เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 284
ตอนที่ 284 ท่านบรรพจารย์เย่อาจจะหลีกหนีจากโลกมนุษย์แล้วก็เป็นได้
วันนี้เอง หลวนชิงซู่ ผู้พิทักษ์ราตรีที่เฝ้าอยู่ทางเหนือของจงหยวนก็สัมผัสถึงความผิดปกติ ที่มาจากส่วนลึกของแดนรกร้างทางเหนือได้อย่างชัดเจนเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่จะสามารถทำให้เกิดสัญญาณอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้
คงมีเพียงจักรพรรดิมารตนนั้นฟื้นคืนขึ้นมาเท่านั้น จึงสามารถทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ได้
เช่นนั้นเขาในฐานะที่เป็นผู้พิทักษ์ราตรี
จึงมิรอช้ารีบหยิบยันต์ถ่ายทอดเสียงขึ้นมา เพื่อแจ้งข่าวอันน่าตกใจนี้ให้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้าหลัวทราบโดยทันที
ภายในตำหนักโบราณหลังหนึ่ง
หลวนชิงซู่โค้งคำนับแล้วยืดตัวขึ้น ด้านหน้ามียันต์ถ่ายทอดเสียงที่เปล่งแสงระยิบระยับลอยเคว้งอยู่
“ท่านเจ้าสำนัก ทางเหนือเกิดการเปลี่ยนแปลง จักรพรรดิของฝ่ายมารตนนั้นคงสามารถออกมาภายนอกได้แล้วขอรับ”
“ศิษย์น้องหลวน เจ้าอย่าพึ่งร้อนรนไป มนุษย์เยี่ยงพวกเราก็มีจักรพรรดิเช่นกัน”
“จริงสิ แล้วมารตนอื่น ๆ ได้ปรากฏตัวรอบ ๆ ดินแดนทางเหนือบ้างหรือไม่ ? ”
“เรียนท่านเจ้าสำนัก ยังมิมีขอรับ แต่ว่าที่ยืนยันได้คือจักรพรรดิมารตนนั้นสามารถออกมาจากผนึกได้แล้ว พวกเราควรจะเตรียมตัวให้พร้อมจะดีกว่านะขอรับ”
“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะส่งข่าวให้เจ้าสำนักต่าง ๆ มาปรึกษาหารือกันเดี๋ยวนี้”
อีกด้านหนึ่ง
หลังจากแสงบนยันต์ถ่ายทอดเสียงค่อย ๆ จางหายไป
เจ้าสำนักต้าหลัว หลัวชุนเฟิง ก็ได้เพ่งสมาธิ และนำยันต์ถ่ายทอดเสียงเก็บเข้าไปในแหวนเก็บสมบัติ
“บัดนี้จักรพรรดิตนนั้นได้ออกมาสู่โลกภายนอกแล้ว ดูท่าสงครามคราใหญ่ระหว่างมนุษย์กับเผ่ามารคงจะเลี่ยงมิได้เสียแล้ว”
“แต่ว่าหลายปีมานี้ผู้อาวุโสเย่เข้าฌานอยู่ตลอด และมิรู้ว่าเมื่อใดเขาถึงจะออกจากฌาน”
“แต่ว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้าหลัวของข้า แม้จะได้ชื่อว่าเป็นสำนักเต๋าอันดับหนึ่งในใต้หล้า แต่เยี่ยงไรเสียผู้อาวุโสเย่ก็มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เรื่องนี้ก็ต้องให้นักพรตฉางเสวียนเป็นคนออกหน้า”
หลัวชุนเฟิงยืนเอามือไพล่หลังอยู่ที่หน้าตำหนักหลังหนึ่ง พลางพึมพำกับตัวเอง
หลังจากชั่งใจอยู่สักพัก
หลัวชุนเฟิงก็ถอนหายใจออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอือมระอา “ดูท่าตอนนี้คงต้องไปปรึกษากับคนอื่น ๆ ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนน่าจะดีที่สุด”
ผ่านไปมิถึงหนึ่งก้านธูป
หลัวชุนเฟิงก็ปรากฏตัวขึ้นยังหน้าค่ายกลห้วงเวลาของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน
ในตอนนั้นเองนักพรตฉางเสวียนที่รออยู่ที่ค่ายกลห้วงเวลามาพักใหญ่แล้ว ก็รีบก้าวเข้าไปหาในทันที
“พี่หลัว จักรพรรดิตนนั้นของฝ่ายมารออกมาแล้วจริงหรือ ? ”
นักพรตฉางเสวียนเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับคิ้วที่ขมวดมุ่น
สิ้นเสียงค่ายกลห้วงเวลาอื่น ๆ ที่เหลือก็มีแสงสว่างวาบขึ้นติด ๆ กัน
ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นก็คือเจ้าสำนักดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนที่เหลือ รวมทั้งประมุขของนิกายใหญ่ทั้งหลาย
“พี่หลัว จักรพรรดิมารที่ถูกผนึกเอาไว้ยังส่วนลึกของหุบเหวปรากฏตัวขึ้นจริงหรือ ? ”
“พี่หลัว แดนเหนือตอนนี้เป็นเช่นไรบ้าง ? ”
“……”
“……”
ทันใดนั้น
ทุกคนต่างก็เข้ามารุมล้อมหลัวชุนเฟิงเอาไว้
หลัวชุนเฟิงที่มีท่าทางเคร่งขรึม จึงได้พยักหน้ายอมรับ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ทุกท่านเรื่องนี้สำคัญยิ่งนัก พวกเราไปปรึกษากันที่อื่นจะดีกว่า”
จากนั้นนักพรตฉางเสวียนก็พาทุกคนมายังตำหนักไท่เสวียนด้วยความรีบร้อน
เพียงพริบตาภายในตำหนักไท่เสวียนที่ปกติจะเงียบสงบ บัดนี้กลับมีคนเข้ามาจนแน่นขนัด
รอจนเจ้าสำนักดินแดนศักดิ์สิทธิ์ รวมทั้งประมุขนิกายทั้งหมดนั่งลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ทุกท่าน หากมิมีสิ่งใดผิดพลาดล่ะก็ จักรพรรดิตนนั้นคงจะออกมาจากส่วนลึกของหุบเหวได้แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน