เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 41

เวลาผ่านไปเกือบสามปีแม่เลี้ยงกวางได้เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา นำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจให้กับลูกๆ หลานเป็นอย่างมาก วันเผากันยาก็ไปแต่ไม่ได้พบกับสิงโต เพราะชายหนุ่มได้บวชหน้าไฟให้กับผู้เป็นย่า ประจวบกับที่กันยาต้องรีบกลับ เพราะวันพรุ่งนี้เธอมีสอบปลายภาค

"พี่กับลูกๆ ต้องกลับแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะขวัญ แม่เลี้ยงกวางกมลท่านไปสบายแล้ว เอาไว้รอให้คุณอีธานเคลียร์งานก่อน เดี๋ยวพี่จะพาลูกๆ ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่มาอยู่ด้วยหลายวันเลยโอเคไหมจ๊ะ" ฮันน่าเดินเข้าไปกอดแล้วปลอบขวัญข้าว ที่เอาแต่ร้องไห้ เมื่อการจากไปของแม่เลี้ยงกวางกมล ทำให้ขวัญข้าวรู้สึกว่าที่ไร่ไม่มีชีวิตชีวา เมื่อคนที่พลิกฟื้นไร่ขึ้นมาได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

"ขอบคุณมากนะคะพี่ฮันน่า"

"แม่ขวัญดูแลตัวเองดีๆ นะคะ ถ้ามีโอกาสกันยาคงได้กลับมาอยู่ที่นี่" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอพูดออกไปแบบนั้น เพราะอีธานคงไม่ยอมปล่อยให้ลูกสาวของเขาไปอยู่ไกลหูไกลตาอย่างแน่นอน

"กันยาสอบเข้ามหา'ลัยคณะไหนล่ะลูก" ขวัญข้าวจับมือกันยามากุมเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"กันยามีคณะที่ชอบแล้วค่ะ แต่คุณพ่อไม่อนุญาต รอให้กันยาอ้อนคุณคุณพ่อได้ก่อน แล้วจะบอกนะคะแม่ขวัญ" หญิงสาวยิ้มร่าออกมา เมื่อพูดถึงคณะที่เธออยากเรียน ซึ่งมันสวนทางกันกับธุรกิจที่บ้าน อีธานจึงไม่อนุญาตให้เธอเรียน

"ยัยตัวแสบ มีอะไรที่แม่ยังไม่รู้หรือเปล่าเนี่ย สองพ่อลูกมักจะทำอะไรมีลับลมคมในตลอดเลยนะ" ฮันน่าพูดเอ็ดลูกสาวออกมา พลอยทำให้ขวัญข้าวได้ยิ้มไปด้วย เมื่อครอบครัวของพี่สาวอบอุ่นแบบนี้

"แล้วตุลาละ เรียนต่อคณะอะไร"

"ผมคงต้องเรียนบริหารตามเจตนารมณ์ของพ่อ ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้ที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจ" ตุลาอดที่จะพูดจากระแนะกระแหนกันยาออกไปไม่ได้ เมื่อน้องสาวของเขาตั้งใจที่จะเรียนคณะเกษตรศาสตร์สาขาวิชาพืชสวน ทั้งที่บ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ และนั่นคือเหตุผลที่บิดาไม่อนุมัติ แต่ตุลาก็เชื่อว่ากันยาคงอ้อนจนได้

"ขวัญดีใจด้วยนะคะพี่ฮันน่า ที่พี่มีครอบครัวที่อบอุ่นสักที เมื่อพายุพัดผ่านไปทุกอย่างก็กลายกลับดี ในที่สุดวันดีๆ ก็เกิดขึ้นกับเราสองคน แม่เลี้ยงกวางกมลที่อยู่บนฟ้า คงมองลงมาด้วยรอยยิ้มที่เห็นลูกหลานมีความสุขแบบนี้"

"ใช่แล้วจ้ะ พี่ต้องกลับแล้วนะ ดูแลตัวเองด้วย" ทั้งสองร่ำลากัน จากนั้นฮันน่าก็พาลูกๆ กลับ โดยมีสายตาของใครบางคน แอบมองตามหลังกันยา แม้ไม่ได้เห็นหน้า แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไปมาก เมื่อกันยาโตเป็นสาวเธอดูสวยผิดหูผิดตา แต่ทว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อไร่กวางกมลนั้น ก็คงเปลี่ยนไปแล้วเช่นกัน

เมื่อเดินทางมาถึงบ้านกันยารีบขึ้นไปบนห้อง เพื่ออ่านหนังสือสอบ เพราะเธอมีความหวังที่จะได้เป็นตัวท็อปของห้อง เพื่อจะได้เป็นข้ออ้างในการอ้อนบิดาให้เธอนั้นได้เรียนในคณะเกษตรศาสตร์ สาขาวิชาพืชสวนตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก เพราะกันยารู้สึกชอบและอยากอยู่กับธรรมชาติ นั่นคงเป็นเพราะว่าความผูกพันตั้งแต่อยู่ในครรภ์จนกระทั่งเติบโตมานั้น บรรยากาศรอบๆ ตัวเต็มไปด้วยธรรมชาติ โดยเฉพาะไร่กุหลาบ ที่พ่อเสือเคยพาขึ้นไปสัมผัสอยู่บ่อยครั้ง จนเธอมีความฝันอยากจะเรียนคณะเกษตรศาสตร์สาขาวิชาพืชสวน

"เหนื่อยไหมคุณ ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า เสียดายที่ผมไปด้วยไม่ได้ อีกอย่างผมก็ไม่อยากเจอหน้าบอสคุณด้วย" อีธานเอ่ยถามภรรยาขึ้นมา เมื่อทั้งคู่ก้าวเท้าเดินเข้ามาภายในห้องนอน จากนั้นชายหนุ่มได้โอบลงไปที่ไหล่ของฮันน่า เพื่อให้เธอนั่งลงที่โซฟาตัวยาว จากนั้นเขาจึงลงมือนวดให้เธอได้ผ่อนคลาย

"ดีจังเลยกลับมาถึงบ้านก็มีคนนวดให้ แบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไง อ้อ... แล้วที่คุณบอกว่าไม่อยากเจอบอส คุณไม่ชอบหน้าเขาเพราะอะไร" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไป พร้อมกับความสงสัยที่เกิดขึ้น

"ก็เพราะว่าเขาเคยโกหกผม เรื่องที่คุณหนีไปหลบอยู่ที่ไร่ของเขา แต่เขากลับตอบว่าไม่รู้ไม่เห็น" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่ทว่าได้แฝงความโกรธเอาไว้อยู่ในที เพราะเขารู้สึกไม่ดีทุกครั้งเมื่อนึกถึงวันที่ต้องพรากจากภรรยาไปไกล