสองเล่มล่ะก็ เกรงว่าเขาจะต้องบาดเจ็บหนักอย่างแน่นอน !