เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 415

ตอนที่ 415 เหตุใดเขาถึงได้สูงส่งถึงเพียงนี้ !

“มิยุติธรรม พวกเราขอค้าน ! ”

“การทดสอบที่ผ่านมา เพียงแค่ขึ้นบันไดเมฆาถึง 50 ขั้นก็นับว่าผ่านการทดสอบทั้งหมดของนิกายกระบี่สวรรค์แล้ว จากนั้นก็จะได้เป็นศิษย์สายในทันที ! ”

“บัดนี้พอการทดสอบแดนมายาเกิดปัญหา กลับมาบอกว่าผู้ที่ขึ้นบันไดเมฆาถึง 50 ขั้น ถึงจะมีสิทธิ์บำเพ็ญเพียรที่สำนักนอก นี่มันเรื่องอันใดกัน ! ”

“ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าการทดสอบบันไดเมฆานั้นยากยิ่งกว่าการทดสอบแดนมายาหลายเท่า บัดนี้หากใช้กฎในการคัดเลือกเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการบีบให้พวกเราเข้าเป็นศิษย์สายนอกเท่านั้น ! ”

“……”

“……”

ทันทีที่ได้ฟังกฎใหม่ที่ซ่งจืออวี่เพิ่งประกาศออกมา ทำให้ตอนนี้มิได้มีเพียงศิษย์ที่มีนิสัยดื้อรั้นมิกี่คนที่ออกมายืนคัดค้านเหมือนในตอนแรก แต่คนส่วนใหญ่เองก็รู้สึกมิพอใจและส่งเสียงคัดค้านด้วยเช่นกันเพราะการทดสอบแดนมายาเป็นการทดสอบเรื่องการขัดเกลาจิตใจ ส่วนการทดสอบบันไดเมฆนั้นจะต่างออกไป

เท่าที่พวกเขารู้มานั้น เหตุที่เรียกว่าการทดสอบบันไดเมฆา ก็เป็นไปดังชื่อ

โดยจำนวนขั้นบันไดที่พวกเขาสามารถขึ้นไปได้ จะเป็นตัวตัดสินว่าจะสามารถผ่านการทดสอบหรือไม่

แต่การทดสอบแดนเมฆาหาได้ง่ายดายดังเช่นที่คิดไม่ เพราะขณะที่ขึ้นบันไดเมฆานั้น ทุกครั้งที่ก้าวขึ้นบันได แรงกดดันของบันไดขั้นต่อไปจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

หากต้องการขึ้นบันไดเมฆาให้ได้ 50 ขั้น เพื่อผ่านการทดสอบในหัวข้อที่สอง มิเพียงต้องรับแรงกดดันที่คาดมิถึงแล้ว ยังต้องเอาความสามารถทั้งหมดที่มีออกมาใช้ เพื่อผ่านด่านนี้ไปให้ได้

ขณะเดียวกันเมื่อศักยภาพของแต่ละคน ถูกเค้นออกมาจนหมดแล้ว ผู้อาวุโสของนิกายกระบี่สวรรค์ที่จับตามองอยู่นั้น จะเป็นคนตัดสินใจว่าศิษย์คนนั้น จะสามารถเข้าเป็นศิษย์สายในได้หรือไม่ หากผู้อาวุโสในนิกายมิเลือก ต่อให้ศิษย์ผู้นั้นจะผ่านการทดสอบ ก็ยังคงเป็นได้เพียงศิษย์สายนอกเท่านั้น

ทว่าครั้งนี้กลับต่างออกไป เพราะกฎการทดสอบของนิกายกระบี่สวรรค์มีการเปลี่ยนแปลง

เพราะต้องขึ้นบันไดเมฆาได้ถึง 50 ขั้น จึงจะได้เข้าเป็นศิษย์สายนอก และหากต้องการเป็นศิษย์สายใน จะต้องขึ้นบันไดเมฆาให้ได้ 60 ขั้น

บันไดเมฆา 60 ขั้น !

นี่มันยากมากจริง ๆ เรียกได้ว่าแทบจะเป็นไปมิได้ และคงมิมีผู้ใดที่จะสามารถทำได้อย่างแน่นอน !

แค่คิดก็รู้แล้วว่าเวลานี้ภายในใจของทุกคนนั้น จะรู้สึกโมโหและเกรี้ยวกราดมากเพียงใด !

ทำเช่นนี้เท่ากับว่ามิเปิดโอกาสให้กับพวกเขาตั้งแต่แรกแล้ว !

“ท่านพี่เย่ นิกายกระบี่สวรรค์ทำเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามิต้องการให้พวกเราเข้าเป็นศิษย์ของนิกายกระบี่สวรรค์แต่แรกอยู่แล้ว ! ”

“ท่านพี่เย่ ต่อไปพวกเราควรทำเช่นไรดี ! ”

“ฮือ ๆ ๆ ๆ ……”

ทันใดนั้น ศิษย์หญิงกลุ่มหนึ่งที่ห้อมล้อมเย่ฉางชิงต่างก็มีสีหน้าร้อนรน บางคนถึงขนาดร้องไห้ออกมา

เย่ฉางชิงเองก็ได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ ยืนทำอันใดมิถูกอยู่เยี่ยงนั้น

‘ที่เรียกวว่าการทดสอบบันไดเมฆา คงจะเป็นการเดินขึ้นบันไดกระมัง ? ’

‘มันยากมากเลยงั้นหรือ ? ’

‘แต่ทำไมข้ารู้สึกมิมั่นใจเลย ! ’

มินาน ระหว่างที่เย่ฉางชิงกำลังกลัดกลุ้มใจอยู่นั้น

แววตาของชวี่เหวินเซี่ยก็มีประกายเจ้าเล่ห์พาดผ่าน ก่อนจะเอ่ยกับบรรดาศิษย์หญิงที่ร้องไห้คร่ำครวญว่า

“พวกเจ้าก็มิต้องกังวลไป ขอเพียงเดินใกล้ ๆ ศิษย์น้องเย่เอาไว้ เชื่อว่าการทดสอบบันไดเมฆาครั้งนี้ ก็คงมิยากเท่าไรนัก”

ทันทีที่สิ้นเสียง บรรดาศิษย์หญิงก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนจะสบตากันเล็กน้อย

“ท่านพี่เย่ ท่านทำได้จริง ๆ หรือเจ้าคะ ? ”

“ท่านพี่เย่ ถ้าอยู่ข้างกายท่านจะสามารถผ่านการทดสอบบันไดเมฆาได้จริง ๆ หรือเจ้าคะ ? ”

“ท่านพี่เย่ ขอเพียงท่านสามารถทำให้พวกเรา ผ่านการทดสอบบันไดเมฆาไปได้อย่างราบรื่น ภายภาคหน้าข้าจะยอมเป็นสาวใช้ของท่านเลยเจ้าค่ะ”

“ท่านพี่เย่ ข้าเองก็สามารถมีลูกให้ท่านได้นะเจ้าคะ ! ”

“……”

“……”

เมื่อต้องเผชิญกับสายตาที่ร้อนแรงของทุกคน เย่ฉางชิงถึงกับเม้มริมฝีปากแน่น พลางมองชวี่เหวินเซี่ยด้วยสายตามิพอใจ