เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 115

เซวียหลิงไม่หันหลังกลับไป กวาดพื้นต่อ

“อืม หยุด”

โอหยางเสียงไม่สนใจท่าทีเย็นชาของเธอสักนิด หัวเราะเหอะๆ

“เสี่ยวเซวีย เธอว่าเราเป็นคนบ้านเดียวกันหมด แถมบังเอิญกลายเป็นเพื่อนบ้านกันอีก ช่างเป็นพรหมลิขิต! ถูกไหม?”

เซวียหลิงพูดเสียงเรียบ “ไม่แน่หรอก บ้านนี้เราเช่าอยู่ พวกคุณก็เช่าอยู่ น้องสาวคุณเห็นเราเช่าอยู่ที่นี่ เห็นว่าบ้านข้างๆ ปล่อยให้เช่า เลยถือโอกาสเช่ามัน ก็แค่ทำให้มันบังเอิญเฉยๆ”

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ยังกัดฟันกรอดๆ จนถึงตอนนี้

โอวหยางเหมยผู้หญิงคนนั้นเอาแต่คิดถึงพี่หยวน ถ้าไม่หลอกใช้เสี่ยวกูจื่อ เธอคงไม่เสียประโยชน์โดนคนตระกูลเฉิงเกลียดหรอก

สำหรับผู้หญิงที่อยากได้สามีตน เธอเกลียดอยู่แล้ว ถ้ารักก็จะรักคนที่เกี่ยวข้องด้วย ถ้าเกลียดก็เกลียดคนที่เกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน

โอหยางเสียงหนาด้านมาก หัวเราะเหอะๆ

“ยังไงก็บังเอิญ! จะทำให้บังเอิญหรือเปล่า เราก็มีพรหมลิขิตต่อกันอยู่ดี! เสี่ยวเซวีย อาหยวนอยู่ไหม? บ้านพวกเธอต้มน้ำร้อนหรือเปล่า? ฉันขอเข้าไปคุยกับเขาสักหน่อย——”

“เขาไม่อยู่” เซวียหลิงปฏิเสธทันที กวาดกองขยะเข้าไปในที่โกยผง หันหลังเดินเข้าไปในบ้าน “ฉันยังมีธุระต้องทำ เข้าไปก่อนนะ”

“เดี๋ยวก่อน!” โอหยางเสียงตะโกนเรียกเธอ

เซวียหลิงหันศีรษะมาถาม “มีอะไรอีก?”

โอหยางเสียงมีธุระจริงๆ ที่ไหนกัน เปิดปากหัวเราะเอาใจ

“เสี่ยวเซวีย ฉันเปิดร้านค้าที่สี่แยกข้างหน้า ขายของเยอะเลย! เธอมีเวลาว่างไหม? ต้องการซื้ออะไรหรือเปล่า? ฉันพาเธอไปได้นะ เธอเลือกของได้ตามใจชอบ! ฉันให้เธอ ไม่เอาเงินเลย!”

เซวียหลิงไม่ใช่คนที่โลภและเอาเปรียบคนอื่น จะตกหลุมพรางได้ยังไง

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ ที่บ้านฉันมีทุกอย่าง ปกติต้องการอะไรพี่หยวนเป็นคนไปซื้อให้ ฉันไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้”

โอหยางเสียงคาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่เอาประโยชน์จากเขา รีบพูดขึ้น “เธอ——เธอไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก! ฉันมีเงิน! ของพวกนั้นไม่ใช่ของธรรมดา หลายๆ อย่างเป็นสินค้านำเข้า! พวกหม้อหุงข้าว พัดลมต่างๆ เป็นของดีทั้งนั้น!”

เซวียหลิงไม่สนใจเลยสักนิด ส่ายหน้าพูดขึ้น “ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันมีธุระต้องไปทำข้างบน เข้าไปก่อนนะ”

“เสี่ยวเซวีย! เสี่ยวเซวีย!” โอหยางเสียงตะโกนเรียกอีกสองที

เซวียหลิงเกลียดสายตาเขาจริงๆ ปิดประตูเหล็กให้สนิทดัง “ปัง!” แล้วรีบล็อก

โอหยางเสียงข้างนอกเบ้ปากด้วยความผิดหวัง ถ่มน้ำลายแล้วเข้าไปในบ้านด้วยความเกียจคร้าน

คิดไม่ถึงว่าเฉิงเทียนหยวนไอ้หนุ่มยาจกจะได้แต่งงานกับภรรยาแสนสวยแบบนี้! พระเจ้าปฏิบัติกับเขาดีเกินไปแล้วนะ!

เขาเที่ยวเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เคยเจอผู้หญิงมาแล้วหลายประเภท แต่สาวสวยบุคลิกแบบเซวียหลิง หุ่นดีขนาดนี้ เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!

ผิวพรรณทั้งขาวและเนียน อะไรที่ควรใหญ่ก็ใหญ่ ควรโค้งเว้าก็โค้งเว้า ควรเล็กก็เล็ก เหมือนดาราสาวในโทรทัศน์เลย

ที่สำคัญเธอเป็นผู้มีความรู้ รู้หนังสือ เป็นสมบัติล้ำค่า!

สมบัติล้ำค่าดันถูกไอ้หนุ่มยาจกเอาไป นี่มันคางคกอยากกินเนื้อหงส์!

โอหยางเสียงนึกถึงบั้นท้ายกลมตอนเซวียหลิงนั่งยองลงไปเมื่อกี้ หัวใจคันยุบยิบไปชั่วขณะ ทั้งร่างร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างอึดอัด

เขาหัวเราะเหอะๆ แล้วหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาใส่เข้าปาก

“ครบรสจริงๆ!”

……

พลบค่ำวันนั้น เฉิงเทียนหยวนซื้อเนื้อวัวเสร็จแล้ว เลี้ยวเข้าไปที่สหกรณ์หนึ่งรอบ

เฉินหมินกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ กำลังเตรียมปิดร้าน เห็นเขาขี่รถเข้ามา ก็ต่างยิ้มเดินเข้ามาล้อมรอบ เป็นห่วงสุขภาพพ่อเฉิง

เฉิงเทียนหยวนอธิบาย “มาถึงเมื่อวานตอนเย็น ผ่าตัดสำเร็จดี ตอนนี้หยิบของเบาได้นิดหน่อย ห้ามหยิบของหนักๆ อยู่ ไม่เป็นอะไรมากแล้ว”

เฉิงเทียนหยวนขี่จักรยาน ขณะคิดว่าสองสามวันนี้คุณหวงต้องแก้แค้นตนแน่ๆ ก็หายใจเข้าลึกๆ ไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็รับมือได้——ไม่กลัว!

พลบค่ำคืนนั้น ครอบครัวล้อมเตากันกินหม้อไฟ จากนั้นก็ทยอยขึ้นไปพักผ่อนกันข้างบน

เช้าวันต่อมา เซวียหลิงและเฉิงเทียนหยวนก็ไปทำงาน

เซวียหลิงให้ขนมหวานที่ซื้อจากในอำเภอเมืองให้เหล่าเพื่อนร่วมงานก่อน แล้วเหลือถุงหนึ่งให้ผอ.หลิวโดยเฉพาะ เป็นการขอบคุณที่เขาอนุมัติให้ตนลางาน

ผอ.หลิวยิ้มแล้วถามขึ้น “พ่อสามีเธอเป็นยังไงบ้าง? สบายดีแล้วใช่ไหม?”

เซวียหลิงตอบ “ผ่าตัดสำเร็จดีค่ะ ตอนนี้อยู่ช่วงพักฟื้นร่างกาย”

ผอ.หลิวพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “งั้นก็ดี ไหนๆ ก็กลับมาแล้ว ก็ทำงานต่อได้อย่างสบายใจ คอลัมน์ภาษาอังกฤษของเธอเป็นที่นิยมมาก ผู้อ่านหลายคนเขียนจดหมายมาว่าน่าสนใจมาก เรียนรู้ได้เยอะเลย เธอมุ่งหน้าพยายามต่อไปนะ!”

เซวียหลิงโค้งคำนับยิ้มแล้วพูดขึ้น “ค่ะ!”

ตอนเธอเดินออกมา บ.ก.ใหญ่หลินก็ควักส้มแดงลูกใหญ่ให้เธอ

“โชคดีที่เธอทำงานเสร็จล่วงหน้า ไม่งั้นตอนนี้ไม่รู้ว่าจะจัดการมันยังไง ช่วงที่ต้องเข้าอำเภอเมือง แถมต้องดูแลคนในครอบครัว ลำบากมากเลยใช่ไหม?”

เซวียหลิงยิ้มสดใสพร้อมรับมา แล้วพูดเสียงทุ้ม “ไม่ถือว่าลำบากหรอกค่ะ พ่อแม่ฉันก็มาช่วยเหลือ เราสบายขึ้นมาก ก่อนหน้านี้ฉันอดหลับอดนอนทำงาน ลำบากกว่านี้อีกค่ะ”

บ.ก.ใหญ่หลินตบบ่าเธอ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “วัยรุ่นชอบทำงานเต็มที่! ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ ต่อไปก็จะดีขึ้น ยินดีต้อนรับกลับมา!”

เซวียหลิงรีบหยิบขนมหวานถุงหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง แล้วเอาให้เธอ

“นี่ให้ลูกๆ บ้านคุณค่ะ เยลลี่รสผลไม้ พ่อแม่ฉันเอามาฝากจากเมืองหลวง ให้พวกเขาลองชิมรส”

ตอนแรกบ.ก.ใหญ่หลินไม่อยากรับ เห็นเธอยืนกรานมาก จึงยิ้มสดใสแล้วรับมา

“มีน้ำใจจัง! งั้นฉันจะหน้าหนารับมานะ! ขอบคุณค่ะ!”

เซวียหลิงก็ไปทำงานต่ออย่างราบรื่น