เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 115

เซวียหลิงไม่หันหลังกลับไป กวาดพื้นต่อ

“อืม หยุด”

โอหยางเสียงไม่สนใจท่าทีเย็นชาของเธอสักนิด หัวเราะเหอะๆ

“เสี่ยวเซวีย เธอว่าเราเป็นคนบ้านเดียวกันหมด แถมบังเอิญกลายเป็นเพื่อนบ้านกันอีก ช่างเป็นพรหมลิขิต! ถูกไหม?”

เซวียหลิงพูดเสียงเรียบ “ไม่แน่หรอก บ้านนี้เราเช่าอยู่ พวกคุณก็เช่าอยู่ น้องสาวคุณเห็นเราเช่าอยู่ที่นี่ เห็นว่าบ้านข้างๆ ปล่อยให้เช่า เลยถือโอกาสเช่ามัน ก็แค่ทำให้มันบังเอิญเฉยๆ”

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ยังกัดฟันกรอดๆ จนถึงตอนนี้

โอวหยางเหมยผู้หญิงคนนั้นเอาแต่คิดถึงพี่หยวน ถ้าไม่หลอกใช้เสี่ยวกูจื่อ เธอคงไม่เสียประโยชน์โดนคนตระกูลเฉิงเกลียดหรอก

สำหรับผู้หญิงที่อยากได้สามีตน เธอเกลียดอยู่แล้ว ถ้ารักก็จะรักคนที่เกี่ยวข้องด้วย ถ้าเกลียดก็เกลียดคนที่เกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน

โอหยางเสียงหนาด้านมาก หัวเราะเหอะๆ

“ยังไงก็บังเอิญ! จะทำให้บังเอิญหรือเปล่า เราก็มีพรหมลิขิตต่อกันอยู่ดี! เสี่ยวเซวีย อาหยวนอยู่ไหม? บ้านพวกเธอต้มน้ำร้อนหรือเปล่า? ฉันขอเข้าไปคุยกับเขาสักหน่อย——”

“เขาไม่อยู่” เซวียหลิงปฏิเสธทันที กวาดกองขยะเข้าไปในที่โกยผง หันหลังเดินเข้าไปในบ้าน “ฉันยังมีธุระต้องทำ เข้าไปก่อนนะ”

“เดี๋ยวก่อน!” โอหยางเสียงตะโกนเรียกเธอ

เซวียหลิงหันศีรษะมาถาม “มีอะไรอีก?”

โอหยางเสียงมีธุระจริงๆ ที่ไหนกัน เปิดปากหัวเราะเอาใจ

“เสี่ยวเซวีย ฉันเปิดร้านค้าที่สี่แยกข้างหน้า ขายของเยอะเลย! เธอมีเวลาว่างไหม? ต้องการซื้ออะไรหรือเปล่า? ฉันพาเธอไปได้นะ เธอเลือกของได้ตามใจชอบ! ฉันให้เธอ ไม่เอาเงินเลย!”

เซวียหลิงไม่ใช่คนที่โลภและเอาเปรียบคนอื่น จะตกหลุมพรางได้ยังไง

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ ที่บ้านฉันมีทุกอย่าง ปกติต้องการอะไรพี่หยวนเป็นคนไปซื้อให้ ฉันไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้”

โอหยางเสียงคาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่เอาประโยชน์จากเขา รีบพูดขึ้น “เธอ——เธอไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก! ฉันมีเงิน! ของพวกนั้นไม่ใช่ของธรรมดา หลายๆ อย่างเป็นสินค้านำเข้า! พวกหม้อหุงข้าว พัดลมต่างๆ เป็นของดีทั้งนั้น!”

เซวียหลิงไม่สนใจเลยสักนิด ส่ายหน้าพูดขึ้น “ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันมีธุระต้องไปทำข้างบน เข้าไปก่อนนะ”

“เสี่ยวเซวีย! เสี่ยวเซวีย!” โอหยางเสียงตะโกนเรียกอีกสองที

เซวียหลิงเกลียดสายตาเขาจริงๆ ปิดประตูเหล็กให้สนิทดัง “ปัง!” แล้วรีบล็อก

โอหยางเสียงข้างนอกเบ้ปากด้วยความผิดหวัง ถ่มน้ำลายแล้วเข้าไปในบ้านด้วยความเกียจคร้าน

คิดไม่ถึงว่าเฉิงเทียนหยวนไอ้หนุ่มยาจกจะได้แต่งงานกับภรรยาแสนสวยแบบนี้! พระเจ้าปฏิบัติกับเขาดีเกินไปแล้วนะ!

เขาเที่ยวเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เคยเจอผู้หญิงมาแล้วหลายประเภท แต่สาวสวยบุคลิกแบบเซวียหลิง หุ่นดีขนาดนี้ เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!

ผิวพรรณทั้งขาวและเนียน อะไรที่ควรใหญ่ก็ใหญ่ ควรโค้งเว้าก็โค้งเว้า ควรเล็กก็เล็ก เหมือนดาราสาวในโทรทัศน์เลย

ที่สำคัญเธอเป็นผู้มีความรู้ รู้หนังสือ เป็นสมบัติล้ำค่า!

สมบัติล้ำค่าดันถูกไอ้หนุ่มยาจกเอาไป นี่มันคางคกอยากกินเนื้อหงส์!

โอหยางเสียงนึกถึงบั้นท้ายกลมตอนเซวียหลิงนั่งยองลงไปเมื่อกี้ หัวใจคันยุบยิบไปชั่วขณะ ทั้งร่างร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างอึดอัด

เขาหัวเราะเหอะๆ แล้วหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาใส่เข้าปาก

“ครบรสจริงๆ!”

……

พลบค่ำวันนั้น เฉิงเทียนหยวนซื้อเนื้อวัวเสร็จแล้ว เลี้ยวเข้าไปที่สหกรณ์หนึ่งรอบ

เฉินหมินกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ กำลังเตรียมปิดร้าน เห็นเขาขี่รถเข้ามา ก็ต่างยิ้มเดินเข้ามาล้อมรอบ เป็นห่วงสุขภาพพ่อเฉิง

เฉิงเทียนหยวนอธิบาย “มาถึงเมื่อวานตอนเย็น ผ่าตัดสำเร็จดี ตอนนี้หยิบของเบาได้นิดหน่อย ห้ามหยิบของหนักๆ อยู่ ไม่เป็นอะไรมากแล้ว”