เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 807

บทที่806 หมั้นอะไรกัน

“หืม? ” เหมือนกับว่าตวนมู่เจ๋อคว้าข้อมูลอะไรได้บางอย่าง “งานหมั้นอะไรกัน? ใครจะหมั้นกับใคร? ”

ตวนมู่เสว่ชำเลืองมองเขา แต่ก็ไม่สนใจเขา

ตวนมู่เจ๋อมองเขา รู้สึกตลกนิดหน่อย “ทำไม พี่ก็แค่ไปไกลนิดไกลหน่อยเท่านั้นเอง ก็เกิดเรื่องที่พี่ไม่รู้ขึ้นยังงั้นเหรอ? แล้วสายตาของเธอนี่มันยังไงกัน? เหมือนกับว่าพี่ทำเรื่องอะไรผิดต่อเธอยังงั้นแหละ? ”

“คือแบบนี้”ตวนมู่อ้าวเทียนให้ความสำคัญกับหลายทั้งสองคนของเขาเสมอ เพราะฉะนั้นก็เลยออกปากอธิบายให้ตวนมู่เจ๋อฟัง “ก่อนหน้านี้ครอบครัวของเรามีสัญญาการแต่งงานกับตระกูลยู่ฉือ แต่แค่ว่าตอนนั้นลูกสาวของยู่ฉือจินไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ เพราะฉะนั้นทั้งสองครอบครัวก็เลยไม่ได้เกี่ยวดองกันอย่างน่าเสียดาย ปู่กับยู่ฉือจินปรึกษากัน ลูกสาวลูกชายไม่ได้เกี่ยวดองกัน ถ้ายังงั้นก็ให้หลานๆ เกี่ยวดองกันแทนก็ได้ ช่วงนี้ตาแก่ยู่ฉือจินพึ่งจะตามหาหลานชายแท้ๆ ของตัวเองเจอ ก็เลยเตรียมจะให้ทั้งสองครอบครัวแต่งงานกัน”

พอได้ยินดังนั้น ตวนมู่เจ๋อก็เลิกคิ้ว “ตามหาหลานชายแท้ๆ กลับมา? ผู้ชายเหรอ? ”

“ใช่”

ตวนมู่เจ๋อเหลือบมองตวนมู่เสว่ที่อยู่ด้านข้าง เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณปู่ จะช่วยให้เสี่ยวเสว่ได้หมั้น จากนิสัยเอาแต่ใจของเธอแล้วไม่น่าจะรับปากง่ายๆ แล้วอีกอย่าง……พวกปู่ทั้งสองคนก็อายุเยอะขนาดนี้กันแล้ว ยังมาสนใจเรื่องจับคู่หนุ่มสาวอีกงั้นเหรอ? ”

“พี่ กำลังพูดจามั่วซั่วอะไรกันอยู่? ไม่อนุญาตให้พี่พูดถึงคุณปู่แบบนี้นะ”

ตวนมู่เสว่ยื่นมือออกมาปกป้องตวนมู่อ้าวเทียน พร้อมกับพูดด้วยความโกรธ

พี่น้องเป็นแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว ตวนมู่อ้าวเทียนพูดอย่างร่าเริงว่า “แกคิดว่าปู่อยากจะเป็นแม่สื่ออย่างเดียวเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเจ้าเด็กเสี่ยวเสว่นี่……”

“เสี่ยวเสว่？”ตวนมู่เจ๋อหรี่ตาลง “เธอทำไมเหรอ? ”

“แกก็ถามเธอเองสิ ตอนที่เขาบาดเจ็บวันๆ ก็เอาแต่วิ่งไปตระกูลยู่ฉือ ตอนนี้เขาหายดีแล้วก็ยังไปทุกวัน บ่อยจนเหมือนกับส่งหลานสะใภ้ไปให้พวกเขาถึงบ้านแล้ว”

พอได้ยินดังนี้ ตวนมู่เจ๋อก็ฟังออกแล้ว “เสี่ยวเสว่หวั่นไหวงั้นเหรอ? ”

แปลกจัง สายตาของเสี่ยวเสว่เจ้าเล่ห์มาโดยตลอด หลายปีมานี้คนเดียวๆ ที่ทำให้เธออยากจะจีบก็มีแค่เย่โม่เซินคนเดียวเท่านั้น

แต่ว่าเย่โม่เซินพึ่งจะแต่งงานไปไม่นานนี่เอง หรือว่าสุดท้ายแล้วน้องสาวคนนี้ยอมแพ้แล้วงั้นเหรอ?

ตวนมู่เสว่กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง แล้วก็ถลึงตาใส่ตวนมู่เจ๋อ

“พี่ เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ ครั้งนี้พี่ห้ามยื่นมือเข้ามายุ่งกับเรื่องของฉัน”

ตวนมู่เจ๋อ “พูดเหมือนกับว่าพี่เข้าไปยุ่งเรื่องของเธอตลอดยังงั้นแหละ”

“แล้วครั้งที่แล้วไม่ใช่รึไง? ”

“ครั้งที่แล้ว? ครั้งที่แล้วมันเป็นสถานการณ์พิเศษโอเคไหม? ลองคิดดูสิ ถ้าเกิดว่าตอนนั้นพี่ไม่ได้ห้ามเธอ งั้น……”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องที่ผ่านมาแล้วมันไม่สำคัญอะไรแล้ว ฉันก็ไม่โทษที่ตอนนั้นพี่เข้ามาแทรกแซงหรอกนะ แต่ว่าพี่ต้องรับปากฉัน ว่าต่อไปนี้จะไม่เข้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก”

ตวนมู่เจ๋อมองเธออย่างปวดหัว “นั่นพี่เรียกว่าช่วยเธอต่างหาก จะมาเรียกว่าพี่ไปยุ่งเรื่องของเธอได้ยังไงกัน? ”

“ยังไงพี่ก็ตอบมาเถอะ ตกลงไม่ตกลง? ”

“โอเคๆๆ พี่รับปาก”

จะพูดยังไงก็เป็นน้องสาวของตัวเอง ตวนมู่เจ๋อก็จำเป็นต้องรับปากเธอ

“ถ้ายังงั้นคุณปู่ ต้องช่วยเสี่ยวเสว่เอามาให้ได้นะครับ”

“ได้ ขอแค่เสี่ยวเสว่ชอบ ปู่ก็จะช่วยเอง วันนี้เหนื่อยมากเลยใช่ไหม? รีบไปพักผ่อนเถอะ”

“อืม ถ้ายังงั้นคุณปู่ห้ามลืมเรื่องนี้เด็ดขาดเลยนะ พรุ่งนี้ไปพูดที่ตระกูลยู่ฉือเถอะ หนูขึ้นข้างบนแล้วนะคะ”

พอเธอไปแล้ว ตวนมู่เจ๋อก็หรี่ตาลงอย่างอดไม่ได้ “หลานของตระกูลยู่ฉือนี่คือคนอะไรกัน? ถึงทำให้เสี่ยวเสว่หวั่นไหวได้? ”

คนอะไรกันงั้นเหรอ? ตวนมู่อ้าวเทียนยื่นมือมาลูบเคราของตัวเองพร้อมกับยิ้ม และพูดจาอย่างลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก “เป็นคนๆหนึ่ง ปู่เห็นแล้วก็ชอบเหมือนกัน ดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกับเสี่ยวเสว่มากๆ เลย”

“แม้แต่ปู่ก็ยังชมไม่ขาดปาก ถ้ายังงั้นผมก็ต้องไปดูหน่อยแล้วว่าเป็นคนแบบไหนกันแน่”

วันที่สอง