เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 36

การได้เห็นเวอเรียน ยืนอยู่ตรงนั้นโดยตั้งใจที่จะไม่ก้มหัวลง และคุกเข่าคำนับให้เธอนั้น ทำให้วาเนลล์หมดความอดทน เธออยากจะเห็นหล่อนเป็นตัวตลก ดังนั้นเธอจึงสวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้าหา ริมฝีปากสีแดงสดของเธอเข้าไปใกล้ ๆ ใบหูของเวอเรียนและเธอพูดอย่างยั่วยุ "พี่สาวถ้าพี่ไม่ต้องการคุกเข้าคำนับจริง ๆ พี่สามารถขอร้องฉันตอนนี้ได้นะ ถ้าฉันอารมณ์ดีบางทีฉันอาจจะปล่อยพีไป"

เวอเรียนกำหมัดแน่น เธอยิ้มขณะที่พูดด้วยความโกรธและเย็นชา "วาเนลล์" ตอนนี้ฉันกำลังผิดหวังและหมดความอดทนกับเธอ ไม่ว่าในกรณีใด ๆ ฉันยังคงเป็นทายาทที่ถูกต้องของตระกูลมอนท์! แต่สำหรับเธอถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของฉันที่ช่วยพาเธอและแม่ของเธอเข้ามาอยู่ในครอบครัวเธอกับแม่ของเธอก็คงยังจะต้องหลบหนีเจ้าหนี้! พ่อแท้ ๆ ของเธอเป็นแค่คนขี้เมา พ่อของฉันใจดีพอที่จะช่วยพ่อของเธอเคลียร์หนี้จากเงินกู้นอกระบบ เธอได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนความเมตตาและความจริงใจของเขาบ้าง? เธอและแม่ของเธอเอาเงินทั้งหมดไปจากพ่อของฉัน บังคับให้เขาไปถึงทางตันและอ้างว่าคฤหาสน์ตระกูลมอนท์เป็นของเธอ “มีคนอื่นรู้เรื่องสกปรกที่เธอทำลงไปบ้างหรือเปล่า?”

เธอจงใจขึ้นเสียงของเธอเพื่อให้แขกทุกคนที่มาร่วมงานได้ยิน

ภายในวงสังคม วาเนลล์ ซ่อนภูมิหลังครอบครัวของเธอ เป็นที่ทราบกันดีว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของวาเนลล์ เป็นนักวิทยาศาสตร์อยู่ในขั้วโลกใต้และ ควีนน่า ชีน แม่ของเธอเป็นนักเปียโนที่มีชื่อเสียง สำหรับเธอ วาเนลล์ ชีน เธอเกิดมาในเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อม ครัวที่ร่ำรวยและมีการศึกษาสูง ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก พ่อของเธอสนใจศึกษาวิทยาศาสตร์อย่างจริงจัง จนไม่มีเวลาดูแลเธอและแม่ของเธอ หลังจากนั้นพวกเขาหย่าร้างกันเพราะไม่สามารถเข้ากันได้ ในการแสดงเปียโน แม่ของเธอได้พบกับ เกรย์สัน มอนท์ โดยบังเอิญ หลังจากนั้นเธอก็ได้แต่งงานกับตระกูลมอนท์

ในขณะนี้ ได้ยินเสียงกระซิบปริศนาเริ่มดังขึ้น

“สรุปว่าพ่อแท้ ๆ ของวาเนลล์ ก็เป็นแค่คนขี้เมา เธอมาบอกได้อย่างไรว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์อยู่ที่ขั้วโลกใต้ซึ่งทำงานอยู่ต่างประเทศทั้งปี”

ว่าแล้วเชียว! ไม่น่าล่ะที่เราไม่เคยเห็นพ่อของเธอเลย!

“เนื่องจากพ่อของเธอเป็นคนขี้เมา แม่ของเธออาจไม่ใช่นักเปียโนหรือเธออาจจะเป็นโสเภณีแทนก็ได้นะ”

การสนทนานั้นฟังดูน่าตลกขบขันเป็นพิเศษ

ใบหน้าของวาเนลล์ที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางที่สวยงามซีดเผือดลงในทันที และเธอก็โกรธด้วยความอับอาย "เวอเรียน มอนท์ เธอก็แค่พูดเรื่องไร้สาระ! เธอแค่ยอมรับไม่ได้ว่าแพ้แพ้ฉัน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะใส่ร้ายฉัน!"

"ฉันพูดเรื่องไร้สาระงั้นเหรอ? หรือเธอกำลังโกหกทุกคน? เธอก็รู้อยู่แก่ใจ!"

วาเนลล์ มองสายตาเหยียดหยามที่กำลังมองมาที่เธอ เธอยกมือแล้วจับแขนของเวอเรียน ผลักเธอให้ตกลงไปในสระว่ายน้ำทันที!

เธอไม่คาดคิดว่า วาเนลล์ จะผลักเธออย่างกระทันหัน ดังนั้นเธอจึงตกลงไปในสระว่ายน้ำทันที ความหนาวเย็นเสียดแทงทะลุกระดูกของเธอ ชุดของเธอเปียกโชก เครื่องสำอางค์ที่อยู่บนใบหน้าของเธอก็พังยับเยินทำให้เธออับอายมาก

ข้าง ๆ สระว่ายน้ำ วาเนลล์ไม่พอใจและโกรธมาก “มานี่! ลากเธอขึ้นมา! เวอเรียน มอนท์! เธอแพ้! หากเธอยอมรับมันเธอต้องคุกเข่าคำนับฉันสามครั้ง หรือต่อให้เธอไม่ยอมรับมัน ยังไงเธอก็ยังต้องทำ!"

บอดี้การ์ดกล้ามโตสองคนเข้ามาดึงเวอเรียนขึ้นจากสระน้ำอย่างแรง

เวอเรียนพยายามดิ้นรนอย่างหนัก แขนของเธอถูกดึงจนเจ็บปวดราวกับจะขาด!

“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!”

เจนเซ่น จาร์คอป ที่ยืนอยู่ข้างสระว่ายน้ำขมวดคิ้ว เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน ในขณะที่เขาต้องการเดินไปหาวาเนลล์ และขอให้เธอปล่อยมันผ่านไป มีเสียงของผู้ชายที่ฟังดูมีอำนาจพร้อมกับน้ำเสียงที่ดึงดูดใจอย่างมากเล็ดลอดออกมาจากฝูงชน

“เวอเรียน มอนท์”

ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอกะพริบอย่างเร่งรีบ นั่นมันเป็นเสียงของฮีลตัน

เธอหันศีรษะไปรอบ ๆ และมองไปที่ต้นเสียง ชายร่างสูงและแข็งแรงเข้ามาในพื้นที่การมองเห็นที่พร่ามัวของเธอ ความเย่อหยิ่ง และความสูงส่งที่อธิบายไม่ได้จากชายคนนี้ดึงดูดสายตาของผู้คนในงาน

การมาถึงของฮีลตันเป็นเหมือนเจตนารมณ์ของพระเจ้าในเวลาที่เหมาะสม ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง

ฮีลตัน ฟัดด์ จริง ๆด้วย

ฮีลตัน ฟัดด์ มาที่งานเลี้ยงเล็ก ๆ ด้วยตนเอง และทิศทางที่เขาเดินเข้าไปหานั้นก็คือ เวอเรียน ร่างกายของเวอเรียนยังคงเปียกโชกจากสระว่ายน้ำ

ฮีลตัน ฟัดด์ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานของ ฟัดด์ กรุ๊ป... เขารู้จักกับ เวอเรียน มอนท์ ทายาทที่ตกยากคนนี้จริง ๆ เหรอ?

บอดี้การ์ดสองคนที่จับแขนของเวอเรียน ตกใจ และปล่อยมือเธออย่างรงดเร็ว เวอเรียนยังคงอยู่ในสระว่ายน้ำจ้องมองไปที่ชายสูงศักดิ์ด้วยสายตาที่เศร้าหมอง

“ฮีลตัน ... ”

ชายคนนั้นจ้องมองผู้หญิงตัวเล็กที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจภายในสระว่ายน้ำ สายตาที่สงสัยและหวาดกลัวของทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เขา เขาก้มลงและยื่นมือเรียวยาวและได้รูป