เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 87

หลังจากกินอิ่ม เซวียหลิงก็ไปอาบน้ำร้อน แล้วรีบขึ้นชั้นบนทำงานแปล

หลังจากเฉิงเทียนหยวนทำงานเสร็จ ก็ขึ้นมาช่วยเธอคัดลอก

ต้นฉบับแปลถูกเซวียหลิงวาดและแก้ไข ตอนแรกเขาดูแล้วค่อนข้างยาก ต่อมาก็ค่อยๆ คุ้นเคย ตอนนี้แค่ชำเลืองมอง ก็สามารถอ่านออก แล้วคัดลอกทีละตัวได้อย่างเรียบร้อย

ในห้องเปิดฮีตเตอร์ มันอบอุ่น มีแค่เสียงขีดปากกาของกันและกัน

นอกห้องก็เงียบสงบเช่นกัน

เฉิงเทียนหยวนเขียนเสร็จแล้ว เห็นเซวียหลิงยังแปลอยู่ ก็ไม่ได้เร่ง ลงมาข้างล่างเบาๆ

หลังจากนั้นสักพัก เขาก็รินน้ำร้อนขึ้นมา

เซวียหลิงเห็นสีหน้าเขาไม่ค่อยดี จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ "เกิดอะไรขึ้น?"

เฉิงเทียนหยวนตอบ "เมื่อกี้อาฟางวิ่งออกไปหลังกินข้าวอิ่ม"

เซวียหลิงขมวดคิ้วถามขึ้น "ก่อนหน้านี้พี่ไปดูบ้านข้างๆ มาแล้วไม่ใช่เหรอ? ดูผิดหรือเปล่า?"

"ไม่ผิด" เฉิงเทียนหยวนตอบ "ตอนเลิกงานฉันเห็นรองเท้าหล่อนยังอยู่ เมื่อกี้ออกไปดู มันหายไปแล้ว"

เซวียหลิงถอนหายใจเบาๆ ปลอบเสียงทุ้ม "หล่อนเป็นคนชอบอิสระ ตอนกลางวันพี่ต้องทำงาน กลางคืนก็ต้องพักผ่อนนอนหลับ ไม่สามารถดูหล่อนได้ทั้งวัน เป็นโจรทุกวันได้ แต่เราไม่สามารถป้องกันโจรได้ทุกวันหรอกนะ"

เฉิงเทียนหยวนพูดเสียงเข้ม "หล่อนต้องไปหาไอ้แซ่หลินแน่เลย สองสามวันก่อนฉันเห็นครั้งหนึ่ง ถามหล่อนว่าไปมาใช่ไหม หล่อนไม่ปฏิเสธและไม่ยอมรับ แทะเม็ดแตงไปเรื่อยๆ ทำท่าทางเหมือนฉันทำอะไรหล่อนไม่ได้"

เขาถอนหายใจเสียงทุ้มต่ำ แล้วพูดขึ้น "ฉันพูดกับหล่อนจนปากเปียกปากแฉะ แต่หล่อนไม่ฟัง ตอนนี้หล่อนเป็นสาวแล้ว ฉันจะถือไม้เรียวตีหล่อนไม่ได้ แต่สมองหล่อนทึ่ม ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย"

เซวียหลิงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ "พี่จะลงไปจับหล่อนอีกเหรอ? นี่มันสองทุ่มแล้วนะ"

อากาศหนาว บางครั้งตอนกลางคืนจะมีหิมะหรือฝนตกโปรยปราย อากาศแบบนี้ ไม่ซุกตัวในผ้าห่มนอนหลับดีๆ จะออกไปข้างนอกทำไม?

เฉิงเทียนหยวนลูบหน้า แล้วพูดขึ้น "เธอทำงานไปก่อน ยังไงฉันก็ไม่มีอะไรทำ ฉันจะออกไปหาหน่อย"

เซวียหลิงพยักหน้า แล้วเอ่ยเตือน "สวมเสื้อโค้ตด้วยนะ"

......

ดึกสงัด เซวียหลิงขยี้ตา หยุดปากกาในมือ แล้วเหลือบมองนาฬิกาเรือนเก่าข้างนอก

นี่มันห้าทุ่มแล้ว!

ดึกป่านนี้ เฉิงเทียนหยวนยังไม่กลับมา

เธอเป็นห่วงอย่างอดไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาหาน้องเจอไหม

"เฮ้อ......" น่าเป็นห่วงจริงๆ เลยนะ!

เธอรินน้ำร้อนหนึ่งแก้ว ดื่มอบอุ่นร่างกาย จากนั้นก็ลงไปชั้นล่าง

ภายในห้องครัวอบอุ่น ประตูสองบานก็ปิดสนิท

หลังจากนั้นสักพัก มันก็ยังไม่เคลื่อนไหว

เซวียหลิงแปรงฟันบ้วนปาก รออยู่ในห้องครัวต่อไป

ภายในห้องครัวมีเตาสามเตา อุณหภูมิสูงกว่าที่อื่น อยู่ข้างในอบอุ่นมาก

ทันใดนั้น ประตูนอกก็เปิด!

เซวียหลิงอดไม่ได้ที่จะลองถามหยั่งเชิง "พี่หยวน?"

"ที่รักทำไมเธอยังไม่นอน?" เฉิงเทียนหยวนถามอย่างเป็นห่วง

เซวียหลิงรีบเปิดประตู

เฉิงเทียนหยวนเข็นจักรยานเข้ามา ใบหน้าหล่อหนาวแข็งจนแดงนิดหน่อย จมูกแดงมาก ฝ่ามือใหญ่เย็นเฉียบ