เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 42

ณ บ้านหลังหนึ่งที่ดูใหญ่โตราวกับปราสาทราชวัง ซึ่งเป็นบ้านที่อีธานออกแบบและสร้างขึ้นเพื่อเซอร์ไพรส์ภรรยาและลูกๆ ของเขา ประจวบเหมาะกับการเฉลิมฉลองกันยาและตุลาเรียนจบมอปลาย และทั้งคู่กำลังจะเข้าเรียนในมหา'ลัย ผู้หญิงทั้งโลกต่างก็อิจฉาฮันน่า ที่เธอมีสามี ทั้งหล่อทั้งรวยและแสนดีอย่างอีธาน

"คุณพ่อขาาา... ทำไมรู้ใจลูกสาวแบบนี้ กันยาชอบบ้านหลังนี้มากค่ะ มันล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติดูร่มรื่นดี" หญิงสาวยิ้มร่าออกมาจนหน้าบาน ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผู้เป็นบิดาที่โซฟากว้าง พร้อมกับซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งของอีธานระคนกำลังอ้อนที่ได้ของถูกใจ

"ยัยตัวแสบ ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ พ่อยังคาดโทษหนูเอาไว้อยู่ลืมหรือยัง" อีธานแกล้งพูดเสียงเข้มออกมา จนกันยาทำมุ่ย เมื่อบิดากำลังจะบังคับให้เรียน ในคณะที่ใจเธอไม่รักเลยสักนิด

"คุณแม่ขาาา... บอกคุณพ่อไปสิคะว่าประโยชน์ของการเรียนเศรษฐศาสตร์มีอะไรบ้าง และที่สำคัญกันยาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียนเกษตร เพื่อมาบริหารธุรกิจอสังหาของพ่อสักหน่อยนี่ค่ะ" อีธานถึงกับเกือบหลุดขำ ในคำพูดของกันยา แน่นอนคณะที่ลูกสาวของเขาเลือกเรียนนั้น มันย้อนแย้งกับธุรกิจที่บ้านอย่างชัดเจน

"แอบไปสอบตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกพ่อกับแม่ แสบสมกับฉายาที่ใครๆ เขาตั้งให้จังเลยนะเราเนี่ย"

"ตั้งแต่กันยาจำความได้ ไร่กุหลาบมันคือความฝัน และความหวังของกันยา ไม่รู้ว่าทำไมกันยาถึงอยากเรียนเกษตรศาสตร์ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าไร่กุหลาบมันมีความทรงจำในวัยเด็ก ที่ทำให้กันยารู้สึกผูกพันอยากจะสานฝัน" กันยาพูดออกมาพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายฉายแววแห่งความสุข

"ในฝันของลูกมีใครอยู่ในนั้นบ้างกันยา" ฮันน่าเอ่ยถามลูกสาวออกมา เพราะเธอคิดว่านี่มันคงเป็นโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดมา ให้ลูกสาวของเธอนั้น อยากกลับไปสู่ผืนป่าที่กันยาเกิดและเติบโตที่นั่น

"มีคุณพ่อ มีคุณแม่ มีตุลาแล้วก็..."

"สิงโต" ตุลาพูดออกมาได้อย่างหน้าตาย เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งสองถึงทำท่าทางเหมือนกับไม่อยากพบเจอกัน โดยเฉพาะสิงโตที่มักจะแอบถามถึงกันยาทุกครั้งเมื่อโทรมา แต่พอจะให้คุยกับกันยาชายหนุ่มกลับเลี่ยงไม่ยอมพูดจา

"ใครบอกตัวว่าเป็นสิงโต แล้วก็...เค้าต่างหากเล่า" กันยาพูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เริงร่า แต่กลับหลบสายตาทุกคน เมื่อเธอกำลังโกหก เพราะลึกๆ ภายในใจฝันที่ว่านั้น เธอก็อยากให้มีสิงโตอยู่ด้วย

"ตุลาล่ะสอบติดคณะไหนบ้างลูก" อีธานถามลูกชายออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและอบอุ่น เพราะความใกล้ชิดและการเอาใจใส่ของชายหนุ่มทำให้ตุลายอมเรียกเขาว่าพ่อ และยอมรับอีธานเป็นบิดาอย่างเต็มภาคภูมิ

"ผมสอบแค่คณะเดียวครับพ่อ บริหารธุรกิจสาขาวิชาการตลาด แล้วก็สอบติดแล้วด้วย" ตุลายังคงพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเช่นเคย จนบางครั้งทุกคนก็แอบสงสัยว่าเขาไม่คิดที่จะดีใจบ้างเลยหรือไง

"ถามจริงถูกบังคับให้เรียนหรือเปล่า ทำหน้าอมทุกข์เหมือนกับแบกโลกเอาไว้ทั้งใบ เวลาดีใจก็ยิ้มบ้างเถอะน่า... เก๊กอยู่ได้" กันยาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หมั่นไส้พี่ชาย

"นี่ของขวัญที่ลูกเรียนจบมอปลาย แถมยังเลือกเรียนคณะที่ตรงใจพ่ออีก" อีธานส่งกุญแจรถสปอร์ตคันหรูให้กับลูกชาย ส่วนตุลารับมาแบบงงๆ เมื่อชายหนุ่มไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าผู้เป็นบิดาจะลงทุนซื้อรถราคาคันละหลายสิบล้านให้กับเขา

"อย่าบอกนะคะว่ารถสปอร์ตที่จอดอยู่หน้าบ้านเป็นรถของตุลา แล้วของกันยาละค่ะคุณพ่อ" กันยาเอาใบหน้าแนบลงกับต้นแขนของผู้เป็นบิดา พร้อมกับซบลงไปเหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ เมื่อเธอหวังที่จะได้รถสปอร์ตสักคันไว้ขับไปเรียนเหมือนกับพี่ชายบ้าง

"กันยาพ่อจะให้ลีโอขับไปรับไปส่งทุกวัน เราเป็นผู้หญิงพ่อเป็นห่วงรู้หรือเปล่า"

"แต่กันยาโตแล้วนะคะคุณพ่อ ให้กันยาขับไปเองเถอะนะ คุณพ่อขาาา....กันยาจะตั้งใจเรียน จะคว้าเกรดนิยมอันดับหนึ่งมาให้พ่อ รับรองว่าลูกสาวคนนี้จะไม่ทำให้ผิดหวัง จะทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจแม้พี่ตุลาเลย" หญิงสาวยังคงพูดจาออดอ้อน เพื่อโน้มน้าวจิตใจผู้เป็นบิดา ในขณะที่มารดาและตุลาแอบอมยิ้มให้กับลูกอ้อนของกันยา เพราะเวลาที่เธออ้อนไม่เคยมีครั้งไหนที่ผู้เป็นบิดาจะไม่ยอมใจอ่อน