เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 6

ทะเลาะกันเสร็จคราวนี้ พระอาทิตย์ก็ขึ้นสูงแล้ว

เฉิงเทียนหยวนไปตัดฟืนต่อ ส่วนแม่เฉิงรีบไปทำอาหารกลางวันที่ครัว

เซวียหลิงก็ไม่ได้ว่าง ช่วยยกฟืนเข้าไปในห้องครัว เห็นหลิวอิงแม่สามีกำลังถูมืออย่างลำบากใจอยู่ในครัว เห็นตัวเองเดินเข้าไป ก็รีบหันข้างบังเอาไว้

เธอแอบรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ ฉวยโอกาสตอนวางฟืน เหลือบมองหญิงชราต้มข้าวต้มสองหม้อ หม้อหนึ่งมีแค่น้ำข้าว อีกหม้อหนึ่งเป็นข้าวต้มใกล้แห้ง แอบยกน้ำข้าวไปที่ห้องของตัวเอง

เซวียหลิงแอบรู้สึกสงสารอย่างอดไม่ได้

หญิงชราตั้งใจจะแอบดื่มน้ำข้าว แล้วเหลือข้าวต้มให้เธอกับเฉิงเทียนหยวนกิน

หลิวอิงเด็ดผักใบเหลือง พลางยิ้มใจดีพูดขึ้น "รอแม่ผัดอาหารก่อน อีกแป๊บเดียวก็กินได้แล้ว"

เซวียหลิงพยักหน้า เดินไปที่ห้องตัวเอง เปิดกล่องสินสอดทองหมั้น แล้วหยิบเนื้อตากออกมาหนึ่งถุง

"แม่ นี่เนื้อตากที่พ่อฉันแดดเดียวเอง ให้ฉันเอามาให้คุณแม่กับพ่อลองชิมค่ะ"

ตระกูลเฉิงใช้ชีวิตลำบากยากแค้นมาโดยตลอด ช่วงเทศกาลหรือวันปีใหม่ถึงจะได้กลิ่นหอมของเนื้อบ้าง หลิวอิงแอบกลืนน้ำลาย ปฏิเสธแบบอ้อมๆ ว่าเนื้อตากเยอะขนาดนี้ มันแพงเกินไปแล้ว

เซวียหลิงจงใจพูดขึ้น "ที่บ้านฉันคนน้อย แดดเดียวไว้เยอะมาก บางครั้งกินไม่หมดก็เสียดายของ พ่อฉันยังบอกฉันอีกว่า ต่อไปช่วงเทศกาลหรือวันปีใหม่จะส่งมาให้เรา ให้เราช่วยกินค่ะ"

หลิวอิงฟังจบ ก็วางใจในที่สุด

"งั้น......งั้นแม่จะเอาไปต้มสักชิ้น วันนี้อาหยวนก็อยู่บ้าน ให้เขากินเนื้อสัตว์บ้าง"

หลังจากนั้นสักพัก กลิ่นหอมของเนื้ออันเย้ายวนก็ลอยออกมาจากห้องครัว

เฉิงเทียนหยวนสับฟืนอยู่ที่ลานบ้านตลอด เซวียหลิงเดินเข้าเดินออก ถึงเขาจะไม่ได้เงยหน้า และไม่ได้เอ่ยปาก แต่ก็รู้อย่างชัดเจน

นี่เธอทำอะไร? เอาใจใส่คนในบ้านอย่างต่อเนื่อง?

ภาพที่เธอด่าและโวยวายใหญ่โตเมื่อวานยังคงชัดเจน หรือเพราะเมื่อคืนเขาออกตัวขอหย่ากับเธอ เธอก็เลยดีใจ? รู้สึกผิด?

คิดถึงตรงนี้ ส่วนลึกหัวใจเขาก็เกิดความอึดอัด

เซวียหลิงเห็นในห้องค่อนข้างสกปรก จึงหยิบไม้กวาดเข้าไปทำความสะอาด

ทำความสะอาดได้ครึ่งเดียว ทางห้องครัวก็มีเสียงผู้หญิงฉุนเฉียวดังขึ้น "แม่! เรามีเนื้อตากชิ้นเดียว พี่เหมยเป็นคนให้ฉันมา! แม่ต้มมันหมดได้ยังไง?"

เซวียหลิงเลิกคิ้ว----เฉิงเทียนฟาง?!

เฉิงเทียนหยวนมีน้องสาวคนหนึ่งชื่อเฉิงเทียนฟาง ตอนเด็กกว่าเธอหกปี ปีนี้อายุสิบสี่

เมื่อคนทั้งสองครอบครัวย้ายออกจากปากซอยต้าหูถง แม่เฉิงก็ท้องลูกคนหนึ่ง หลังจากกลับมาถึงหมู่บ้านตระกูลเฉิงก็คลอดลูกสาวตัวน้อยคนนี้

เฉิงเทียนฟางไม่ชอบเรียนหนังสือ คุยเล่นกับพวกคุณน้าคุณป้าในหมู่บ้านทั้งวัน เลิกเรียนกลางคันตั้งแต่เด็ก คิดทุกวันว่าอยากแต่งงานในเมืองใหญ่เป็นคุณนายครอบครัวเศรษฐี

เฉิงเทียนหยวนเขียนจดหมายโน้มน้าวเธอ เอาเงินเก็บที่ประหยัดอดออมส่งให้เธอไปเรียนหนังสือ แต่เธอมักจะโดดเรียนอยู่บ่อยๆ เดินเตร็ดเตร่ต้นหมู่บ้านท้ายหมู่บ้านทั้งวัน

ชาติที่แล้ว เฉิงเทียนฟางไม่ชอบเซวียหลิงมากๆ พูดจาไร้ความปรานี แถมชอบฟ้องพี่ใหญ่ของเธอ พูดว่าร้ายเซวียหลิง

ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังแพร่ข่าวลือกับคนในหมู่บ้านด้วยว่าเซวียหลิงเป็นโรค จนเซวียหลิงถูกหลายๆ คนแอบด่า

เซวียหลิงเป็นอารมณ์ร้อนปากร้าย จะทนโกรธได้ที่ไหน ทะเลาะกับเฉิงเทียนฟางวันละสามมื้อ โวยวายจนบ้านไม่สงบ พ่อแม่สามีซื่อๆ ก็ถูกโกรธจนร้องไห้ไปหลายครั้ง

เฉิงเทียนฟางยังคงเอะอะโวยวายในห้องครัว "แม่! เนื้อตากอันนั้นของฉันนะ! แม่กับพี่ทำเกินไปแล้ว! จะต้มเนื้อตากฉันก็ไม่บอกสักคำ ฉันไม่ยอมนะ!"

หลิวอิงอธิบายอย่างอ่อนโยน "หนู นี่ไม่ใช่เนื้อตากชิ้นนั้นของเธอ พวกนี้เป็นเนื้อตากที่พี่สะใภ้เธอเอามาจากในเมือง เป็นครั้งแรกที่พี่สะใภ้เธอมากินข้าวกับพวกเรา กลางวันต้องกินดีๆ สักมื้อ"

เฉิงเทียนฟางฟังแล้วรู้สึกโกรธ พูดด้วยความฉุนเฉียว "ขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ได้มีแค่เธอนะที่มีเนื้อตาก ภูมิใจทำไม? ทำไมแม่ต้องดีกับเธอขนาดนั้นด้วย? แม่คือแม่สามี เธอสิควรทำดีกับแม่!"

หลิวอิงรีบทำท่าชู่ว์ให้เงียบ

"หนู อย่าพูดส่งเดช"

เฉิงเทียนฟางทำเสียงฮึดฮัด เบือนหน้าหนีไม่พูดอะไร

เธอคือลูกสาวคนเล็กในครอบครัว พี่ชายโตกว่าเธอสิบเอ็ดปี ยอมเธอทุกอย่าง

ต่อมาเฉิงเทียนหยวนไปทำงานในอำเภอ ที่บ้านก็มีแค่เธอที่เป็นวัยรุ่น พ่อแม่ก็รักเธออยู่แล้ว เธอเลยถูกเลี้ยงจนมีนิสัยเสียเอาแต่ใจและหยิ่งผยอง

เซวียหลิงจำได้รางๆ ว่าชาติที่แล้วเฉิงเทียนฟางชอบไปนู่นไปนี่ตลอดเวลา โดนนักเลงในเมืองล่วงละเมิดทางเพศ สุดท้ายก็ขายเธอให้เป็นเมียใครสักคนในภูเขาทางเหนืออย่างโหดเหี้ยม มีชีวิตที่อนาถมาก