เธอรีบไปที่ทำการไปรษณีย์ก่อน ต่อแถวคิวรับเงิน----ทั้งหมดห้าร้อยหกสิบหยวน
เธอเก็บเงินอย่างสุขใจ จากนั้นก็นั่งรถประจำทางไปแถวๆ ตลาดสหกรณ์
เธอซื้อผ้าห่มผืนหนา ซื้อเสื้อกันหนาวจำนวนหนึ่งละเสื้อเชิ้ตนอกตัวหนาสำหรับผู้ชายสามตัว
เสื้อเชิ้ตหนาสำหรับผู้ชายในยุคนี้มีสไตล์เชยมาก ส่วนใหญ่ปรับเปลี่ยนมาจากสไตล์สูท สุภาพเหมือนชุดประจำชาติ และค่อนข้างเหมือนพวกเสื้อคลุมตัวยาว
เธอเลือกไปเลือกมา ก็เลือกสีอ่อนสองตัวให้เฉิงเทียนหยวน แล้วซื้อเพิ่มอีกหนึ่งตัว
ผ้าห่มค่อนข้างใหญ่ บวกกับเสื้อกันหนาวและเสื้อเชิ้ตนอกหนักมาก เธอถือแล้วปวดมือ
โชคดีตลาดสหกรณ์อยู่ไม่ไกล เธอไปรอเฉิงเทียนหยวนเลิกงานที่นั่น
ฤดูหนาวท้องฟ้ามืดง่ายมาก ตอนเธอเดินไปถึงก็ใกล้ห้าโมงแล้ว เฉิงเทียนหยวนกับเพื่อนร่วมงานจำนวนหนึ่งกำลังเก็บร้าน
เห็นเธอมองรอบๆ อยู่ด้านนอก เฉิงเทียนหยวนก็รีบวิ่งออกไป รับถุงกระสอบใบใหญ่ในมือเธอมาอย่างใส่ใจโดยที่ไม่พูดอะไร
"ซื้ออะไรมา? หนักขนาดนี้"
เซวียหลิงยิ้ม "กลับไปพี่ก็รู้เอง"
เฉิงเทียนหยวนยากที่จะซ่อนรอยยิ้ม เดินกลับไปบอกพวกเพื่อนร่วมงาน จากนั้นก็ไปหยิบเชือกมาหนึ่งเส้น มัดถุงกระสอบใบใหญ่ติดกับเบาะหลัง
"ที่รัก เธอต้องนั่งหน้าฉันแล้ว"
คู่รักหนุ่มสาวพูดคุยยิ้มแย้ม พลางกลับไปที่บ้านเช่าด้วยกัน
กลับกลายเป็นว่ายังไม่ทันเข้าประตู ก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงหัวเราะคิกคักฮ่าๆ ดังมาจากข้างบ้าน!
ตอนนี้โอวหยางเหมยมักมาหาที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง เซวียหลิงจึงคุ้นเคยกับเสียงเธอ แต่อีกเสียงหนึ่ง----เหมือนเสียงเสี่ยวกูจื่อของตัวเองมากเลย!
เฉิงเทียนหยวนแกะกระสอบได้ครึ่งหนึ่ง ก็ฟังออกเช่นกัน
เซวียหลิงกับเขามองหน้ากัน ต่างก็เดาเหตุผล
โอวหยางเหมยอวดอยู่นั่นแหละว่าเธอจะเปิดห้างเครื่องใช้ภายในบ้านขนาดใหญ่ มีทั้งหมดสามร้าน ต้องใช้คนงานจำนวนมากช่วยดูร้าน
ตอนนี้เช่าร้านแล้ว กำลังตกแต่งอย่างเรียบง่าย
ไม่กี่วันก่อนเธอมาหาเฉิงเทียนหยวนเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ถูกปฏิเสธทันที
โอวหยางเหมยไม่ยอมแพ้ บอกว่าเฉิงเทียนฟางอยากเข้าเมืองมาช่วยเธอ เขาในฐานะพี่ชายก็ต้องช่วย
เฉิงเทียนหยวนยืนกรานว่าไม่ต้องการ แถมบอกว่าน้องสาวมีงานแล้ว ยังเด็กอยู่ไม่รู้ประสีประสา ไม่เหมาะที่จะเข้ามาในอำเภอ หวังว่าเธอจะหาคนท้องถิ่นในอำเภอมาช่วย จากนั้นก็เปิดร้านทำงานไป
เช้าตรู่พวกเขาออกไปทำงาน ตอนพลบค่ำถึงจะกลับมา พออากาศหนาว พวกเขาเข้าบ้านก็ปิดประตูอยู่บ่อยๆ กินอิ่มอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นข้างบน เวลาที่อยู่ชั้นล่างนั้นน้อยมาก
โอวหยางเหมยไม่มีโอกาสมาหาที่บ้าน หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินเรื่องนี้อีก
คิดไม่ถึงว่าเพียงแค่ไม่กี่วัน เธอก็แอบไปรับเฉิงเทียนฟางมา!
เฉิงเทียนหยวนคิ้วหนาขมวดแน่น ใบหน้าหล่อสุขภาพดีก็บูดบึ้ง
ไม่กี่วันก่อน เขาโทรไปหาคณะกรรมการหมู่บ้าน ให้ผู้ใหญ่บ้านช่วยไปเรียกแม่เขาอีกหนึ่งชั่วโมงมารับโทรศัพท์
แม่เฉิงชอบรับโทรศัพท์แล้วบอกว่าสถานการณ์ที่บ้านดีทุกอย่าง ให้เขาดูแลเซวียหลิงให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขา
เขาถามเกี่ยวกับเฉิงเทียนฟางเป็นพิเศษ แม่อธิบายว่าผู้ชายคนนั้นออกไปหลังจากวันไหว้พระจันทร์ครึ่งเดือนแล้ว ได้ยินว่าจะกลับไปที่อำเภอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง