เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ
เป็นครั้งแรกในชีวิตของเชอรีชที่ได้นั่งรถประจำทาง
เธอรีบออกเดินทางหลังจากได้ที่อยู่ของเขามาจากเฮกเตอร์ ความจริงก็คือ เธอไม่รู้ว่าเขาจะโกรธเธอหรือเปล่า
บอยล์อารมณ์เปลี่ยนง่ายยิ่งกว่าพ่อเธออีก
ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอยากเจอเขา เพื่ออธิบายความสัมพันธ์ของเธอกับไทเลอร์
เป็นเพราะเธอคิดเขามาก จนอยากแอบมาเจอเขา
เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษ เมื่อคิดว่าจะได้เจอบอยล์ในอีกหนึ่งชั่วโมง
ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มมืดเมื่อรถประจำทางขับผ่านทางหลวง เธอรู้สึกเบื่อที่ต้องนั่งรถคนเดียว แต่เพราะความตื่นเต้นเธอจึงไม่รู้สึกง่วงนอน
หลังจากนั่งรถมาหนึ่งชั่วโมงครึ่งรถก็มาถึงในเมือง มีคนค่อย ๆ ลงจากรถ แต่เมืองที่เธอกำลังจะไปเมืองเชสเตอร์
หลังจากนั้นไม่นาน คนขับรถก็เตือนคนที่อยู่ในรถ "เรามาถึงเมืองเชสเตอร์แล้ว ใครที่จะลงจากรถ ลงจากรถได้เลยครับ"
เชอรีชลงจากรถอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับสะพายกระเป๋าเดินทางมาด้วย
มีคนขับรถตุ๊กตุ๊กหลายคนตรงป้ายจอดรถ
คนขับรถคนหนึ่งถามเธอ "นี่ สาวน้อย กำลังจะไปไหนเหรอ? ให้ไปส่งไหม"
"ฉันจะไปเชสเตอร์ ถนน 29 ค่ะ ต้องไปทางไหนคะ?"
"ผมจะพาไปที่นั่น คิดราคาสิบเหรียญ เชสเตอร์ไกลจากที่นี่มาก คุณเดินไปไม่ถึงหรอก"
เชอรีชไม่ต่อรองราคาเธอรีบขึ้นรถทันที มันเป็นเส้นทางขรุขระ เธอมาถึงทางเข้าเมืองเชสเตอร์ หลังจากผ่านไปสิบนาที
คนขับรถบอกเธอ "สาวน้อย คุณหาเลขที่ถนนเองนะ เมืองเชสเตอร์ค่อนข้างใหญ่ มันแยกมาจากเขตหน้าและเขตหลัง"
คนขับรถจากไปหลังจากเชอรีชจ่ายเงินแล้ว เธอตกตะลึงเมื่อเห็นบ้านเรือนหลายหลัง ตอนที่เธอยืนอยู่ตรงทางเข้า
เธอไม่สามารถไปเคาะประตูบ้านแต่ละหลังเพื่อตามหาบอยล์ได้ คนขับรถยังบอกอีกว่าเมืองเชสเตอร์แบ่งเป็นสองเขต เธอคงหาไม่เจอหรอกว่าบอยล์อยู่หลังไหนภายคืนเดียว
ตอนนี้เป็นเวลา 21.00 น. ตอนที่เธอดูเวลาในโทรศัพท์
เชอรีชจะโทรหาบอยล์ แต่เขาก็ไม่รับสาย
เชอรีชทำได้แค่เปิดไฟฉายในโทรศัพท์ และเริ่มมองหาบ้านทุกหลังในหมู่บ้าน พร้อมกับสะพายกระเป๋าเดินทางไปด้วย
หลังจากบอยล์อาบน้ำเสร็จแล้ว แม่ของเขา โซเนียกำลังล้างจานอยู่ในครัว ตอนที่เขาออกมาจากห้องน้ำ
"นี่ บอยล์ โทรศัพท์ของลูกดังนานมาก แม่ไม่รู้ว่ารับสายยังไงเลยไม่ได้รับสายให้ เพื่อนลูกโทรหาหรือเปล่า?"
บอยล์หยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะมาดูสายที่ไม่ได้รับ เชอรีชโทรหาเขา
เมื่อเขาโทรกลับ เธอก็ปิดเครื่องไปแล้ว
บอยล์ขมวดคิ้ว
หลังจากนั้นบอยล์ก็เปิดแล็บท็อปและกำลังจะทำงาน เขาก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดเฟสบุ๊ก
เขาเลื่อนหาข้อความของเชอรีช หลังจากนั้นก็ส่งข้อความหาเธอ "เปิดเครื่องด้วย"
แต่เขาก็ไม่ได้ได้รับข้อความตอบกลับ หลังจากผ่านไปนาน
บอยล์อารมณ์ไม่ดี หลังจากที่กำลังดูตลาดหุ้นอยู่ เขาก็ปิดเครื่องแล็บป็อป
หลังจากนั้นเขาก็รับสายจากฮันท์ลีย์
"เฮ้ บอยล์ เชอรีชถึงบ้านนายหรือยัง?"
บอยล์ขมวดคิ้วแล้วถาม "บ้านฉัน?"
"ใช่ วิทนีย์บอกฉันว่า เชอรีชนั่งรถประจำทางไปที่หมู่บ้านของนาย เธอยังโทรมาถามฉันว่าบ้านนายอยู่เขตหน้าหรือเขตหลังด้วยนะ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่านายอยู่..."
บอยล์ขมวดคิ้ว เขาวางสายแล้วหยิบเสื้อกันหนาวมา และออกไปข้างนอกทันที
โซเนียงงเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องครัว "เวลานี้แล้วลูกจะไปไหนอีก บอยล์?"
"แฟนผมมาที่นี่ ผมจะไปรับเธอมา"
โซเนียตกใจ เธอถามเขา "แฟน? ลูกคบกับผู้หญิงแล้วเหรอ?"
แต่บอยล์ออกจากบ้านไปแล้ว หลังจากโซเนียตั้งสติได้แล้วเธอก็ยิ้ม ดูเหมือนว่าลูกของเธอจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เชอรีชเดินไปรอบหมู่บ้านนานมาก แต่เธอก็หาถนนเลขที่ 29 ไม่เจอ โทรศัพท์ของเธอแบตหมด ตอนนี้เธอจะตามหาบอยล์ในความมืดได้ยังไง?
หมู่บ้านตอนกลางคืนในเดือนตุลาคมนั้นหนาวเย็น เธอใส่แค่ชุดบาง ๆ จนตัวเธอสั่นเมื่อมีลมหนาวพัดผ่านเธอ
เธอถามพวกเขา "ขอโทษนะคะ คุณรู้ไหมคะว่า บอยล์
"ไม่รู้จักหรอก ไม่เคยได้ยินชื่อเลย เชสเตอร์เป็นเมืองใหญ่นะ เธออาจถามชื่อเด็กคนนั้นแต่ถ้าเธอบอกชื่อพ่อแม่เขามาด้วย ฉันอาจรู้จักนะ"
เชอรีชไม่รู้จะทำยังไง ถ้าเธอตามหาบ้านทีละหลังอยู่แบบนี้ คืนนี้เธอคงได้นอนข้างถนน
'มันหนาวนะ'
บอยล์ตามหาทุกมุมในเขตหลัง แต่เขาหาเชอรีชไม่เจอ เขาคิดว่าเธออาจอยู่เขตหน้า
บอยล์เดินอย่างเร็ว ใจเขาเต้นแรง หมู่บ้านนี้ไม่มีแสงไฟและมืดมาก ถ้าเธอถูกจับตัวไป ไม่มีกล้องวงจรปิดให้บันทึกภาพไว้เลย
ในที่สุดบอยล์ก็เห็นเงารูปร่างผอมบางของเธอ เขารีบไปที่เขตหน้า เธอยืนอยู่ใต้แสงไฟที่มืดสลัว และสะพายกระเป๋าเดินทางสีเหลือง เธอเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย
เขารู้สึกโล่งใจขึ้น
โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไร
เชอรีชเห็นเงาคนตอนที่เธอกำลังก้มหน้าอยู่ เธอเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชาของบอยล์ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมา
เธอคงคิดถึงเขามากหรือเพราะเธอกำลังหนาว โดยไม่ต้องคิดอะไรอีก เธอรีบเข้าไปกอดเขา
"ฉันหาบ้านคุณไม่เจอ...ฉันหานานมาก โทรศัพท์ก็แบตหมด"
บอยล์ก้มลงมองและดุเธอ "ใครให้คุณมาหาผมตอนกลางดึกแบบนี้?"
เชอรีชพูดไม่ออก
บอยล์ขมวดคิ้วแน่นนึ้น สายตาของเขาดูน่ากลัว "เชอรีช คุณคิดว่านี่มันเป็นเรื่องสนุกหรือไง? มันดูเหมือนที่ที่คุณควรมาอยู่งั้นเหรอ?
การที่เขาตะโกนใส่เธออย่างดุร้ายนั้น ทำให้เธอร้องไห้
อัปเดต บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ ของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้อัปเดต บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ พร้อมรายละเอียดที่น่าสนใจมาก หาก เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยายโดย โอเอสเต้ ลูน่า ทำให้ผู้อ่านตกหลุมรักทุกคำ บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ เป็นตอนความรักที่ผสมผสานกับการสมรู้ร่วมคิดและความตั้งใจ อ่านบทต่อไปของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่ novelones.com วันนี้
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ:
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 814 ผมไม่เคยไม่สนใจคุณ
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย hinovel